یه سوال مهم برام پیش اومده....
چرا این روزها سوالات مطروحه توسط خبرنگاران، اکثرا یک "تیپ" یا یک "مسیر" دارند؟!
خلاقیت و دانش تخصصی برای خبرنگار دو امر مهم هستند...... من انتظار داشتم وقتی مصاحبه ای اینطور مفصل با آقای رهنما به عمل اومده؛ وقتی کسی تونسته زمان ارزشمند ایشون رو به اصطلاح به دست بیاره و به خودش اختصاص بده، مصاحبه بسیار پر و پیمان و آموزنده و روشنگر از آب دربیاد..... این اسمش گفتگو بود و حرفها همون حرفهای سایر گفتگوها....
در ضمن.... مدتهاست این درد در همۀ زمینه های به اصطلاح خبرنگاری امروز به چشم می خوره.
یک عالمه سوال آماده می کنی اما همیشه دو در بسته وجود داره: 1) کو کارت خبرنگاریت؟! هنرمند مورد نظر حاضر نیست با کسی که صرفا به دنبال پاسخ سوالات خودش می گرده گفتگو کنه. 2) هنرمند مورد نظر بی اندازه مغرور می باشند و شما و دانشِ شما را از بالا نگاه می کنند و اصلا گفتگو و پرسش و پاسخی مقدور نیست.....
تا اوضاع جامعۀ خبرنگاری ما این باشه، گمان نکنم کسی که به عنوان یک محقق مستقل فعالیت می کنه بتونه به پاسخی برای هیچکدوم از سوالات مهم خودش برسه....
ایام به کام