با اینکه با مثال هایی که زدید موافق نیستم جز اون ترکیب عشق یک طرفه اما با مضمون حرفتون موافقم.اما در مورد آلبوم حباب باید بگم خیلی کم برای من اینجوری شد که تو ذوقم بخوره.به غیر از چند تا مورد کوچیک.اما باید بگم که این آلبوم یه نکته ی بسیار جالب داره،شما وقتی گوش میدی جایی که یه مقدار با شعر مشکل داری نمیتونی از موسیقی و وکال بگذری و بزنی ترک بعدی و جایی هم که با موسیقی مشکل داری نمی تونی با از شعر بگذری.یعنی اگه جاهایی هم تو ذوق من می خورد بازم دلایلی برام وجود داشت که ترک رو دوست داشته باشم.مثلا تو ترک 2 موسیقی واقعا اذیتم میکنه یعنی من مخاطب بیشتر فقط یه صدای تپ تپ میشنوم اما بازم که آلبوم رو کوش بدم از این ترک به خاطر شعر و خوندن آقای یگانه نمیگذرم.به طور کل من قبول دارم که محسن یگانه تو ترانه هاش شاید گاهی از یه واژه های عجیب غریب استفاده کنه اما همین ترانه ها درترکیب با صدا و موسیقی به خلق لحظه های بسیار زیبایی رسیده حالا اصلا بگریم حرف ربط که رو 2بار تو یه مصرع آورده مهم اینه وقتی آهنگ رو گوش میدی این 2 تا (که) باعث میشن مخاطب این حس تکرار رو در خواننده احساس وقتی میگه نه امشب که هرشب که حالم خرابه.
به نظر من وقتی اکثر ترانه های این روزها از من و تو اونم از نوع تینی جریش میگن،اون ترانه ای بهتره که این حس رو بهتر از بقیه منتقل کنه.و برای همین به نظر من اکثر ترانه های حباب فوق العاده بودند.