به مستی و جام و می و باده نیست
عبادت به پهنای سجاده نیست
خدایی که من ساده میفهممش
که میگه پرستیدنش ساده نیست

چشاتو رو دنیا نبندی یه روز
عبادت به فهمیدن و دیدنه
پرستش اگه کورکورانه شد
یه چیزی مث بت پرستیدنه

چه اونا که دل می‌کَنن از جهان
چه اونا که خرقه به تن می‌کنن
درای دلاشون اگه باز نیست
تظاهر به مؤمن شدن می‌کنن

اونایی که هرشب دارن اسمشو
رو سجاده‌هاشون صدا می‌کنن
خدا رو نفهمیده باشن درست
یه جا آخرش اشتباه می‌کنن

همونا که وقتی بگی از خدا
می‌گن روی سجاده‌شون دیدنش
چه سخته براشون که بعد از یه عمر
بفهمن یه لحظه‌م نفهمیدنش

چه اونا که دل می‌کَنن از جهان
چه اونا که خرقه به تن می‌کنن
درای دلاشون اگه باز نیست
تظاهر به مؤمن شدن می‌کنن