سلام عرض می کنم خدمت طرفدارای خواننده ی خوب و هنرمند کشورمون حمید عسگری عزیز...........
من این البوم رو بیشتر از 30 بار گوش کردم و الان نظر میدم........پس همینوجوری بدون گوش کردن نظر نمیدم
به نظرم تا حدود زیادی تو تغییر استایل موفق بود حمید عسگری و ملودیها و تنظیم خوب بودن اما یه سوال بزرگی برام پیش اومده........نمیدونم حمید عسگری از اول تا حالا چند تا ترک خونده ولی به عنوان مثال میگیم 100 تا ولی از این 100تا 95 تاش از لحاظ شعری یه چیزو میگن و کلا شعرایی رو انتخاب میکنه که بار معنایی زیادی نداره یعنی در نگاهش به عشق که شامل 99درصد کاراشه به تکرار رسیده..........
به نظرم این نقطه ضعفه بزرگیه.......باز تو این البوم بهتر شد اما خیلی کم ترانه ها رشد کردن نسبت به البومای قبلی...........مثلا ترک خوشبختی که به خاطره همین ترک حمید اسمه البومشو گذاشت و همچنین ترک بگو دوسم داری واقعا میشد نذاشت یعنی اگه نمیذاشت نمره ی البوم بالاتر میومد چون حداقل از لحاظ شعری چیزی نداشت..........عشق خوبه اما اخه همش نمیشه با ادبیاته تکراری جلو رفت مثلا خیلی دوست دارم یا خیلی وابستت شدم اینارو حمید عسگری به کرات تو اهنگاش میگه یعنی تا الان همش از این نوع ابیات استفاده کرده..............واسه همین هم هست که طیف گسترده ای نداره طرفدارای حمید عسگری و خیلی دچار ریزش شده طرفداراش ولی واقعا نمیدونم چرا اصرار داره شعرای ساده و بدون بار معنایی زیاد و سطحی استفاده کنه.............
ولی تو این البوم از تنظیمهایی با استایل خوب و فضای خوب و ملودیهای زیبا و اسلویه خوبی استفاده کرده بود..........
در کل امیدوارم همیشه موفق باشه ولی به ترانه به عنوان جان مایه ی آهنگ و اصلی ترین فاکتور در موسیقی اهمیت بده و همچنین به بار معنایی