در آخرین روز جشنواره آبادان یازده شصت به کارگردانی مهرداد خوشبخت و آهنگسازی بهزاد عبدی در پردیس چارسو اکران شد.

این اولین باری است که بهزاد عبدی با مهرداد خوشبخت همکاری کرده است اما خوبی این همکاری این بوده است که عبدی آهنگساز  بهترین اثر او بوده. او موسیقی ای نوشته که آغشته به صدای موج رادیوست. در تمام طول فیلم همراه با قصه فیلم که بیشتر در ساختمان رادیو آبادان روی موج یازده شصت می گذرد این موسیقی هم هست.

عبدی در طول این سالها به موسیقی های ارکسترال با موسیقی های حجیم مشهور شده است در حالیکه هرگاه از حجم ارکسترش کاسته است هم توانسته موفق عمل کند و از بهترین نمونه های آن می توان به موسیقی فیلم‌«دهلیز» اشاره کرد. موسیقی خلوتی که در میان آثار این آهنگساز شاخص شد. موسیقی «آبادان یازده شصت» هم فضایی بسیار متفاوت از دیگر آثار عبدی دارد. موسیقی الکترونیک صدای اصلی موسیقی این فیلم را ساخته که در همراهی با‌ ارکستر آمده. شاید کمتر شنونده ای متوجه شود که این موسیقی فیلم ساخته عبدی است.
 علاوه بر رتم حادثه که باعث شده ریتم درونی فیلم هم تندتر شود، باید به این نکته اشاره کرد که موسیقی این فیلم چند لایه است. لایه زیرین در حال نواختن دائمی ریتم فیلم با موسیقی الکترونیک و بازتمایی صدای موج است و لایه رویی در حال نواحتن تم اصلی در همراهی با ویولن ها. آوای غم و حادثه در «آبادان یازده شصت» بهم تنیده شده است، همچون صحنه تیر خوردن در زمان چیدن سنگر در حیاط ساختمان رادیو.

در فیلم شخصیت موسیو ادیک (حسن معجونی) یک ارمنی است که در رادیو مشغول کار است. دودوک صدای ادیک است. معجونی که خودش نیر روی این ساز کار کرده است، در این فیلم صدایی مجزا دارد. همچنین است حضور عود و عرب زبان هایی که در رادیو حضور دارند.

موسیقی اخرین اثر مهرداد خوشبخت، موسیقی ای است از جنس فیلم، که همچون خود فیلم نقاط قوتش بیشتر و نقاط ضعفش کمتر است. موسیقی این فیلم با وجود اینکه در بسیاری از سکانس ها حضوری مثبت دارد، می توانست حجم کمتری داشته باشد و در برخی جاها نباشد..،موسیقی انگار آمده تا ایرادهای کل درشت فیلمنامه را کمرنگ کند که در این راه چندان موفق نبوده است. اما به جز این اغراق های گاه گاهی، موسیقی این اثر را باید یکی از موسیقی های متفاوت کارنامه آهنگسازش دانست.