با سلام.من هم از طرفداران سرسخت سبک موسیقی محسن یگانه هستم.از نقد شما خوشم اومد.من توی سلیقه موسیقیم معمولا خواننده هایی انتخاب میکنم که شعرشون خوب باشه.چون از اون افرادی هستم که به شعر بیشتر از ملودی اهمیت میدم و جز افرادی نیستم که همیشه موسیقی مورد علاقه رو با آهنگ به یاد میارن بلکه برعکس.بعضی وقتا فقط شعرش یادمه و برای چند لحظه فقط شعر رو میخونم تا ملودی یادم بیاد!به همین دلیل بشتر خواننده های مورد علاقه بنده از سبک کلاسیک هستن و محسن یگانه جزء محدود خواننده هایی هست که من از خواننده های جدید میپسندم.من به عنوان یه طرفدار محسن میخوام اینو بگم بعضی وقتا شنونده ها هم فارغ از قافیه و ردیف و واج آرایی و تشبیه و تضمین و... فقط میخوان احساس خواننده بهشون منتقل بشه.البته درباره این حس ارزش گذاری نمیکنم که درسته یا غلط. برای مثال شعر (آخه دل من) با وجود اینکه هیچ جنبه ادبی نداره ولی اینقدر با احساسه که اون توقعی که مخاطب داره رو برآورده میکنه.اگه نظر بقیه هم مثه من باشه پس این هنر محسن یگانه رو میرسونه که از شعری ضعیف چیزی میسازه که تو دل مردم اثر میکنه.(آلبته ناگفته نماند که شاید چون محسن یگانه رو بسیار دوست دارم این نظرات من یک طرفه به قاضی رفتن باشه و من ضعف هارو نبینم)