خیلی وقت بود یعنی همیشه دوست داشتم آهنگ، اول با آهنگسازی و تنظیم شروع بشه و علی بعد از 1 دقیقه تازه بیاد بخونه برعکس اکثر آهنگای علی که میبینیم با آه و ناله شروع میشه و فقط یکی دو مورد مث "تک پر" شاهد این نبودیم علی این بار سنت شکنی کرد و از این کارش خیلی خوشم اومد که البته اینم به خاطر آهنگسازی و سازهای زنده فوق العاده زیبا بود که اجازه همچین کاری رو به علی میداد. علی عبدالمالکی که اکثر آهنگاش آهنگسازش خودش بوده با استاد بهنام حکیم و پیام طونی مثلث خوبی واسه خلق این آهنگسازی تشکیل داده بودن. ترانه آهنگ بستگی به کسی داره که این اتفاق واسش افتاده باشه وگرنه شاید خیلیا نتونن ارتباط برقرار کنن و همون شعرای "دستات تو دست اونه" و ... میخوان. واقعا شعر از لحاظ ترانه سرایی چیزی کم نداشت به خصوص اینکه بر عکس ترانه های علیرضا مرتضی رو یه کلمه زوم نمیشد و تکرار نمیشد و همچنین تایم اهنگ کم بود که شنونده رو واسه پلی کردن بار بعدی مشتاق میذاشت و اینم یکی از زیرکی های سازندگان اهنگ بود. تنظیم علی عبدالمالکی بهترین تنظیمش به نظرم تا الان بود و برعکس همه تنظیماش که میبینم یه ریتم و بیس خاصی رو دنبال میکرد و حتی تو گام بالای "خوش به حالت" هم این نوع تنظیم به چشم میخورد تو این آهنگ شاهد دگرگونی تنظیم علی بودیم. میکس و مسترینگ آرمیک که از همون اول نشون داد که واقعا پدیدس و با آهنگ "یه دل شکوندم" خیلی سریع خودش رو با علی بالا کشوند حرفه ای بود و کافی هست میکس و مسترینگ آهنگ رو با سایر آهنگهای اسلو علی مث "خوش به حالت" و ... مقایسه کنین.