امیر بهاری: وقتي گروه افشارستان سال گذشته روي صحنه رفت، كمتر كسي فكر مي‌كرد اين گروه تازه‌تاسيس موسيقي تلفيقي تا اين حد مورد توجه قرار بگيرد اما افشارستان سر و صداي زيادي به راه انداخت تا آنجا كه در جشنواره موسيقي فجر در كنار نام‌هاي پرستاره موسيقي پاپ روي صحنه رفت و باز هم با استقبال گسترده مواجه شد. اما نكته مهمي كه بايد بيشتر به آن توجه شود، سهم نوازندگان باكيفيت اين گروه است. رضا تاجبخش (پيانو)، همايون نصيري (پركاشن)، آرش مقدم (درامز)، دارا دارايي (گيتارباس)، بابك صفرنژاد (هارمونيكا)، هومن نامداري (كلارينت) و پدرام درخشاني (سنتور) نام‌هاي بزرگي هستند كه ميلاد درخشاني را در اين كنسرت همراهي مي‌كنند. افشارستان به مدد اين نوازندگان كه حالا از آنها به عنوان «ستاره‌هاي افشارستان» ياد مي‌كنند، شهرت خوبي پيدا كرده تا اين نظريه را جدي‌تر مطرح كند كه موسيقي بدون كلام هم مي‌تواند مورد اقبال عمومي قرار بگيرد. ميلاد درخشاني با سابقه طولاني در موسيقي تلفيقي، آهنگساز و سرپرست اين گروه است. سراغ او رفتيم تا درباره برنامه افشارستان در كنسرت آخر هفته آنها در ايوان شمس گفت‌وگو كنيم. متن گفت‌وگو با سرپرست ستاره‌هاي افشارستان پيش روي شماست.

• در قياس با سال گذشته افشارستان هم در تركيب نوازندگان خود تغييراتي داده و هم در خبرها آمده بود كه آثار تازه‌يي را به مخاطبان ارائه خواهد كرد. درباره چگونگي اين تغييرات و اينكه مخاطبان با چه چيزي روبه‌رو خواهند شد، كمي توضيح مي‌دهيد؟

قرار ما بر اين است كه در هر اجرا قطعات جديدتر و تجربه‌هاي تازه‌تري به مخاطبان‌مان ارائه كنيم. اين رويكرد اجرايي ما در افشارستان است. ما در حال تجربه كردن هستيم و كارهاي خود من مدام در حال تغيير است. معتقدم كسي كه در موسيقي رويكردي جدي و پيشرو دارد، نمي‌تواند با يك تفكر مشخص و دائمي به كار خود ادامه دهد. در زمان‌هاي مختلف نگاه او تغيير مي‌كند. اين تغييرات لازمه كار اوست و بايد منجر به ايده‌هاي تازه شود و اين ايده‌ها در طول كار به يك انسجام و ساختار مناسبي دست پيدا كند. ما هم در افشارستان از اين رويكرد پيروي كرديم و در اجراي پيش رو ايده‌هاي جديدتري را عرضه خواهيم كرد. ولي در مجموع نيمي از اجرا شامل آثار قديمي ما است و 50 درصد ديگر هم تجربه‌هاي تازه من.

• موسيقي گروه شما به نوعي موسيقي نامتعارفي است و بيشتر به عنوان موسيقي مخاطب خاص از آن تعبير مي‌شود ولي مي‌بينيم كه افشارستان سال گذشته به اقبال عمومي خوب هم دست پيدا كرد. در واقع موسيقي مخاطب خاصي است كه تا حدود زيادي مورد توجه عام هم قرار گرفته. ارزيابي خود شما از اين اتفاق چيست؟

حقيقت اين است كه بيش از 90 درصد موسيقي فعلي جامعه، موسيقي باكلام است يعني كلام يا در واقع آواز بخش اصلي كار است. وقتي كار به صورت بي‌كلام است، گروه و آهنگسازي كه مي‌خواهد در اين حيطه كار كند، نياز به فعاليت چندبرابري دارد و حتي نياز به دقت و ذكاوت بيشتري دارد. كار ظرافت بيشتري نياز دارد و شما بايد بر جزييات قطعات به خوبي تسلط داشته باشيد. وجود خواننده بخش زيادي از مشكلات كار را پوشش مي‌دهد ولي شما هنگامي كه كلام نداريد و علاقه‌مند به تجربه‌هاي اينچنيني هستيد، كار سخت‌تري را انتخاب كرده‌ايد. من خواننده را به عنوان يك ساز مي‌بينم، سازي كه نافذتر است و تاثير آن بر عموم مخاطبان بيشتر است. وقتي خواننده نباشد، كار خيلي پيچيده و سخت مي‌شود و خود به خود شما قشر خاص و سختگيري از مخاطبان را جلب مي‌كنيد. در چند سالي كه موسيقي به طور فراگيرتري در ايران پيگيري مي‌شود، از آن موسيقي خالص، با تفكر و اصيل دور شده است. ولي دارد اتفاق‌هايي رخ مي‌دهد و موسيقي بي‌كلام هم دارد جايگاه خود را پيدا مي‌كند، شايد به اين خاطر كه بخش عمده موسيقي ما باكلام بوده و به گونه‌يي بازار موسيقي از اين جريان اشباع شده و حتي از بروز جريان‌هاي ديگر در موسيقي جلوگيري كرده است. فكر مي‌كنم الان زمان مناسبي براي عرضه موسيقي جدي‌تر در ژانرهاي مختلف است. جريان اصلي موسيقي ما در ايران محدود به موسيقي پاپ است كه متاسفانه هويت خاصي هم در اين سال‌ها پيدا نكرده. در حقيقت جامعه ما تنها از اين ژانر تغذيه مي‌كند در صورتي كه در جاهاي ديگر دنيا ژانرهاي بسيار متنوعي وجود دارد كه هر كدام مخاطب خود را دارد. ما در ايران اين را نداريم يعني ژانرهاي مختلف موسيقي را نداريم. نكته مهم اين است كه وقتي مردم سبك‌هاي مختلفي را نشنوند و با آن آشنايي پيدا نكنند، چگونه بايد مخاطب آن باشند؟! بهترين جايي كه مي‌تواند اين اتفاق رخ بدهد، اجراي زنده است، چون تجربه يك موسيقي در اجراي زنده بسيار متفاوت از اين است كه شما يك سي‌دي بخريد و آن را در خانه گوش كنيد. درباره اين نوع موسيقي كه در ايران مهجور است و به درستي به مخاطب عرضه نشده، بهترين كار اجراي زنده است. در اجراي زنده مخاطب مي‌تواند آن را ببيند و بشنود و درك درستي از آن پيدا كند. درباره افشارستان هم همين است. جمعي از بهترين نوازندگان ايران گرد هم آمده‌اند تا با تمام قدرت موسيقي خوبي را به مخاطب عرضه كنند. ما با تمام توان خود تمرين كرده‌ايم و وقت و انرژي صرف كرديم تا محصول خوبي به مخاطبان‌مان عرضه كنيم چرا كه در هر اجرا توقع مخاطب بالاتر مي‌رود و كار من سخت‌تر مي‌شود و البته وسواس من هم بيشتر مي‌شود.

• تركيب نوازندگان افشارستان براي اجراي پيش رو با سال گذشته تفاوت دارد. البته كيفيت بالاي خود را حفظ كرده و حتي بهتر هم شده اما دليل اين تغييرات در آنسامبل شما چيست؟

من به فراخور ايده‌ها و ملودي‌هايي كه براي هر اجرا در نظر دارم، گروه نوازندگان خود را انتخاب مي‌كنم كه ‌ميهمان افشارستان باشند و حساسيت شديدي هم در اين باره دارم و شما مي‌بينيد كه هر نوازنده‌يي كه با افشارستان روي صحنه رفته است، از بهترين‌ها بوده. حتي نوازنده‌يي كه براي يك قطعه به ما مي‌پيوندد، براي حضورش در آن يك دقيقه فكر مي‌شود و تلاش مي‌كنيم براي همين يك قطعه در تامل جدي باشيم تا به نتيجه مورد نظرمان دست پيدا كنيم. ما در ايران نوازنده خوب بسيار داريم منتها مردم آنها را نمي‌شناسند. يكي از كارهايي كه من دوست دارم در افشارستان انجام بدهم اين است كه دوستاني را كه مي‌دانم نوازندگان باكيفيتي هستند، به عنوان ‌ميهمان در اجراهاي مختلف دعوت كنم. و اميدوارم بتوانم سهم كوچكي در شناساندن اين نوازندگان به مردم داشته باشم. شايد اين نوازندگان را مردم در اجراهاي پاپ ديده باشند ولي در آن نوع موسيقي خواننده و كلام حرف اول و آخر را مي‌زند و آنها نمي‌توانند قدرت نوازندگي خود را نشان بدهند اما در موسيقي¬‌اي كه از جنس افشارستان است، آنها مي‌توانند كيفيت بالاي نوازندگي خود را به نمايش بگذارند. وقتي مي‌بينم ما تعداد زيادي نوازنده خوب داريم و مردم آنها را نمي‌شناسند، خيلي ناراحت مي‌شوم؛ نوازندگان بزرگي كه گوشه يك اركستر 30 نفره براي يك خواننده پاپ نوازندگي مي‌كنند و كسي هم صداي ساز آنها را نمي‌شنود و بالطبع كسي هم متوجه نمي‌شود كه آنها چقدر نوازندگان خوبي هستند. به خاطر همين سعي كردم به اندازه‌يي كه از دستم برمي‌آيد، از نوازندگان و دوستان خودم دعوت به همكاري كنم.

• يك قطعه به عنوان پيش‌درآمدي براي اجراي گروه در سايت موسيقي ما منتشر كرده بوديد به نام «فصلي كه گذشت» كه شما در آن، گيتار نواخته بوديد. در اين اجرا گيتار به دست خواهيد بود يا تارنوازي خواهيد كرد؟

در اين اجرا در دو قطعه گيتار مي‌زنم. يكي از آنها همين «فصلي كه گذشت» است و ديگري هم «خواب كودكي» نام دارد. در بقيه كارها تار مي‌زنم.

• به عنوان سوال آخر آيا اين قطعاتي كه در اين اجراها ارائه مي‌كنيد به صورت آلبوم منتشر خواهد شد؟ چون افشارستان روي سن رفته مورد استقبال هم قرار گرفته ولي هنوز آلبومي منتشر نكرده است.

اين كارها را ضبط كردم و قاعدتا خيلي هم دوست دارم آنها را منتشر كنم ولي از آنجايي كه موسيقي بي‌¬كلام در ايران جايگاه مناسبي ندارد و نه اسپانسري حاضر است از آن حمايت كند و نه هيچ ارگاني به فكر اين موسيقي است، انتشار آن بسيار سخت است. در واقع تمام بار مالي اين گروه روي دوش من است و واقعا انتشار آلبوم به اين صورت مشكل است. اين گروه تعداد نوازندگانش زياد است و به نتيجه مطلوب و مورد علاقه خودمان رسيدن هم سخت است و تقريبا به اندازه يك كار با كلام هزينه برمي‌دارد در نتيجه سرعت رسيدن به مرحله انتشار آن كم مي‌شود. اين تنها مشكل من نيست. مشكل بسياري از همكاران من هم هست. ولي اميدوارم امسال بتوانم آثاري را كه اجرا مي‌كنيم، به صورت آلبوم منتشر كنم. البته آلبومي با عنوان «هيچم خبر از هيچ» كه يك كار سه‌نوازي با سازبندي تار/ دي جي ري دو/سازهاي كوبه‌يي كه از ساخته‌هاي اينجانب است، به زودي از شركت آواي باربد منتشر مي‌شود.