محسن یگانه بعضی وقتا ترانه های خوبی میگه ولی برخی اوقات چنان ترانه های فاجعه ای مانند من و قرصای خواب اور و میگه که ادم مخش سوت میکشه.اخه این یعنی چی؟
تا حالا برای خواب به قرص وابسته شدی؟
مث من از هر چی پسوند «زپام» خسته شدی؟
تا حالا برای خواب از خدا خواهش کردی؟
خودتو با دستای خودت نوازش کردی؟
یعنی اوج فاجعه رو میشه در این ترانه پیدا کرد و فرق ترانه سراهایی بزرگ چون یغما گلرویی و دکتر مهدی موسوی و حسین صفا و روزبه بمانی و فاطمه اختصاری و مونا برزویی کهبدون شک بهترین ترانه سراهای چند دهه ی اخیر ایران هستن با محسن یگانه در همینه که این عزیزان هیچگاه ازشون ترانه ای فاجعه نمیتونی پیدا کنی ولی از محسن یگانه میشه هر چند وقت یکبار از این دست ترانه ها پیدا کرد.به نظر من یغما گلرویی و دکتر مهدی موسوی و حسین صفا و فاطمه اختصاری جزو مفاخر ترانه سرایی ایران هستن و اقای یگانه اگه میخواد پیشرفت کنه باید نزد این دوستان کلاس فشرده ی ترانه سرایی رو طی کنه هرچند گفتم برخی اوقات یگانه ترانه های خوب هم میگه.