موسیقی ما - کنسرت «۱۴۱۰» علاوه بر روایت‌های موسیقایی، روایتی داستانی هم داشت که مخاطب را با فضای کنسرت بیشتر و بیشتر همراه می‌کرد.

به گزارش «موسیقی ما» به نقل از روابط عمومی کنسرت، وقتی چراغ‌ها خاموش می‌شود، مانیتورهای سالن به جای پخش تصاویر بی‌ربط، کلیپی را پخش کردند که شخصیت اصلی‌اش فرزاد فرزین است. فرزین در این کلیپ در حال فرار از دست دو نفر است که به ظاهر مردانی شرور هستند. در کش و قوس این فرار، فرزین به سفینه‌ای پناه می‌برد که ناگاه او را با خود به آسمان می‌برد. تقریباً همه تماشاگران بر روی صندلی‌هایشان مستقر شده‌اند و به دقت کلیپ را می‌بینند. شب است و ستاره ها می‌درخشند، سیاره مشتری در گوشه‌ای از صحنه و سیاره‌ دیگری که شاید زمین باشد، در گوشه‌ دیگری از صحنه است. درست در وسط صحنه سفینه‌ای قرار دارد که همان سفینه‌ای است که در کلیپِ پخش شده، فرزین برای فرار از دست آدم‌بدها، به آن پناه برد. در بالای صحنه عدد 1410 معلق است. چیدمان صحنه به گونه‌ای است که انگار باید فراموش کنی که بیرون از درهای این سالن تاریخ یکشنبه 21 شهریور 1395 را نشان می‌دهد و انگار اینجا سال 1410 است. نوازندگان به روی صحنه می‌آیند و در جاهایشان مستقر می‌شوند. درِ سفینه باز می‌شود و تک‌صندلیِ آن پشت به تماشاگران است. صندلی می‌چرخد و فرزاد فرزین از سفینه بیرون می‌آید و می‌خواند «تو مال منی، تو فال منی»؛ هم‌زمان به نوازندگان اشاره می‌کند که او را همراهی کنند تا کنسرت به طور رسمی آغاز شود. در حین اجرای قطعه نخست که «احساس من» نام داشت تیم بدلکاری به سرپرستی ارشا اقدسی با لباس‌های فضایی، به اجرای حرکات نمایشی پرداختند.

لباس‌های خواننده و نوازندگان جملگی سفید است و البته موهایشان هم سپید شده؛ گویی گذر زمان در آنان اثر کرده و اکنون که سال 1410 است؛ به اندازه‌ی 15 سال پیرتر شده‌اند. گذر زمان بر موهای فرزاد فرزین هم اثر کرده و موهایش در 50 سالگی سپید شده است. «عاشقت شدم» و «چرا تو» دو قطعه‌ای بودند که از آلبوم جدید فرزاد فرزین با نام «6» در ادامه اجرا شدند. «دوریت» نام قطعه‌ای است که همچنان یکی از محبوب‌ترین آثار فرزین در کنسرت‌هایش است، فرزین این قطعه را به تنهایی نخواند و تقریباً تمامی تماشاگران حاضر در سالن «میلاد نمایشگاه بین‌المللی» با فرزین همخوانی کردند. قطعه «لحظه‌ها» از آلبوم «شخصی» آهنگ بعدیِ این کنسرت بود. تا اینجای کنسرت فضا به گونه‌ای بود که تماشاگر را به راستی به سال 1410 برده بود. آنچه فرزین و گروهش بر روی صحنه اجرا می‌کردند، تنها یک کنسرتِ معمولی و اجرای چند قطعه موسیقی نبود؛ آنان برای این اجرا اندیشیده و برای مخاطبانشان بیشترین ارزش را قائل شده بودند. آنچه بر روی صحنه می‌گذشت براساس ایده و طراحی صحنه و کارگردانی کیوان ملک مطیعی شکل می‌گرفت.

البته این نخستین‌بار نیست که فرزاد فرزین در کنسرت‌هایش از این طراحی‌ها و دکوپاژها بهره می‌برد؛ او پیش از این هم در کنسرت‌هایش از این طراحی‌ها داشته است؛ کنسرت «بدل» و «ماسک» از این نمونه‌اند. شاید به جرات بتوان گفت که فرزاد فرزین تنها خواننده‌ای است که تا این حد به کیفیت اجراها و جذابیت‌های بصری اهمیت می‌دهد. این نشان از احترامی است که فرزین برای مخاطبانش قائل است. کنسرت‌های دیگری که این روزها در کشور ما برگزار می‌شود از نظر دکوپاژهای صحنه‌ای کیفیت‌هایی معمولی دارند که جذابیت‌های بصریشان به پخش تصاویری از مانیتورهای سالن خلاصه می‌شود. اما کنسرت «1410» علاوه بر روایت‌های موسیقایی، روایتی داستانی هم داشت که مخاطب را با فضای کنسرت بیشتر و بیشتر همراه می‌کرد.

فرزاد فرزین در کنسرت «1410» با بهره بردن از تیمی حرفه‌ای در زمینه تصویرسازی و گریم و کارگردانی و البته ارکستری حرفه‌ای؛ توانسته بود خود را به نمونه‌های کنسرت‌های بین‌المللی نزدیک کند؛ این در حالی است که امکانات سالن‌های کنسرت در ایران برای اجرای پرفورمنس‌های حرفه‌ای اندک است و قابل مقایسه با سالن‌های کنسرت در کشورهای دیگر نیست. به هر روی این تلاش را باید ارج نهاد و امیدوار بود که در اجراهای بعدی پرفورمنس‌هایی حرفه‌ای‌تر اجرا کنند. آلبوم جدیدم زمستانی است در بخشی از این کنسرت، فرزاد فرزین رو به تماشاگران گفت: امیدوارم سال 1410 هر اتفاقی که می‌افتد من و شما باز هم در یک سالن بتوانیم همدیگر را ببینیم. فرزین در ادامه صحبت‌هایش وعده داد که آلبوم جدیدش زمستان امسال منتشر می‌شود.

او دراین‌باره گفت: آلبوم جدیدم فضایی زمستانی دارد و زمستان امسال آن را می‌شنوید. قطعه «تو چه باشی» در حالی اجرا شد که ویدئوی این اثر به طور هم‌زمان بر روی صفحه نمایشگر سالن میلاد پخش می‌شد. این ویدئو توسط برادران بوشهری ساخته شده است. «برگرد» و «آره آره» قطعه‌های دیگری بودند که فرزین برای تماشاگران خواند. وقتی نوبت به آنتراکت رسید، گروه صحنه را ترک کرد تا برای اجرای بخش دوم آماده شود. در این فاصله کلیپی از پشت صحنه آمادگی فرزین و گروهش پخش شد. صحبت‌های فرزین درباره چگونگی آماده شدن و مراحل گریم از دیگر بخش‌های این کلیپ بود.

وقتی حسام نواب صفوی پیانو می‌نوازد سفینه‌ای که در میان صحنه قرار داشت، برای این بخش هم مسافری با خود آورده بود. حسام نواب صفوی از سفینه بیرون آمد تا تماشاگران را غافلگیر کند. او هم سپید پوشیده اما مویش هنوز سیاه بود. مستقیم پشت پیانو می‌نشیند و دست بر کلاویه‌ها می‌برد. ملودیِ آهنگی قدیمی و البته آشنا را می‌نوازد: امید جانم ز سفر باز آمد شکر دهانم ز سفر باز آمد فرزین هم به روی صحنه می‌آید و این قطعه‌ آشنا را بازخوانی می‌کند.

حسام نواب صفوی درباره حضورش در این کنسرت می‌گوید: الآن سال 1410 است. برای امشب برنامه‌ریزی زیادی داشتم، اما در نهایت ترجیح دادم به میان مردم بیایم تا شب تولدم را در بین شما باشم. امیدوارم سال 1410 با فرزاد عزیز باز هم اینجا باشیم. «بیا بیا»، «شش»، «دیر اومدی»، «قلبم»، «بچه» و «تابستونه» قطعاتی از آلبوم‌های مختلف فرزین بودند که این خواننده آن‌ها را به ترتیب در بخش دوم کنسرت خود اجرا کرد. پس از این قطعه‌ها، خواندن «ماه‌عسل» با استقبال ویژه‌ای از سوی هواداران همراه بود. «با تو» از آلبوم «شلیک» آخرین قطعه این کنسرت بود. کنسرت «1410» در سال جاری اجراهای دیگری هم داشت و دو سانسی که در یکشنبه 21 شهریور برگزار شد، در واقع تمدید این کنسرت بود.

در اجراهای پیشینِ این کنسرت در بخش دوم، فرزاد فرزین و اعضای گروهش با تغییر گریم به سال 1395 باز می‌گشتند. اما در آخرین سانس کنسرت «1410»، فرزین و اعضای گروهش در بخش دوم، دیگر تغییر گریم و بازگشت به سال 1395 را نداشتند و در همان سال 1410 باقی ماندند.

زوج سینمایی منوچهر هادی و یکتا ناصر، یاها کاشانی و داریوش شهریاری از ترانه‌سرایان، امید علومی بازیگر، پدرام کریمی مجری از مهمانان ویژه کنسرت «1410» بودند.

اعضای ارکستر «شوک»‌ در کنسرت 21 شهریور 1395 عبارت بودند از: مهران خلیلی (رهبر ارکستر)، یاشار خسروی (ساکسیفون)، سینا پرتوی (درامز)، امیر میلاد نیکزاد (کیبورد)، احسان امیدی (گیتار بیس)، جلال چلبیانی (ویولنیست)، مهراد معافی (گیتار اسپانیش)، احمد امین‌پور (پرکاشن).

این کنسرت با یاری مؤسسه آوای دوران به مدیریت کاویانی و تهیه‌کنندگی رسول ترابی به روی صحنه رفت.