ربط بلاتکلیفی با گوش دادن آثار آن "اساتید" (که طعنه‌ای نارواست) در آی‌فون را نفهمیدم! همین‌طور شلوار گشاد و تفنگ بادی؛ به نظرم اینها تکلیفشان با خودشان مشخص است.
من فکر می‌کنم فرد بلاتکلیف خود نویسنده است که به خود می‌پیچد از این ناهمگونی(به قول خودش البته) تحلیلی بلندنظرانه و نقادانه ارائه دهد اما نمی‌داند که این مرض برای این به جانش افتاده که روح بلندی ندارد تا مجید خراطها و سعید آسایش را روی آی‌فون تحلیل کند. که اساسن تحلیلی ندارد. تحمل ندارد. و نگرش بسته‌ی خود را به عنوان تحلیلی جامعه‌شتناسانه با بدبینی‌ای که به طور رقت انگیزی متظاهرانه جلوه می‌کند، قلمی می‌کند. از تاریخ مصرف چنین نگرش توده‌واری، 30 سالی گذشته است.بلاتکلیفی این نگاه اینجاست که هنوز نتوانسته‌ مفهوم فرهنگ متکثر در خود هضم کند در عین حال برای نداشتن تولید جدید و مدرن غمگین است. پدیده‌ی بلاتحلیل برای شخص شما، بلاتکلیف نیست.
چنین "منتقد موسیقی" ما می‌نویسد: موسیقی وفرهنگ ما بلاتکلیف است!