یه شاخه نیلوفر آهنگهای خوبی داشت و انصافا چاوشی ملودی های زیبایی ساخته بود اما عدم تنوع و یکنواخت بودن فضای آلبوم باعث شد که کلیت آلبوم نتونه اون طور که باید و شاید موفق بشه
در آلبوم بعدی (ژاکت) این تنوع بیشتر شد اما ملودیها دیگه اون ملودی های جون دار یه شاخه نیلوفر نبودند و کارهای سطحی مثل بازار خرمشهر و لولای شکسته و ... در این آلبوم زیاد بود. البته کارهای خوبی مثل خنده - بخون امشب - دور آخر و تراک 3 هم در آلبوم وجود داشت.
آلبوم حریص یه آلبوم تنظیم محور بود که تنظیمهای خیلی خوبی داشت اما چاوشی باز هم در ملودی سازی افت کرده بود و اون تنظیمهای زیبا حیف شدند. چمدون تنها آهنگی از این آلبوم بود که به دل من نشست.
این آلبوم هم که دیگه واویلا!!
یه سقوط تمام عیار برای محسن چاوشی. البته 2 تراک خیلی خوب داره (جوابم نکن و هر روز پاییزه) ولی خیلی از تراکهاشو حتی یه بار هم نمیشه گوش کرد!!