من این کوچه روشنو یادمه
حس برگشتنو یادمه
همین کافه ی خالی از مشتری
همین صندلی های خاکستری
یادمه...
 
تو رو، رو همین صندلی یادمه
من ندیدم ولی یادمه
همین خونه ی خالی و سوت و کور
اتاقای تنگ و سیاه و نمور
یادمه...

من انگار قبل از این زندگی
یه بار از زمین و زمون رد شدم
یه بار از جهانی که دنبال ماست
از این حرمت بینمون رد شدم
 
من انگار قبل از این زندگی
تو تقویم تکرار پرپر زدم
هزارون دفعه بالمو کندم و
دوباره به مرگ خودم سر زدم
 
من این فصل های زمستونیو
این حال و روز پشیمونیو
این لحظه‌های خیالاتیو
همین شال مات و شکلاتیو
یادمه...
 
من این لحظه های بَدو یادمه
این دوری مقصدو یادمه
نگاه تو رو قبل جون دادنم
لب دره رو قبل افتادنم
یادمه...
 
من انگار قبل از این زندگی
یه بار از زمین و زمون رد شدم
یه بار از جهانی که دنبال ماست
از این حرمت بینمون رد شدم
 
من انگار قبل از این زندگی
تو تقویم تکرار پرپر زدم
هزارون دفعه بالمو کندم و
دوباره به مرگ خودم سر زدم