با اینکه دیگه این روزا
مثه دستای من سردی
ولی تو قلب ویرونم
یه جایی دست و پا کردی
با اینکه باز میخندم
به هر ناگفته ای از درد
همین چشمای بارونی
دوباره دستمو رد کرد
از این تقدیر میباره
هیاهوی خود ازاری
هم از احساس بیزارم
هم از لبخنده تکراری
به یاد اولین دیدار
تموم شهرو میگردم
اگه من مثله تو بودم
بهت عادت نمیکردم
اره این اخره راهه
به دلتنگی نیازی نیست
بهت بدجور وابستم
که اینم امتیازی نیست