تو که تو دفتر چشمات، شب به شب شرم می‌نوشتی
سکوت محض نجیبو رو لبت نرم می‌نوشتی

اما من دوباره هر صبح عشقو پر رنگ می‌نوشتم
رو در و دیوار کوچه حتی رو سنگ می‌نوشتم

کاش می‌شد به خاطر تو به گذشته برمی‌گشتم
بیشتر از یه اتفاقی، باید دنبالت می‌گشتم

وقتی که دستامو حتی تو زمستون می‌گرفتی
صبح به صبح خیس خجالت تب بارون میگرفتی

اما من مث تابستون شب به شب گُر می‌گرفتم
نگاه خالیتو هر بار تو دلم پُر می‌گرفتم

کاش می‌شد به خاطر تو به گذشته برمی‌گشتم
بیشتر از یه اتفاقی باید دنبالت می‌گشتم