به شخصه اعتقد دارم که ارزش موزیسن به سواد و تجربه و همچنین ریسک پذیری هستش که در دوران کاری خودش انجام میده تا در منجلاب تکرار و تسلسل نیفته! در ایران شاید 20% افرادی که حضور دارن در عرصه تنظیم به معنای واقعی موزیسن هستن و بقیه به معنای خاص کلمه اپراتور هستن که نقش چیدمان سمپل ها رو به صورت اکابری و به دور از هر گونه سواد و مطالعه دارند و کارهای خودشون جلو میرن و اسم تنظیم کننده رو رو خودشون قرار میدن تصور این که من به (تیستو) (ارمین ون بورن) و (اسکریلکس) لقب تنظیم کننده رو بدم و بعد همین نقش رو به شخصی نسبت بدم که وقتی اهنگی رو کاور میکنه بدونه هرگونه اطلاع رسانی یا درج اون در پشت جلد البوم و به اطلاع خودش میرسونید بلاکتون میکنه!!! بسیار درد اور هستش!!! و این طور هستش که متوجه میشید 40% (به صورت کاملا خوش بینانه و قبولی ناپلئونی) از موسیقی روز پاپ ایران وام گرفته از کشور های یونان, اذرباییجان, ترکیه هستش!! به شخصه (سیروان خسروی) رو سردم دار موسیقی به روز, استاندارد, الکترونیک پاپ ایران میدونم چون خیلی مونده افرادی باشن که در تمامی زمینه ها حتی (ارکستراسیون) اثری تولید کنن که واجد شرایط باشه و بشه اون سنگ محکی قرار داد برای کار دیگر دوستان اقای مهران عباسی تنظیم کننده ی پر زرق برقی هستش که فاقد هر گونه احساس در کارهاش هستش و به سختی میشه با کاهاش ارتباط برقرار کرد!! این رو میشه با نگاهی اجمالی به کارهاش دید که مخصوصا در مرحله ی میکس مستر به صورت کاملا ماشینی و (تین ایج) یا بازاری عمل میکنه و اهنگ ها به دور از هر گونه عمق یا احساس هستش دوستان میتونن از مقایسه کار (روزهای رویایی) سیروان به منظور بنده در این مورد برسن اقای کوشان حداد هم که در البوم اقای صفوی به سیر نزولی قابا توجه رسیدن و حول محور تنظیم های ایشون بسیار محدود شده و بسیار شبیه به هم عمل میکنن!!! اینجاست که نبود یک فرد چه قدر میتونه تاثیر گزار باشه فقط ارون حسینی هستش که کارهای استاندار میده امیدوارم که ایشون موفق باشن چون فضای رقابتی بهتر از راکد بودن هستش!! و سیروان به دلیل کار بر روی البوم خودش هستش که تنظیمی فعلا برای کسی انجام نداده که بسیار این کار پسندیده هستش و تمرکز کار روی البوم خودش میره!! همین کار رو ارمین ون بورن در زمان انتشار البوم (Intense) انجام داد و نشون میده که سیروان به دنبال کیفیت هستش نه کمیت!!