اشتباه اینجاست. ما گمان میکنیم که با وستیزاسیون موسیقی، کار نو انجام شده است. من خودم از طرفداران سرسخت قمصری بودم ولی بعد از یک سال از شنیدن کارهاش خسته نشدم. این را در کنار این قرار میدهم که هنوز از شنیدن چاووش ۶ خسته نمیشم. دلیل چیست به نظر شما؟
نواوری صرفا کارهای تکنیکی پیچیده نیست. نوآوری صرفا وستیزاسیون نیست. نوآوری ارائه موسیقی در غالبی که موسیقی غربی کار میکند نیست. موسیقی ما برای خودش حرفهای بسیاری دارد.
علی قمصری هدفش آن است که به موسیقی حجم دهد. با چه ابزاری؟ با ابزار موسیقی غربی؟
یک سوال دارم چرا گلها رو گوش میدهید صدای موسیقی ایرانی میشنویم در حالی که کنترپوان و هارمونی در آنها به دقت اجرا شده است و ارکستر متشکل از سازهای غربی است ولی در موسیقی قمصری صدای موسیقی ایرانی شنیده نمیشود؟

ضمن آنکه شما از سنت سخن میگویید. ممکن است بفرمایید که کدام سنت بوده که در این سالها گریبان موسیقی ما گرفته است؟ کسانیکه ردیف را صرفا در موسیقی ایرانی اجرا میکنند بله آنها سنت مدار هستند ... اما جامعه چقدر به آنها بها داده؟ من فکر میکنم که سنت دیگری وجود نداشته باشد که در این سالها گریبان موسیقی ما را گرفته باشد و حالا بخواهیم سنت شکنی کنیم.

کار قمصری قابل احترام است اما باید ببینیم که چرا مخاطب قمصری وقتیکه کارش را گوش میکند (تصنیف خاکدان عشق) به من میگوید «محمد» گلهای ۱۰۴ رو بیار گوش کنم این خوب نیست!

حرف بسیار است و وقت ضیغ! اما اگر در مقام معتقدان به کار قمصری ویژگی کار او را کنترپوان، هارمونی، حرکت به سوی هموفونی، استفاده از گامهای بزرگ و کوچک میدانند اینها خوب است اما باید ببینیم که موسیقی ایرانی میخواهیم ارایه دهیم یا در قالب موسیقی قدیم قواعد غربی را جای میخواهیم بدهیم؟!