پس از انتشار ویدیوی انتقادی «علی بیرنگ» و در آستانه انتشار اثر مشترک با خواننده سرشناس ایتالیایی عنوان شد
فریمن: نباید آبروی ما در شبکههای اجتماعی جلوی یک خواننده بزرگ بینالمللی برود
موسیقی ما – پائیز سال گذشته اولین خبرها درباره آهنگ مشترک «فریمن» و «آلبانو» خواننده مطرح ایتالیایی به گوش رسید. تا اینکه هفته گذشته جزئیات دقیق این اثر و تاریخ انتشار آن مشخص شد. در ادامه «علی بیرنگ» که نام او به عنوان پردیوسر در کنار فریمن درج شده بود در یک ویدیو نسبت به نحوه معرفی خودش در این پروژه و عدم رعایت حقوق معنوی انتقادات تندی را نسبت به فریمن مطرح کرد. روز گذشته هم فریمن در یک پست اینستاگرامی به این انتقادات پاسخ داد و همچنین بخشهایی از قرارداد با علی بیرنگ را منتشر و اعلام کرد که کاری خلاف قراردادشان انجام نداده است.
پس از انتشار ویدیوی علی بیرنگ در صفحه اینستاگرام سایت «موسیقی ما»، موجی از نظرات مختلف اهالی موسیقی و همچنین مخاطبان منتشر شد و بازخوردهای گوناگونی شکل گرفت. همین موضوع باعث شد تا پس از آن ویدیو، سراغ سمت دیگر این اثر برویم و شنونده توضیحات و نظرات فریمن درباره ویدیوی علی بیرنگ و سایر حاشیهها باشیم:
*چندی پیش آقای علی بیرنگ در ویدیویی، انتقاداتی نسبت به نحوه معرفی آهنگ مشترک شما و آقای آلبانو مطرح کردند و چند نکته دیگر را هم در ویدیویی که منتشر کردند به آن پرداختند. شما درباره این مسائل با توجه به قراردادی که از همکاری با آقای بیرنگ منتشر کردید، چه توضیحاتی دارید؟
ابتدا درباره مسائل قانونی نکاتی را باید بگویم. در پروژههایی با این وسعت و خصوصاً در حوزه موسیقی بینالملل، یکی از اولین مولفههایی که قطعاً باید رعایت شود، بررسی پایههای حقوقی همکاری توسط وکلایی است که در طول پروژه حضور دارند و همه چیز را تحت نظر دارند. قطعاً دراین پروژه هم قراردادهایی وجود دارد که طرفین موظف به عمل نسبت به آن هستند. یعنی من موظف هستم به آن قرارداد عمل کنم و ایشان چنین وظیفهای دارند. ما طبق آنچه در قرارداد بود عمل کردیم و اسم ایشان را منشن کردیم و باید هم این کار را میکردیم. چرا که ایشان واقعاً زحمت کشیدند و هنرمند خوب و بزرگی هستند. اما گاهی در موسیقی ایران پس از امضای قرارداد، مطالباتی مطرح میشود که اصلاً در آن قرارداد نبوده است و زمانی که آن مطالبه اجرایی نمیشود، برخوردهای سلیقهای رخ میدهد و به نظرم حرفهای نیست.
من به عنوان شخصی که در یک پروژه حرفهای حضور دارم موظف هستم عین قرارداد حرکت کنم و فکر این حرف هم از منطق دور نباشد. گاهی ما هنرمندها حساسیت داریم که به چه شکل منشن شویم و این حساسیت برای موزیسینها هم بیشتر است. این موضوع برای من قابل درک است. در سطح جهانی وقتی یک خواننده کنسرت برگزار میکند، پشت سر او بهترین موزیسین دنیا نشسته است اما مردم آن خواننده را بیشتر میبینند و مطرح میشود. مثلاً وقتی خانم «سلن دیون» آهنگ منتشر میکند تمام دنیا درباره ایشان صحبت میکنند و راجع به «دیوید فاستر» که پرودیوسر ایشان هستند کمتر صحبت میشود در حالی که پرودیوسر زحمت زیاد کشیده است. به نظر من چون همیشه محوریت با خواننده است، میتواند همیشه موجهایی را ایجاد کند که به کدورت ختم شود و این نظر شخصی من است.
*پس شما دقیقاً مطابق قراردادی که با آقای بیرنگ داشتید ایشان را معرفی کردید؟ چون گلایه اصلی ایشان راجع به نحوه معرفی در پست شما بوده است.
ما موظف هستیم که آقای بیرنگ را به همراه خودم به عنوان خالق اثر و یا پرودیوسر معرفی کنیم. در قرارداد مشخصاً به عنوان پرودیوسر آمده است و این چیزی بود که خودشان به ما گفتند و توافق کردند و تاکید هم داشتند که اسمشان به عنوان پرودیوسر اول درج شود و قبل از من دقیقآ به این شکل «موزیک پرودیوسرز: علی بیرنگ و فریمن». این چیزی بود که خودشان از ما خواستند و ما هم قبول کردیم و اگر پستهای من را ببینید در تمامی پستها چنین موضوعی را نوشتم. گاهی ممکن است برخی دوستان بگویند که ما باید طوری منشن شویم که نسبت به دیگران بیشتر به چشم بیاییم. این خواسته هیچ پایه حقوقی و قانونی ندارد و من حتی اگر اسم ایشان را هم به عنوان نفر ششم منشن کنم، هیچ مانعی ندارد. قانون میگوید که شما موظف هستید اسم اعضای پروداکشن را منشن کنید و تفاوتی ندارد که نفر اول یا نفر دهم باشند. برخی از دوستان میگویند که پست اینستاگرام را میتوان ادیت کرد، ولی تیزر قابلیت ادیت ندارد. در انتهای تیزر اسم ایشان مطابق همان شرایط قرارداد، درج شده است.
وقتی یک رسانه رسمی و معتبر مثل سایت «موسیقی ما» میخواهد ادعایی را منتشر کند باید از طرف دوم یک ادله داشته باشد. الان چند پایگاه خبری به من چنین حرفی را زدند و گفتند که ما ادلهای نداشتیم. بزرگترین ادله برای سایت «موسیقی ما» میتواند انتهای همان تیزری باشد که من منتشر کردم. پس کوتاهی ما کجا بوده است و چه موردی را نقض کردیم؟
*آقای علی بیرنگ در صحبتهای خودشان هم این نکته را اشاره کرده بودند که نسخه نهایی موسیقی را در اختیار نداشتند.
ما نباید همه بحثها را قاطی کنیم چون بعداً میتواند تبعات قانونی داشته باشد. اگر زمانی قرار باشد در یک مرجع قضایی به اصل موضوع بپردازیم، به برخی جزئیات هم اشاره خواهیم کرد. من به عنوان یک خواننده حرفهای یا ایشان به عنوان یک موزیسین حرفهای که واقعاً هم موزیسین حرفهای هستند توقع میرود عین آن قراردادی که امضا کردند را عمل کنند و عمل کنم. اینکه بعداً بخواهیم بگوییم چرا اسم من کنار آقای ایکس بوده است جنبه خوبی ندارد. در ارتباط با کاری که امشب منتشر میشود، منافع شخصی در این آهنگ آخرین اولویت است. حداکثر تا یک هفته پس از انتشار این آهنگ برای من به عنوان خواننده کف و سوت زده میشود و با توجه به حجم زیاد محتواها هفته دیگر همه فراموش میکنند که فریمن که بود و چه کاری منتشر کرد. دستاورد این پروژه برای موسیقی ایران و موسیقی مستقل است. امروز من بعد از پانزده سال فعالیت، میتوانم با بزرگترین خواننده جهان همکاری کنم ولی هنوز نمیتوانم در کشور خودم کنسرت برگزار کنم یا یک تهیهکننده پشت سر من نیست. موزیسینهای مستقل زیادی بهتر از من هستند که در تنهایی زندگی میکنند ولی چنین کارهایی میتواند روی آن بخش از موسیقی مستقل تأثیر بگذارد و امید به آنها بدهد.
تعجب و دلشکستگی من از سایت «موسیقی ما» این بود که توقع داشتم اگر ادلهای محکمی از ایشان داشتید باید منتشر میکردید حتی اگر آن ادله علیه من بود. اگر ادلهای نبود به آن شکل چرا منتشر کردید که موزیسینهای بزرگ این مملکت دقیقاً بعد از انتشار مطالب شما روی این اتفاق موضع گرفتند. موزیسینهای بزرگ و اساتید دیگر دقیقاً تا قبل از انتشار پست سایت «موسیقی ما»، واکنشی نداشتند ولی بعد از آن همه فکر کردند که این خبر رسمی است. در حالی که من بعید میدانم ایشان به شما ادلهای ارائه کرده باشد و اصلاً امکان ندارد که امضا یا چیزی از من ارائه کرده باشد و مشخص باشد که من خلاف آنچه تعهد داده بودم عمل کردهام.
نکته بسیار مهم این است که یک قرارداد زمانی قابل اجرا است که آن اثر پخش شود و به مرحله اجرا برسد. وقتی یک اثر هنوز پخش نشده است چه کسی میتواند ادعا کند که من حقوق معنوی او را رعایت کردهام یا نکردهام؟
*همچنین آقای علی بیرنگ اشاره کردن که آقای مسرور شیدایی مهندس صدای این کار حق و اجازه خروج این اثر را از استودیو «شاهکار» نداشتن
ببینید همانطور که اشاره کردم ما با افراد اصلی این پروژه که ایشون هم جزوی از این افراد محسوب میشوند قرارداد داریم و طبق قرارداد آقای شیدایی موظف بودن که این اثر و پروژه رو در اختیار من قرار بدهند، پس ایشون هم اد نظر قانونی کار اشتباهی رو مرتکب نشدن.
*یکی دیگر از نکاتی که آقای علی بیرنگ در ویدیوی خودشان مطرح کردند این بود که آقای آلبانو پس از شنیدن موسیقی این کار که ساخته ایشان بوده است این همکاری را پذیرفتند. شما در این زمینه چه نظری دارید؟
برخی از ادعاهای ایشان، باعث شد تا دوستان فکر کنند که این همکاری به خاطر موسیقی ایشان شکل گرفته است. در صورتی که پیش از ایشان قرار بود با تنظیمکنندههای دیگری همکاری کنیم. سه ماه قبل از اینکه ایشان را در جریان قرار بدهیم برای رسیدن به این پروژه مکاتبات بسیار زیادی با تیم حقوقی و اجرایی آقای آلبانو داشتیم و تمام مدارک مکاتبات ما از روز اول تا همین چند وقت پیش موجود است.
یکی از دلایلی که باعث شد این خواننده بزرگ محبت کند و چنین همکاری را شکل دهد به خاطر ایده روز اول ما پیرامون همکاری دو ملت بود. ایران و ایتالیا به عنوان دو تمدن بزرگ همیشه در تاریخ همکاریهای بزرگی داشتند اما در حوزه هنری و خصوصاً موسیقی پاپ، همیشه برای من این خلاء همکاری حس میشد. ایشان از من پروپوزال خواستند و در آن پروپوزال اشاره کردم که ایران و ایتالیا به خاطر پاندمی و کووید – 19 قربانیان زیادی داشتند و خیلی خوب است که برای این دو ملت از آینده و زندگی پساکووید بخوانیم. کلاً این پروژه با این اتفاق شکل گرفت. ایشان شناختی نسبت به من نداشتند و سرچ کردند و کارهایم را شنیدند و سپس قبول کردند. موسیقی این آهنگ مشترک، بحث دیگری بود و ادعای شروع همکاری به دلیل موسیقی کلاً رد میشود.
حتی اگر بهترین قطعه را بنویسید صفر تا صد آن را هم تنظیم کنید البته بنا به گفته ایشان! و چنین قطعهای را به یک خواننده بینالمللی ارائه دهید قطعاً آن خواننده به خاطر یک قطعه خوب سابقه شصت ساله خودش را به خطر نمیاندازد و کنار خوانندهای که استعداد و توانایی نداشته باشد قرار نمیگیرد.
*بعد از انتشار آن ویدیوی آقای علی بیرنگ صحبتی به صورت مستقیم یا با واسطه با ایشان نداشتید؟ و اینکه اقدام قانونی از جانب ایشان یا شما صورت گرفتهاست؟
من در پست خودم دو شکایت حقوقی و کیفری از ایشان مطرح کردم که جزئیات آن نوشته شده است. دو روز پیش پدر من با پدر ایشان تماس گرفتند و تصمیم داشتند به عنوان دو حکم و بزرگتر این مسأله را نه به خاطر شخص من یا شخص ایشان، بلکه به خاطر ایران حل کنند. آبروی ما در شبکههای اجتماعی نباید جلوی یک خواننده بزرگ بینالمللی برود و ایشان نباید از همکاری با ملت ایران پشیمان شود و باید افتخار کند. این حواشی باعث میشود که یک خواننده بینالمللی از تصمیم خودش پشیمان شود چون بعید میدانم آقای آلبانو در شصت سال فعالیت هنری خودش چنین اتفاقاتی را دیده باشد که یک قراردادی شکل بگیرد و دقیقاً سه چهار روز پیش از انتشار اثر، طرفین ادعاهایی مطرح کنند.
نکته مهم این است که خود سایت «موسیقی ما» حدوداً یک سال پیش درباره این همکاری اخباری را منتشر کرد و بعد از یک سال همکاری، سه روز پیش از انتشار اثر اگر قرار باشد ادعاهایی مطرح شود زیبا نیست.
پدر من با پدر ایشان تماس گرفتند و گفتند طرفین این اتفاق دو هنرمند هستند و باید این مسأله حل شود اما متأسفانه پدر ایشان به درخواست پدر من، پاسخ مشخصی ندادند. خودشان هم استوری دیگری را منتشر کردند و به همین موضوع اشاره کردند که ما به عنوان قدم آخر برای صلح اقدام کردیم. هر شخص یا هر وکیل باید ابتدا برای صلح تلاش کند تا اینکه بخواهد وارد فضاهای مسموم و زردی شود که همیشه از آن دوری کردهایم.
*و کلام آخر؟
تنها نکته این است که از نظر قانون رسانه، شما وقتی ادعاهای ایشان را که بدون سند بوده است را منتشر کردید میبایست زحمت انتشار توضیحات من را هم بکشید. در خوزه موسیقی هم یک خبرنگار حاشیهسازی وجود دارد که دورادور به این اتفاقات دامن زده است و امکان دارد که ما هم اقداماتی علیه ایشان انجام دهیم. من از «موسیقی ما» به عنوان یک رسانه معتبر این انتظار را دارم که اگر تریبونی در اختیار کسی که به شما سندی نداده است قرار دادهاید پس همان تریبون را در اختیار من هم قرار دهید. فکر هم نمیکنم این یک درخواست زیاد و فراتر از قانون باشد. وقتی یک هنرمند ادعاهایی که فرض کنیم درست باشد که نیست را مطرح کند ممکن است باعث ناراحتی هنرمندان دیگر شود و فکر کنند که در حق همکارشان اجحاف شده است. من هم میخواهم این دوستان و هنرمندان در جریان قرار بگیرند که واقعیت چه بوده است.
فرض را بر این بگیریم که ادعاهای ایشان بدون هیچ سندی هم درست بوده است ولی منطق چگونه اجازه میدهد که ادعای عدم رعایت حقوق معنوی پیش از انتشار یک اثر درست باشد؟ وقتی «موسیقی ما» به عنوان یک رسانه معتبر چنین موضوعی را مطرح میکند، هنرمندان دیگر ناراحت میشوند و ناراحتی خودشان را به من وارد میکنند. در نهایت از شما میخواهم نتیجه قانونی این اتفاقات اخیر را هم با شفافیت کامل منتشر کند.
پس از انتشار ویدیوی علی بیرنگ در صفحه اینستاگرام سایت «موسیقی ما»، موجی از نظرات مختلف اهالی موسیقی و همچنین مخاطبان منتشر شد و بازخوردهای گوناگونی شکل گرفت. همین موضوع باعث شد تا پس از آن ویدیو، سراغ سمت دیگر این اثر برویم و شنونده توضیحات و نظرات فریمن درباره ویدیوی علی بیرنگ و سایر حاشیهها باشیم:
*چندی پیش آقای علی بیرنگ در ویدیویی، انتقاداتی نسبت به نحوه معرفی آهنگ مشترک شما و آقای آلبانو مطرح کردند و چند نکته دیگر را هم در ویدیویی که منتشر کردند به آن پرداختند. شما درباره این مسائل با توجه به قراردادی که از همکاری با آقای بیرنگ منتشر کردید، چه توضیحاتی دارید؟
ابتدا درباره مسائل قانونی نکاتی را باید بگویم. در پروژههایی با این وسعت و خصوصاً در حوزه موسیقی بینالملل، یکی از اولین مولفههایی که قطعاً باید رعایت شود، بررسی پایههای حقوقی همکاری توسط وکلایی است که در طول پروژه حضور دارند و همه چیز را تحت نظر دارند. قطعاً دراین پروژه هم قراردادهایی وجود دارد که طرفین موظف به عمل نسبت به آن هستند. یعنی من موظف هستم به آن قرارداد عمل کنم و ایشان چنین وظیفهای دارند. ما طبق آنچه در قرارداد بود عمل کردیم و اسم ایشان را منشن کردیم و باید هم این کار را میکردیم. چرا که ایشان واقعاً زحمت کشیدند و هنرمند خوب و بزرگی هستند. اما گاهی در موسیقی ایران پس از امضای قرارداد، مطالباتی مطرح میشود که اصلاً در آن قرارداد نبوده است و زمانی که آن مطالبه اجرایی نمیشود، برخوردهای سلیقهای رخ میدهد و به نظرم حرفهای نیست.
من به عنوان شخصی که در یک پروژه حرفهای حضور دارم موظف هستم عین قرارداد حرکت کنم و فکر این حرف هم از منطق دور نباشد. گاهی ما هنرمندها حساسیت داریم که به چه شکل منشن شویم و این حساسیت برای موزیسینها هم بیشتر است. این موضوع برای من قابل درک است. در سطح جهانی وقتی یک خواننده کنسرت برگزار میکند، پشت سر او بهترین موزیسین دنیا نشسته است اما مردم آن خواننده را بیشتر میبینند و مطرح میشود. مثلاً وقتی خانم «سلن دیون» آهنگ منتشر میکند تمام دنیا درباره ایشان صحبت میکنند و راجع به «دیوید فاستر» که پرودیوسر ایشان هستند کمتر صحبت میشود در حالی که پرودیوسر زحمت زیاد کشیده است. به نظر من چون همیشه محوریت با خواننده است، میتواند همیشه موجهایی را ایجاد کند که به کدورت ختم شود و این نظر شخصی من است.
*پس شما دقیقاً مطابق قراردادی که با آقای بیرنگ داشتید ایشان را معرفی کردید؟ چون گلایه اصلی ایشان راجع به نحوه معرفی در پست شما بوده است.
ما موظف هستیم که آقای بیرنگ را به همراه خودم به عنوان خالق اثر و یا پرودیوسر معرفی کنیم. در قرارداد مشخصاً به عنوان پرودیوسر آمده است و این چیزی بود که خودشان به ما گفتند و توافق کردند و تاکید هم داشتند که اسمشان به عنوان پرودیوسر اول درج شود و قبل از من دقیقآ به این شکل «موزیک پرودیوسرز: علی بیرنگ و فریمن». این چیزی بود که خودشان از ما خواستند و ما هم قبول کردیم و اگر پستهای من را ببینید در تمامی پستها چنین موضوعی را نوشتم. گاهی ممکن است برخی دوستان بگویند که ما باید طوری منشن شویم که نسبت به دیگران بیشتر به چشم بیاییم. این خواسته هیچ پایه حقوقی و قانونی ندارد و من حتی اگر اسم ایشان را هم به عنوان نفر ششم منشن کنم، هیچ مانعی ندارد. قانون میگوید که شما موظف هستید اسم اعضای پروداکشن را منشن کنید و تفاوتی ندارد که نفر اول یا نفر دهم باشند. برخی از دوستان میگویند که پست اینستاگرام را میتوان ادیت کرد، ولی تیزر قابلیت ادیت ندارد. در انتهای تیزر اسم ایشان مطابق همان شرایط قرارداد، درج شده است.
وقتی یک رسانه رسمی و معتبر مثل سایت «موسیقی ما» میخواهد ادعایی را منتشر کند باید از طرف دوم یک ادله داشته باشد. الان چند پایگاه خبری به من چنین حرفی را زدند و گفتند که ما ادلهای نداشتیم. بزرگترین ادله برای سایت «موسیقی ما» میتواند انتهای همان تیزری باشد که من منتشر کردم. پس کوتاهی ما کجا بوده است و چه موردی را نقض کردیم؟
*آقای علی بیرنگ در صحبتهای خودشان هم این نکته را اشاره کرده بودند که نسخه نهایی موسیقی را در اختیار نداشتند.
ما نباید همه بحثها را قاطی کنیم چون بعداً میتواند تبعات قانونی داشته باشد. اگر زمانی قرار باشد در یک مرجع قضایی به اصل موضوع بپردازیم، به برخی جزئیات هم اشاره خواهیم کرد. من به عنوان یک خواننده حرفهای یا ایشان به عنوان یک موزیسین حرفهای که واقعاً هم موزیسین حرفهای هستند توقع میرود عین آن قراردادی که امضا کردند را عمل کنند و عمل کنم. اینکه بعداً بخواهیم بگوییم چرا اسم من کنار آقای ایکس بوده است جنبه خوبی ندارد. در ارتباط با کاری که امشب منتشر میشود، منافع شخصی در این آهنگ آخرین اولویت است. حداکثر تا یک هفته پس از انتشار این آهنگ برای من به عنوان خواننده کف و سوت زده میشود و با توجه به حجم زیاد محتواها هفته دیگر همه فراموش میکنند که فریمن که بود و چه کاری منتشر کرد. دستاورد این پروژه برای موسیقی ایران و موسیقی مستقل است. امروز من بعد از پانزده سال فعالیت، میتوانم با بزرگترین خواننده جهان همکاری کنم ولی هنوز نمیتوانم در کشور خودم کنسرت برگزار کنم یا یک تهیهکننده پشت سر من نیست. موزیسینهای مستقل زیادی بهتر از من هستند که در تنهایی زندگی میکنند ولی چنین کارهایی میتواند روی آن بخش از موسیقی مستقل تأثیر بگذارد و امید به آنها بدهد.
تعجب و دلشکستگی من از سایت «موسیقی ما» این بود که توقع داشتم اگر ادلهای محکمی از ایشان داشتید باید منتشر میکردید حتی اگر آن ادله علیه من بود. اگر ادلهای نبود به آن شکل چرا منتشر کردید که موزیسینهای بزرگ این مملکت دقیقاً بعد از انتشار مطالب شما روی این اتفاق موضع گرفتند. موزیسینهای بزرگ و اساتید دیگر دقیقاً تا قبل از انتشار پست سایت «موسیقی ما»، واکنشی نداشتند ولی بعد از آن همه فکر کردند که این خبر رسمی است. در حالی که من بعید میدانم ایشان به شما ادلهای ارائه کرده باشد و اصلاً امکان ندارد که امضا یا چیزی از من ارائه کرده باشد و مشخص باشد که من خلاف آنچه تعهد داده بودم عمل کردهام.
نکته بسیار مهم این است که یک قرارداد زمانی قابل اجرا است که آن اثر پخش شود و به مرحله اجرا برسد. وقتی یک اثر هنوز پخش نشده است چه کسی میتواند ادعا کند که من حقوق معنوی او را رعایت کردهام یا نکردهام؟
*همچنین آقای علی بیرنگ اشاره کردن که آقای مسرور شیدایی مهندس صدای این کار حق و اجازه خروج این اثر را از استودیو «شاهکار» نداشتن
ببینید همانطور که اشاره کردم ما با افراد اصلی این پروژه که ایشون هم جزوی از این افراد محسوب میشوند قرارداد داریم و طبق قرارداد آقای شیدایی موظف بودن که این اثر و پروژه رو در اختیار من قرار بدهند، پس ایشون هم اد نظر قانونی کار اشتباهی رو مرتکب نشدن.
*یکی دیگر از نکاتی که آقای علی بیرنگ در ویدیوی خودشان مطرح کردند این بود که آقای آلبانو پس از شنیدن موسیقی این کار که ساخته ایشان بوده است این همکاری را پذیرفتند. شما در این زمینه چه نظری دارید؟
برخی از ادعاهای ایشان، باعث شد تا دوستان فکر کنند که این همکاری به خاطر موسیقی ایشان شکل گرفته است. در صورتی که پیش از ایشان قرار بود با تنظیمکنندههای دیگری همکاری کنیم. سه ماه قبل از اینکه ایشان را در جریان قرار بدهیم برای رسیدن به این پروژه مکاتبات بسیار زیادی با تیم حقوقی و اجرایی آقای آلبانو داشتیم و تمام مدارک مکاتبات ما از روز اول تا همین چند وقت پیش موجود است.
یکی از دلایلی که باعث شد این خواننده بزرگ محبت کند و چنین همکاری را شکل دهد به خاطر ایده روز اول ما پیرامون همکاری دو ملت بود. ایران و ایتالیا به عنوان دو تمدن بزرگ همیشه در تاریخ همکاریهای بزرگی داشتند اما در حوزه هنری و خصوصاً موسیقی پاپ، همیشه برای من این خلاء همکاری حس میشد. ایشان از من پروپوزال خواستند و در آن پروپوزال اشاره کردم که ایران و ایتالیا به خاطر پاندمی و کووید – 19 قربانیان زیادی داشتند و خیلی خوب است که برای این دو ملت از آینده و زندگی پساکووید بخوانیم. کلاً این پروژه با این اتفاق شکل گرفت. ایشان شناختی نسبت به من نداشتند و سرچ کردند و کارهایم را شنیدند و سپس قبول کردند. موسیقی این آهنگ مشترک، بحث دیگری بود و ادعای شروع همکاری به دلیل موسیقی کلاً رد میشود.
حتی اگر بهترین قطعه را بنویسید صفر تا صد آن را هم تنظیم کنید البته بنا به گفته ایشان! و چنین قطعهای را به یک خواننده بینالمللی ارائه دهید قطعاً آن خواننده به خاطر یک قطعه خوب سابقه شصت ساله خودش را به خطر نمیاندازد و کنار خوانندهای که استعداد و توانایی نداشته باشد قرار نمیگیرد.
*بعد از انتشار آن ویدیوی آقای علی بیرنگ صحبتی به صورت مستقیم یا با واسطه با ایشان نداشتید؟ و اینکه اقدام قانونی از جانب ایشان یا شما صورت گرفتهاست؟
من در پست خودم دو شکایت حقوقی و کیفری از ایشان مطرح کردم که جزئیات آن نوشته شده است. دو روز پیش پدر من با پدر ایشان تماس گرفتند و تصمیم داشتند به عنوان دو حکم و بزرگتر این مسأله را نه به خاطر شخص من یا شخص ایشان، بلکه به خاطر ایران حل کنند. آبروی ما در شبکههای اجتماعی نباید جلوی یک خواننده بزرگ بینالمللی برود و ایشان نباید از همکاری با ملت ایران پشیمان شود و باید افتخار کند. این حواشی باعث میشود که یک خواننده بینالمللی از تصمیم خودش پشیمان شود چون بعید میدانم آقای آلبانو در شصت سال فعالیت هنری خودش چنین اتفاقاتی را دیده باشد که یک قراردادی شکل بگیرد و دقیقاً سه چهار روز پیش از انتشار اثر، طرفین ادعاهایی مطرح کنند.
نکته مهم این است که خود سایت «موسیقی ما» حدوداً یک سال پیش درباره این همکاری اخباری را منتشر کرد و بعد از یک سال همکاری، سه روز پیش از انتشار اثر اگر قرار باشد ادعاهایی مطرح شود زیبا نیست.
پدر من با پدر ایشان تماس گرفتند و گفتند طرفین این اتفاق دو هنرمند هستند و باید این مسأله حل شود اما متأسفانه پدر ایشان به درخواست پدر من، پاسخ مشخصی ندادند. خودشان هم استوری دیگری را منتشر کردند و به همین موضوع اشاره کردند که ما به عنوان قدم آخر برای صلح اقدام کردیم. هر شخص یا هر وکیل باید ابتدا برای صلح تلاش کند تا اینکه بخواهد وارد فضاهای مسموم و زردی شود که همیشه از آن دوری کردهایم.
*و کلام آخر؟
تنها نکته این است که از نظر قانون رسانه، شما وقتی ادعاهای ایشان را که بدون سند بوده است را منتشر کردید میبایست زحمت انتشار توضیحات من را هم بکشید. در خوزه موسیقی هم یک خبرنگار حاشیهسازی وجود دارد که دورادور به این اتفاقات دامن زده است و امکان دارد که ما هم اقداماتی علیه ایشان انجام دهیم. من از «موسیقی ما» به عنوان یک رسانه معتبر این انتظار را دارم که اگر تریبونی در اختیار کسی که به شما سندی نداده است قرار دادهاید پس همان تریبون را در اختیار من هم قرار دهید. فکر هم نمیکنم این یک درخواست زیاد و فراتر از قانون باشد. وقتی یک هنرمند ادعاهایی که فرض کنیم درست باشد که نیست را مطرح کند ممکن است باعث ناراحتی هنرمندان دیگر شود و فکر کنند که در حق همکارشان اجحاف شده است. من هم میخواهم این دوستان و هنرمندان در جریان قرار بگیرند که واقعیت چه بوده است.
فرض را بر این بگیریم که ادعاهای ایشان بدون هیچ سندی هم درست بوده است ولی منطق چگونه اجازه میدهد که ادعای عدم رعایت حقوق معنوی پیش از انتشار یک اثر درست باشد؟ وقتی «موسیقی ما» به عنوان یک رسانه معتبر چنین موضوعی را مطرح میکند، هنرمندان دیگر ناراحت میشوند و ناراحتی خودشان را به من وارد میکنند. در نهایت از شما میخواهم نتیجه قانونی این اتفاقات اخیر را هم با شفافیت کامل منتشر کند.
منبع:
اختصاصی سایت «موسیقی ما»
تاریخ انتشار : یکشنبه 12 تیر 1401 - 15:08
افزودن یک دیدگاه جدید