موسیقی ما – «اهورا ایمان» یکی دیگر از ترانه سراهای آلبوم «تا بی تو پژمردن» با صدای «امید حسنی» است که چندی پیش منتشر شد. او در این آلبوم پاپ – کلاسیک با دو ترانه حضور داشت. همین مساله بهانه خوبی بود تا چند دقیقه ای را با این ترانه سرا گفتگو داشته باشیم و جزئیات این آلبوم را به بحث و بررسی بگذاریم. اهورا ایمان از نقاط ضعف و قوت این آلبوم سخن به میان آورد و پیشنهاداتی را هم برای ادامه فعالیت های امید حسنی مطرح کرد. این گفتگو را در ادامه می خوانید:
 

• *نظر شما درباره آلبوم «تا بی تو پژمردن» چیست؟

همیشه بین تفکرات هر هنرمند مولف با آن چیزی که اجرا می شود فاصله هایی وجود دارد. ولی در این آلبوم فاصله ها زیاد نبود. در مورد کارهای خودم باید بگویم که می توانست بهتر هم باشد و از کلیت آلبوم رضایت پنجاه یا شصت درصدی دارم.
 

• *آن چهل پنجاه درصدی که باعث نارضایتی شما است شامل چه بخش هایی می شود؟

احساس می کنم که این آلبوم می توانست به لحاظ استفاده از تکنولوژی موسیقی یک مقدار به روزتر باشد. اینکه از موسیقی الکترونیک یا تلفیق آن با موسیقی پاپ – کلاسیک استفاده نشده است باعث از دست رفتن درصدی از مخاطبان شده است. تصور می کنم «امید حسنی» هم از تمام ظرفیت صدایی خود استفاده نکرده است. تاخیرهای پی در پی به آلبوم لطمه زده است و این مجموعه حداقل باید دو سال پیش منتشر می شد. نکته آخر که باعث نارضایتی من شده است به مقوله پخش مربوط می شود. همیشه ما آلبوم خوب تولید می کنیم ولی آن انرژی تولید در مرحله پخش وجود ندارد. باید انرژی و تمرکز روی پخش بیشتر از ساخت یک آلبوم باشد. اگر امید حسنی و همکارانش برنامه ریزی دقیق تری برای پخش انجام می دادند قطعا بیشتر شنیده می شد.
 

• *مهمترین نقطه قوت این آلبوم یا شخص امید حسنی را در چه نکاتی می بینید؟

خود امید حسنی جوان است و مهمترین نقطه قوت او همین جوانی و پرانرژی بودن است و سال های زیادی در پیش دارد. این اولین قدم او است و طبیعتا اشتباهات و یا کاستی هایی دارد. در آلبوم های آینده مطمئن هستم که او از همه جهت کامل تر و حرفه ای تر خواهد بود. به لحاظ اخلاقی و فردی، من امید حسنی را انسان درست و جوان قابل اعتمادی می بینم. مهمترین نقطه قوت آلبوم در بخش تنظیم بود. «مجید سراج» بسیار زحمت کشید و با یک تلاش عامدانه ما را به حال و هوای دهه پنجاه برد. به نظر من در این بخش موفق بودند و به خواسته ای که داشتند رسیدند.
 

• *به نظر من ترانه های شما در این آلبوم تقریبا تداعی گر فضای آثار اوایل دهه هشتاد شما بود. با نظر من موافق هستید؟

اگر به میل خودم باشد به آن حال و هوا نمی پردازم. اینگونه نیست که دوست نداشته باشم و اتفاقا تمایل دارم که رخ هم بدهد. منتهی باید آن تیم یعنی آهنگسازی مثل زنده یاد «بابک بیات» وجود داشته باشد تا بتواند آن ملودی ها را بسازد. دیگر کسی مثل بابک بیات نداریم و هر کسی هم که تلاش کرد مثل او باشد به نظر من موفق نبود. لاجرم آن اتفاق ها رخ نخواهد داد و مجموعه ای که آن کار را شکل می داد ناقص است به همین دلیل شکل گیری آن کارها سخت است. امید حسنی آن قبیل کارها را دوست داشت و گفت آثاری می خواهم که حال و هوای کارهایی که با بابک بیات انجام دادید را داشته باشد. خواست آنها بود و اگر به میل خودم باشد به سراغ آن نوع ترانه ها نخواهم رفت. زیرا دیگر بابک بیات وجود ندارد که برای آن ترانه ها موسیقی بسازد.
 

• *این روزها چهره های جوان موسیق پاپ برای شنیده شدن بیشتر آثار خود به سراغ کارهای الکترونیک و اکتیو و عامه پسندتر می روند. با توجه به این موارد فکر می کنید انتخاب امید حسنی در گام اول اشتباه بود یا درست؟

نمی توانم بگویم اشتباه است. شاید یک نوع اصرار است. اصرار بر تکرار کاری که انجام شده است. امید حسنی یک نوع علاقه شخصی به این سبک موسیقی داشته است و حالا می خواسته که خودش را در این موسیقی محک بزند. همانطور که در ابتدا گفتم خواه ناخواه بخشی از مخاطب خود را از دست می دهد. زیرا به قول شما این نوع موسیقی مخاطب کمتری دارد. نمی توانیم بگوییم اشتباه بود زیرا به هدف گذاری او بستگی دارد. اگر هدف گذاری امید حسنی، فروش و مطرح شدن بین خواننده های جوان بوده باشد که قدم اشتباهی برداشته است. اما اگر هدف وی این بوده که در سبک موسیقی مورد علاقه اش خود را محک بزند و تلاش کند تیمی را گرد هم بیاورد که چنین آثاری تولید کنند پس موفق بوده است. بستگی دارد که از چه منظری به آلبوم تا بی تو پژمردن نگاه کنیم.
 

• *و پیشنهادات شما برای ادامه مسیر موسیقی این خواننده چیست؟

نه به عنوان یک شاعر بلکه به عنوان کسی که با زیر و بم موسیقی پاپ آشنایی دارد به امید حسنی پیشنهاد می کنم که به رنگ های آلبومش اضافه کند. آلبوم تا بی تو پژمردن تک رنگ شده است و باید سعی کند در قدم های بعدی به این رنگ ها اضافه کند. من موافق نیستم که یک آلبوم باید همه سلایق را تامین کند ولی می تواند با اضافه کردن به رنگ های این طیف خاص موسیقی، سلایق گوناگونی را کنار هم گردآوری کند. این آلبوم به نظر من یک مقدار خاکستری تیره شده است. می توانست یک مقدار سفید و رنگ های دیگر داشته باشد تا مخاطب احساس مونوتن بودن نکند. من در روند ساخته شدن کارهای خودم حضور داشتم و از اتفاقات مربوط به ترانه های خودم رضایت دارم. ولی اگر قرار بود من در این پروژه مدیریت هنری داشته باشم حتما به رنگ ها اضافه می کردم و از این حالت تک رنگی خارج می کردم.