هی تو پروانه من هم‌چو شمعم که از رفتن تو بسوزم
رفته‌ای بی من ای بی‌وفا تو چه آورده‌ای به روزم
بی‌خبر رفته‌ای و خبر از دل بی‌قرارم نداری
آتشم می‌زند این تب عاشقی این غم بی‌قراری
 
بی‌قرارم نگارم، تیره شد روزگارم
ابری‌ام هم‌چو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم
بی‌قرارم نگارم، باز آ، تیره شد روزگارم
ابری‌ام هم‌چو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم
 
در قفس مانده‌ام بی‌نفس مانده‌ام ای امان از جدایی
هم‌چو لالایی خواب شیرین تو را خواهم ای دوست کجایی
 
هم‌چو ماهی که در برکه‌ی قلب من عکس رویت نباشد
رفته‌ای تا دگر شوق دیدار من آرزویت نباشد
آرزویت نباشد
 
بی‌قرارم نگارم، تیره شد روزگارم
ابری‌ام هم‌چو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم
بی‌قرارم نگارم، باز آ، تیره شد روزگارم
ابری‌ام هم‌چو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم