باور

تنهایی تو و غزل من دو چیز نیست
از باور همیشگی ما گریز نیست

همواره ما شبیه به هم دوره می‌شویم
با آن شباهتی که در آیینه نیز نیست

«گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»
دایم برای تو که جز اینم عزیز نیست

آرامشی به خشم تو دیروز دیده‌ام
امروز با کسی غزلم در ستیز نیست

مانند برگ ریختی و ریختم، ولی
پائیز هم همیشه چنین برگ ‌ریز نیست

بی‌بانگ صور خواب من آشفته گشته است
دیگر مرا امید به جز رستخیز نیست