اگر از عشق گذشتی بگذر از دل من
بگذر از دل من از حق آب و گل من
توکه از آب گرفتی تن ماهی به عذاب
نوش کن اشک مرا در شب بی حاصل من
آمددی از چه شبی از چه خیالی چه رهی
که چنین پاک ولی قاصد قرق گنهی
باز کن دیده به روی سخن کاتب خود
نگهی کن زسر شوق به شعرم نگهی
آرزو باز گذر کن به شب خسته من
روز کن با نگهت این شب پیوسته من
پرپرواز خیالم باز کن منتظرم
گره بگشای از این بال وپر خسته من