هم انتخابت بودم و هم اشتباهت
هم کوه تو من بودم و هم پرتگاهت

میگی بهشت و توی مشتم دارم اما
سمت جهنم میره پای بی گناهت

من هیچ چیزی توی مشتم نیست پوچه
هر شب شب مهتابمه با شعر کوچه

هر شب توروگم میکنم بیراه میرم
حرفامو بی تو توی گوش چاه میگم

این چاه شاعر از خودش بیزار میشه
هر شب شب مهتاب من تکرار میشه