چرا هر موقع میری پاییزه
تو با این روزا هم دستی دوباره
من از چشمای تو دنیارو دیدم
چرا چشماتو روم بستی دوباره
نگو تقصیر من نیست میدونستی
از احساسی که شد لبریز می ترسم
منو نسپر به این روزا تو این حال
من از تنهاییو پاییز می ترسم
منو یه قاب عکس و خاطراتت
نگاهت میکنم دل تنگ میشم
تو هم زرد کن همه روزای سبزو
منم با این روزا هم رنگ میشم
همیشه آخر قصه همین بود
بازم شب گردیام توی خیابون
که باز رفتیو شد تصویر هر شب
منو تنهایی من زیر بارون
همه دیدن دارم تسلیم میشم
مثل برگی که این روزا میریزه
تو ذهنم یه سوال تکرار میشه
چرا هر موقع میری پاییزه