وقتی یه عده می‌گن علی لهراسبی شبیه بنیامین خونده و یه عده دیگه نظرشون اینه که شبیه مرتضی پاشاییه معلوم می‌شه که شبیه هیش کدوم نخونده و یه سبک متفاوت خونده. در ضمن اون دوستانی که می‌گن لهراسبی چرا این‌جوری خونده ما اصلا نفهمیدیم که لهراسبیه، باید بگم که این متفاوت خوندن لهراسبی خودش هنره و جای تحسین داره و هر خواننده‌ای قادر نیست تا این اندازه متفاوت بخونه که مردم دیگه حتی صداش را تشخیص ندن. اصلا ما هوادارای لهراسبی عاشق همین متفاوت خوندن لهراسبی هستیم. نه مثل بعضی از خواننده‌ها که از ده سال پیش تا حالا سبکشون و صداشون همچنان ثابت مونده و آدم حالت تهوع بهش دست می‌ده از این همه تکرار... [این رو بگم که من این‌جا اسم از هیچ خواننده‌ای نبردم، نیایید جبهه بگیرید که به فلانی و فلانی توهین شده هر کی بیاد جبهه بگیره یعنی خودش به خواننده‌ی مورد علاقه‌ش شک داره]
هر کی هم بخواد حرف اضافه در مورد لهراسبی بزنه از روی حسادت می‌گه اینو مطمئنم. چون اگه از کارای لهراسبی خوشش نیاد اصلا گوش نمی‌ده و صرف این‌که خودش دوست نداره، نمی‌یاد وقتشو تلف کنه و با این و اون دهن به دهن بشه که لهراسبی مثل بنیامین بود یا...! مثل کسی که یه رنگی مثلا قرمز رو دوست نداره، نمی‌یاد با دیگران کل بندازه که آقا من قرمز دوست ندارم چرا تو قرمز را دوست داری؟ قرمز اله و بله!
اونی که مسخره می‌کنه، آدم حسودیه و تحمل پیشرفت دیگران را نداره.
اگه کسی هم انتقاد داره، جاش این‌جا نیست چون هیچ خواننده‌ای نمی‌یاد وقتشو با خوندن این کامنتای بی‌اساس تلف کنه!
اصلا این که از چه آهنگی خوشت بیاد کاملاً سلیقه‌ایه بعضیا با وجود تکراری بودن کارای یک خواننده، بازم مصرند که فلان خواننده از همه بهتره خب سلیقه‌ش این‌طوریه و نباید به سلیقه‌ی اون و یا به خواننده‌ی خاصی توهین کرد. الان هر کدوم از این خواننده‌ها طرفدارای خاص خودشون را دارن پس به سلیقه‌ی همدیگه احترام بذاریم و مدام اسم یکی رو نبریم و بهش توهین نکنیم