حواست نيست اين روزا 
كه دنياي من آشوبه 
تو يادت رفته لبخندت
براي قلب من خوبه 

داري آماده ميشي كه 
بري سمت فراموشي
من از پائيز ميترسم 
تو شال زرد ميپوشي 

از آغوش تو دلگيرم 
كه عطرم رو لباست نيست 
دارم از غصه ميميرم 
ولي اصلا حواست نيست 
حواست نيست ...

نميدونم تو كِي رفتي 
تو قاب عكس روي ميز 
اتاق از عطر تو خالي
من از حس جنون لبريز

نرو دنبال تنهايي 
كه با پائيز همدسته
خودم تا آخرش رفتم 
نرو . نرو اين كوچه بن بسته