یادم نیست نوشته‌ی قبل رو خوندم یا نه...
ولی همین نوشته و نقد هر چند درست هم باشه ، انقدر بد بیان شده که حس چاوشی دوستیمو تحریک میکنه که بهش جبهه بگیرم...
مثلا به نظر من این طرز بیان که : "البته که همان چند جمله‌ی آخر هم از موضعی بود که اگر کسی کمی هوش و ذکاوت داشته باشد و آداب نوشتن را هم بلد باشد می‌فهمد که من چه گفتم" خیلی زننده هست.
یعنی شما اکثر خواننده‌های اون مطلب رو بدون هوش و ذکاوت و بدون اطلاعات در مورد آداب نوشتن فرض کردی.(با عرض پوزش ولی میخوام اینجا از ادبیات خودتون استفاده کنم) اینجا خواننده حق داره به شما بگه که اون که بدون هوش و ذکاوته خود شمایی که نمیدونی چه طور یه مطلب رو بیان کنی که مخاطب عام ازش سو برداشت نکنه...موسیقی ما رسانه‌ی عام هست.نه خاص...