منم آن بنده ی مخلص ، که از آن روز که زادم
دل و جان را زتو دیدم ، دل و جان را به تو دادم
کتب العشق بأنّی ، یهوی العاشق أعلم
فإلیه نتراجع ، و إلیه نتحاکم
چو شراب تو بنوشم ، چو شراب تو بجوشم
چو قبای تو بپوشم ، ملکم ، شاه قبادم
چه کنم نام و نشان را ؟ چو ز تو گم نشود کس
چه کنم سیم و درم را ، چو در این گنج فتادم
چو تویی شادی و عیدم ، چه نکوبخت و سعیدم
دل خود بر تو نهادم ، به خدا نیک نهادم
چوبسازیم چو عیدم چو بسوزیم چو عودم
زتوگریم زتوخندم زتوغمگین زتوشادم
لمع العشق توالی و علی الصّبر تعالی
طمس البدر فطیبوا ، قدم الحبّ و أنعم
نه بدرّم نه بدوزم نه بسازم نه بسوزم
نه اسیر شب و روزم نه گرفتار کسادم
لک یا عشق وجودی و رکوعی و سجودی
لک بخلی لک جودی و لک الدّهر منظّم