من یکی از طرفدارای سر سخت چاوشی ام که بلوغ موسیقیایی در ذهن من از آلبوم خود کشی ممنوع بوده سوم راهنمایی بودم نه چاوشی می شناختم نه کس دیگه فقط از مدرسه میومدم خونه به عشق اون این دوستان معدود راست میگن آلبوم واقعا ضعیفه چون خوراک ماشین سواری نیست چون مثل بقیه 4 تا آهنگ تکراری با ریتم های تکراری رو به هم وصل نمیکنه این آلبوم برای این نیست که با رفیقات تو ماشین گوش بدی یا تو خونه بذاری با خانواده تفریحی گوش بدی این آلبومو با تمرکز زیاد باید گوش داد جناب ...منتقد یه نقد خوب نقدی هست که ابتدا یه توضیح کلی داشته باشه نقاط ضعف و قوت اثر رو بررسی مو شکافانه کنه بعدش بره آهنگ به آهـــــنگ از لحاظ شعر . موزیک . تنظیم . لحن . همخوانی صدا با موزیک . و ... بررسی کنه نقد این رفیقمون در کل یه صفحه نبود یه نظر خود من آلبوم یه شاخه نیلوفر 12 آهنگ یه شکل داشت من خودم یه شاخه نیلوفرو خیلی دوست دارم ولی پرچم سفید محشره حالا یه صحبتی در مورد تکرار و تغییر سبک : رضا صادقی چند ساله خواننده شده؟ اون اوایل خیلی محبوب بود مشکی رنگ عشقه و .... همه عاشقش بودن ولی رفته رفته کمرنگ تر شد تو موسیقی به دلیل تکرار چون سبک عوض نمیکرد همونی بود که چند سال قبلش بود ولی این آلبوم آخری با یه تغییر به جا یه تکونی به خودش داده این آلبوم طوری بود که پدر من که آهنگای قبل از انقلابو فقط گوش میده با هر روز پاییزه حال کرد و با این آهنگ ارتباط برقرار کرد اینه جادوی چاوشی کوچک و بزرگ پیر و جوون مست جادوی پسر غمناک موسیقی ایران ( به قول بابام ) کارای سینا حجازی هم بد نبود سبک جدیدی بود به نظر من سینا تو موسیقی ایران جوون آینده داریه از طرفدارای چاوشی نهایت تشکر رو دارم که میدونو خالی نکردن و تحمل حرف زور رو نداشتن به امید همکاری سیروان و چاوشی روزی که موزیک ایران منفجر میشه از همین الان میگم که همکاری این دو تا کاملا بی نقص میشه با تشکر از همه _ آروم نمیگــــیرم از دســـت زنــــجیرم بی عشق میمــــیرم من روز دیـــدارم از دوستی پر من از دوست دلخور من آجر به آجر من من پشت دیوارم لعنت به این دیدار لعنت به این دایوار لعنت به این آوار من زیر آوارم