آهنگسازی نوازنده ویولنسل «پالت» برای نمایش «دیگری» به کارگردانی بهاره رهنما
مهیار طهماسبی: این موسیقی شَبَح مردی را به تصویر میکشد که در نمایش غایب است
موسیقی ما – مهیار طهماسبی (نوازنده ویولنسل گروه پالت) در تازهترین فعالیت موسیقایی خود، موسیقی نمایش «دیگری» نوشته انزو کرمن را به کارگردانی بهاره رهنما از روز پنجشنبه 21 اردیبهشت روی صحنه میبرد. این نمایشنامه ضمن پرداختن به مسئله هویت و تأثر آن به واسطه عشق، یک متن عاشقانه و زنانه است.
مهیار طهماسبی که از زمان دانشجویی در حوزه موسیقی تئاتر فعال بوده، پیش از این هم برای آثاری از شیوا مسعودی و همچنین نمایشهای طلیعه طریقی موسیقی ساخته که توانسته مقام اول را هم در جشنواره تئاتر به دست آورد. او درباره فعالیتش در این حوزه میگوید: «موسيقي تئاتر سابقهاي بسیار طولاني دارد؛ اگر موسيقي فيلم به اندازه تاريخ سينما قدمت دارد، موسيقي تئاتر به اندازه تاريخ هنر قدمت دارد. با اینکه موسیقی تئاتر یکی از فضاهای مورد علاقه من است، بعد از شکلگیری گروه «پالت» به واسطه فعالیتم در این گروه کمی از این فضا دور شدم. البته پیش از این هم با «پالت» موسیقی تئاتر «روایت ناتمام یک فصل معلق» به کارگردانی هومن سیدی را کار کرده بودیم. برای این کار هم، بهاره رهنما پیشنهاد همکاری داد و من هم برای اینکه دوباره به آن فضا برگردم و البته جذابیت خود پروژه، این کار را قبول کردم.»
مهیار که هم آهنگسازی و هم کار نوازندگی را در این نمایش به عهده دارد، درباره موسیقی این کار میگوید: «موسیقی این کار به صورت سولو (تکنوازی) است و به نوعی شَبَح مردی است که در نمایش غایب است و هر وقت صدای آن به گوش میرسد، انگار رد پای آن مرد در زندگی آن دو زن به تصویر کشیده میشود و اصلاً به همین دلیل هم به صورت سولو ساخته شده است. در واقع یک کار سه پرسوناژه است؛ دو زن که بازی میکنند و موسیقی که به عنوان یک پرسوناژ حضور دارد.»
او درباره شخصیتِ غایب نمایش که رد پای او به واسطه حضور ویلنسل حس میشود میگوید: «برخلاف اینکه ویلنسل صدایی رومانتیک و محزون دارد، اما در این کار سعی کردهام بخش ترسناک صدای این ساز غالب باشد. در عین حال که شخصیت مرد این قصه کاراکتر جذابی دارد، بسیار آدم خطرناک و ترسناکی هم هست، برای همین میتوان گفت این کار به جای اینکه به واسطه حضور ویولنسل صدایی رومانتیک و لطیف داشته باشد، یک موسیقی دلهرهآور دارد.»
این آهنگساز درباره روند شکلگیری این موسیقی میگوید: «طبیعتاً ابتدا نمایشنامه را خواندم و چند جلسه هم فقط تمرینهای آنها را نگاه کردم تا از قصه آن پرسوناژ غایب سر درآورم که همین موضوع کار را کمی پیچیده کرده بود. از طرفی آهنگسازی با یک ویلنسل، کار مشکلی است چون ویلنسل ساز هارمونیکی نیست و من هم به همین دلیل سعی کردهام به نوعی پیش بروم که گوش مخاطب خودش آن هارمونی را تصور کند. از طرفی، این نمایش فضای بسیار مدرنی دارد و همین موضوع من را کمی به سمت موسیقی آتنال کشانده است. به نظر من خیلی از صحنههای این تئاتر هم آتنال است و برای همین سعی کردهام تعادل بین آتنال و تنال بودن را در تمام این صحنهها حفظ کنم.»
او درباره نوع نگاه نمایش «دیگری» میگوید: «این نمایش از «انزو کورمن» بر اساس فلسفه پست مدرن «ژاک لکان» است و قصه دو زنی را روایت میکند که همسر مشترکی داشتهاند و داستانهای جالبی در طول اجرا برای این دو اتفاق میافتد؛ در واقع میتوان گفت به نوعی توضیح تئوری روانشناس فرانسوی، «لکان» است.»
این نمایش با بازی بهاره رهنما و شیوا اردویی از روز پنجشنبه 21 اردیبهشتماه تا دوشنبه 22 خرداد هر روز ساعت 21:45 در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود که علاقهمندان میتوانند برای تهیه بلیت به سایت «تیوال» مراجعه کنند.
مهیار طهماسبی که از زمان دانشجویی در حوزه موسیقی تئاتر فعال بوده، پیش از این هم برای آثاری از شیوا مسعودی و همچنین نمایشهای طلیعه طریقی موسیقی ساخته که توانسته مقام اول را هم در جشنواره تئاتر به دست آورد. او درباره فعالیتش در این حوزه میگوید: «موسيقي تئاتر سابقهاي بسیار طولاني دارد؛ اگر موسيقي فيلم به اندازه تاريخ سينما قدمت دارد، موسيقي تئاتر به اندازه تاريخ هنر قدمت دارد. با اینکه موسیقی تئاتر یکی از فضاهای مورد علاقه من است، بعد از شکلگیری گروه «پالت» به واسطه فعالیتم در این گروه کمی از این فضا دور شدم. البته پیش از این هم با «پالت» موسیقی تئاتر «روایت ناتمام یک فصل معلق» به کارگردانی هومن سیدی را کار کرده بودیم. برای این کار هم، بهاره رهنما پیشنهاد همکاری داد و من هم برای اینکه دوباره به آن فضا برگردم و البته جذابیت خود پروژه، این کار را قبول کردم.»
مهیار که هم آهنگسازی و هم کار نوازندگی را در این نمایش به عهده دارد، درباره موسیقی این کار میگوید: «موسیقی این کار به صورت سولو (تکنوازی) است و به نوعی شَبَح مردی است که در نمایش غایب است و هر وقت صدای آن به گوش میرسد، انگار رد پای آن مرد در زندگی آن دو زن به تصویر کشیده میشود و اصلاً به همین دلیل هم به صورت سولو ساخته شده است. در واقع یک کار سه پرسوناژه است؛ دو زن که بازی میکنند و موسیقی که به عنوان یک پرسوناژ حضور دارد.»
او درباره شخصیتِ غایب نمایش که رد پای او به واسطه حضور ویلنسل حس میشود میگوید: «برخلاف اینکه ویلنسل صدایی رومانتیک و محزون دارد، اما در این کار سعی کردهام بخش ترسناک صدای این ساز غالب باشد. در عین حال که شخصیت مرد این قصه کاراکتر جذابی دارد، بسیار آدم خطرناک و ترسناکی هم هست، برای همین میتوان گفت این کار به جای اینکه به واسطه حضور ویولنسل صدایی رومانتیک و لطیف داشته باشد، یک موسیقی دلهرهآور دارد.»
این آهنگساز درباره روند شکلگیری این موسیقی میگوید: «طبیعتاً ابتدا نمایشنامه را خواندم و چند جلسه هم فقط تمرینهای آنها را نگاه کردم تا از قصه آن پرسوناژ غایب سر درآورم که همین موضوع کار را کمی پیچیده کرده بود. از طرفی آهنگسازی با یک ویلنسل، کار مشکلی است چون ویلنسل ساز هارمونیکی نیست و من هم به همین دلیل سعی کردهام به نوعی پیش بروم که گوش مخاطب خودش آن هارمونی را تصور کند. از طرفی، این نمایش فضای بسیار مدرنی دارد و همین موضوع من را کمی به سمت موسیقی آتنال کشانده است. به نظر من خیلی از صحنههای این تئاتر هم آتنال است و برای همین سعی کردهام تعادل بین آتنال و تنال بودن را در تمام این صحنهها حفظ کنم.»
او درباره نوع نگاه نمایش «دیگری» میگوید: «این نمایش از «انزو کورمن» بر اساس فلسفه پست مدرن «ژاک لکان» است و قصه دو زنی را روایت میکند که همسر مشترکی داشتهاند و داستانهای جالبی در طول اجرا برای این دو اتفاق میافتد؛ در واقع میتوان گفت به نوعی توضیح تئوری روانشناس فرانسوی، «لکان» است.»
این نمایش با بازی بهاره رهنما و شیوا اردویی از روز پنجشنبه 21 اردیبهشتماه تا دوشنبه 22 خرداد هر روز ساعت 21:45 در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود که علاقهمندان میتوانند برای تهیه بلیت به سایت «تیوال» مراجعه کنند.
منبع:
موسیقی ما
تاریخ انتشار : چهارشنبه 20 اردیبهشت 1396 - 18:51
افزودن یک دیدگاه جدید