موسیقی ما- آلبوم «پرسش» با آهنگسازی «محمدرضا تفضلی» توسط مؤسسه فرهنگی- هنری ماهور منتشر شد. این مجموعه شامل چند اثر مجلسی و سولو از محمدرضا تفضلی در بازه زمانی سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۴ است. هر کدام از این آثار نمایان‌گر بخشی از گرایش‌های آهنگسازی مؤلف آنان به شمار می‌روند.

 در این آلبوم پانیذ فریوسفی، امین غفاری و امین عطایی (ویولن)، ستاره بهشتی و دانیال جورابچی (ویولا)، مهرداد غلامی (فلوت)، مریم مهربان (پیانو)، محمدحسین غریبی (ویولن‌سل) و گلنار شعاری (کلارینت) نواخته‌ اند.
«دوئت برای ویلن و ویولا» در سال ۱۳۹۴ به سفارش بانوان پانیذ فریوسفی و ستاره بهشتی برای اجرا در سی و یکمین دوره جشنواره موسیقی فجر در کنار آثار دیگر آهنگسازان ایرانی برای این آنسامبل نوشته شد. اثر در دو موومان نوشته شده که موومان اول موومانی پر حرکت و غالباً در تمپوی تند به فرم سنات، و موومان دوم در تضاد با موومان اول موومانی آرام و از منظر فرم دارای اپیزود های گوناگون است. چالش در کنار هم قرار گرفتن دو موومان متضاد ذهنیت غالب این اثر را شکل داده است.

«بالاد برای فلوت و پیانو» در سال ۱۳۹۱ به سفارش مهرداد غلامی برای اجرا در پروژه انجمن فلوت ایران نوشته شد. بالاد برای فلوت و پیانو اولین اثر از یک مجموعه سه گانه با محوریت سازهای بادی چوبی است: بالاد برای فلوت و پیانو، پرسش برای کلارینت سولو و پاستورال برای ابوا و پیانو. همه آثاری تک موومانی و دارای اپیزودهای گوناگون هستند. در بالاد نیز این اپیزود ها به ترتیب در تمپوهای کند، تند، کند، خیلی تند ارائه می شوند و گاه‌گاه ساز فلوت به صورت تکنواز این اپیزودها را به یکدیگر پیوند می‌دهد.

«پرسش برای کلارینت سولو»‌ در سال ۱۳۹۳ نوشته شد. این اثر همچون اثر پیشین در یک‌‌ موومان و دارای اپیزودهای گوناگون است. آنچه سرتاسر قطعه را به هم پیوند می دهد تم پرسش است. تمی که قبلاً به صورت های متفاوت به طور مثال در موومان آخر کوارتت زهی شماره ۱۶ بتهوون (آخرین کوارتت زهی اثر بتهوون)، موومان اول سمفونی ر مینور سزار فرانک و پوئم سمفونیک «پرلود ها» اثر لیست پدیدار شده است. گهگاه کنتراست اپیزودها شدت بیشتری پیدا می کنند. (فی المثل در پس اپیزود پر حرکت و نفس گیر دوم در اپیزود بعد مولتی فون های کلارینت اتمسفر قطعه را به سمت کاملاً متفاوتی هدایت می کنند.)
 
«کوارتت زهی» به سال ۲۰۰۴ در سن پترزبورگ ساخته شد. این کوارتت از چهار موومان تشکیل شده است. دو موومان نخست از فضایی ذهنی تر و دو موومان آخر از فضایی عینی تر برخوردارند. موومان اول (پرلود) نوعی بازی ملودیک بر اساس مدهای ایرانی با اجرای سازهای مختلف است. در این موومان کوتاه بافت های متراکم و ساده در کنار هم قرار گرفته اند که در نهایت فضا را برای رسیدن به موومان دوم آماده سازی می کنند.
موومان دوم (فوگ) بر اساس ملودی شیرازی «آسمون به این گپی» شکل گرفته است. در مقایسه با اصل ملودی تمپو در اینجا آرام تر شده و ژانر نیز از حالت رقص گونه به حالت لیریک و آوازی تغییر شکل یافته است. موومان سوم (رِنگ) شاید از لحاظ فرم پیچیده ترین موومان کوارتت باشد. جلوه های پلی تماتیک، پلی تنال و همچنین پلی مدال در بخش های مختلف موومان خودنمایی می کنند. بخش میانی این موومان (تریو) بر اساس بازآفرینی یک ملودی گیلکی شکل گرفته است. موومان چهارم و پایانی (روندو) به فرم روندو – سنات نوشته شده است و از نظر بافت شفاف ترین موومان کوارتت به شمار می‌رود. عمده ترین ویژگی این موومان تکرار بخش‌های رفرن به شکل واریاسیون است.