به جای بها دادن به یک هنرمند، به یک استعداد، بجای حمایت از تفاوت ها، بجای اینکه از جسارتها دفاع کنیم، به جای اینکه روی تلاشش ارزش بذاریم چند تا جمله ی بی اساس رو پشت سر هم می نویسیم و با برچسب "نقد" منتشر میکنیم. ما همیشه عادت داریم به این رویه.

نویسنده ی این متن که از تنظیم کثیف صحبت میکنه، هر چند منظورش از این "کثیف" گنگ و نامفهومه ولی خودش تا حالا دست به هیچ سازی برده و یا اصلا هیچ نتی رو میشناسه؟

هیچ جوابی برای این سوال داره که یک خواننده به چه دلیلی میتونه مشهور بشه؟ مگر غیر از اینه که مهم ترین دلایلش صدای اون خواننده و آشنائیش به خوندنه. شما می نویسید که محسن چاوشی صدای ضعیفی داره و آواز بلد نیست. منظور از این ضعیف چیه واقعا؟ معیار شما برای ضعف و قدرت چیه؟
پس این همه شهرت از کجا اومده؟ یعنی این همه آدم، بی خود و بی جهت به خواننده ای که نه صدا داره و نه خوندن بلده و نه ظاهرش رو دیدن، علاقه مندن؟!!!

خوشحالم که صدای چاوشی برای امثال شما ویژگی بارزی نداره، که اگر داشت، هوادار محسن چاوشی نبودم.

ظاهرا تمام این متن، صرفا مقدمه ای برای چند خط پایانی بود. پایانی که آدم رو در این اندوه فرو می بره که چرا ما منتقد نداریم؟ و اگر داریم چرا قلم انتقاد در دست اونها نیست...چرا سلیقه ی بعضیها به دلایلی به راحتی میتونه منتشر بشه و کورکورانه برای لطمه زدن به تلاشها و دلگرمی های یه هنرمند تقلا کنه؟ چرا کسی نیست که جلوی این اتفاق رو بگیره؟

وظیفه ی "ارزشمند" انتقاد رو وقتی به عهده ی یک آدم ناشی و بی اطلاع بذاریم بیشتر از این نوشته ها، توقعی نمیره.