من اگه تنها بمونم خیلی بی اراده می شم
مثل یه کلبه خرابه غیر استفاده می شم
تو اگه تنهام بذاری خیلی تنهام خیلی بی کس
تلخ و گس می شم همیشه مثل یه میوه ی نارس
پنجره ها رو می بندم توی تاریکی می شینم
بین بیداری و خلسه کنارم تورو می بینم
مضطرب میشم که شاید بری و پیشم نمونی
تو خودت بهتر می دونی واسه من وصله ی جونی
توی تون روزای غمگین وقتی که من تورو دیدم
ازهمه چیزای دنیا حتی از خودم بریدم
حال یه کسی رو دارم که رو صندلی نشسته
حال اون که نمی دونه صندلی پایه ش شکسته