موسیقی ما- علی شمس‌الهی که سابقه حضور در لیگ برتر به عنوان دروازه‌بان در تیم‌های پاس همدان، داماش گیلان، تراکتورسازی تبریز و... را در کارنامه‌اش دارد و در حال حاضر به دلیل مصدومیت چند صباحی‌ست که از میادین فوتبال دور است، آلبوم موسیقی رسمی خود را به زودی و پس از اخذ همه مجوزهای لازم روانه بازار موسیقی کشور می‌کند.

این آلبوم «رویای تازه» نام دارد که علی شمس الهی این اثر را تحت امتیاز موسسه نشر «آوای سوته دلان» روانه بازار موسیقی کشور خواهد کرد.

نخستین گفتگوی رسمی این دروازه بان – خواننده را در ادامه می‌خوانید؛

* درباره روند ورودت به حوره موسیقی بگوئید. ماجرای خواننده شدن شما از کجا و چطور اتفاق افتاد؟

من از کودکی علاقه زیادی به خواننده شدن داشتم. یک حس درونی و ذاتی بود و نمی توانم بگویم که چطور و از کجا شروع شد. چیزی بود که در درون من از مدت ها قبل وجود داشت و تداوم این علاقه در وجود من باعث شد به مرور به این سمت گرایش پیدا کنم. اواخر سال 88 بود که با یک شرکت فرهنگی هنری قرارداد انتشار نخستین آلبوم رسمی خود را بستم. سالی بود که من قرار بود در تیم تراکتور سازی بازی کنم و تحت قرارداد آن تیم بودم. به مرور ماجرای من و این شرکت هنری کمی مشکل دار شد و همین باعث شد که نخستین آلبوم من به نام «پرواز» در ضعیف ترین حالت محتوایی و کیفی به بازار موسیقی بیاید و پخش شود. همین نوع انتشار در آن زمان باعث شد من دچار سرخوردگی بدی شومو مدتی را از موسیقی دور باشم.

* و هنوز در لیگ برتر دروزاره بان بودی...

بله آن زمان به سایپا آمده بودم و زیر نظر آقای نیما نکیسا کار می کردم. ایشان به هز حال سالهای زیادی را در حوزه هنر فعالیت داشتند. هم بازیگری را تجربه کرده بودند و هم خوانندگی را. ایشان بهترین مشاور من بودند و به خوبی به من انرژی دادند که بار دیگر شانسم را امتحان کنم.

* آن زمان موسیقی پاپ را در کشور پیگیری می کردی؟ خواننده‌های مورد علاقه‌تان چه کسانی بودند؟

من از همان ابتدا صدای آقای ناصر عبداللهی را خیلی دوست داشتم. روزبه نعمت اللهی و محسن یگانه و بنیامین هم از جمله هنرمندانی بودند که آثارشان را دنبال می کردم.

* درباره حضورتدر سایپا می گفتی و اینکه ایشان باز هم باعث شد تو به عرصه موسیقی برگردی.

بله آقای نکیسا قطعا نقش زیادی در بازگرداندن من به عرصه موسیقی داشتند. من آرام آرام تمرین هایم را شروع کرده بودم و روی صدایم کار می کردم. بعد از طریق یکی از دوستانم در یک برنامه رادیویی به واسطه فعالیت ام در حوزه فوتبال، پیشنهاد اجرای یک قطعه به من شد. این قطعه «شهید وطن» نام داشت و در یک برنامه رادیویی به نام «جاودانه ها» پخش شد و اکنش های خوبی از آن گرفتم. خودم شروعم در عرصه موسیقی را بیشتر از آن برنامه رادیویی می دانم. چون فعالیت موسیقی برای من بعد از آن اجرا جدی تر و رسمی تر بود.

* تو فوتبال و موسیقی را در آن واحد و هر دو را در موازات هم پیش می بردی و فکر نمی کنی اگر آن زمان صد در صد توانت را روی یکی از این دو حوزه صرف می‌کردی شای اتفاقات ویژه تری برایت می افتاد؟

هر کسی بالاخره این حق را در زندگی اش دارد که بتواند شانسش را در حوزه های مختلف امتحان کند. من هم از این قائده مستثنی نیستم و نبوده ام. به هر حال من به هر دو مورد علاقمندی ویژه ای داشتم و همین باعث شد انرژی ام را در این دو مسیر تقسیم کنم. البته واکنش های زیادی هم از سوی برخی افراد از جامعه فوتبال نسبت به این تصمیم من اتفاق افتاد. متاسفانه صحبت های زیادی به گوشم رسید که مثلا فلانی گفته «این هم خواننده شد!»، یا «هر کس از خانواده اش قهر می کند، خواننده می شود». متاسفانه این فضاها هم بود و هست و این اصلا برای من خوشایند نبود. من احساس می کنم رابطه فوتبال و هنر یک رابطه کاملا دوطرفه و متقابل است و اتفاقا مولفه های مشترک زیادی از هر دو شاخه هستند که می توانند باعث اتفاقات و نتایج خوبی در مسیر هنری و ورزشی یک هنرجو شوند.

* خوب به هر حال برخی اتفاقات مشابه هم باعث شده بود که ذهنیت منفی و بدی دراین باره شکل بگیرد. مثلا آن زمان که رضا عنایتی آلبوم منتشر کرد واقعا اتفاقات تاسف باری در حول این اتفاقا رخ داد و این به مرورو ادامه حضور چهره های فوتبالی در موسیقی، این ذهنیت منفی بیشتر و بیشتر شد.

من جسارتی به کسی نمی کنم ولی یکی از اولین شروط خواننده شدن این است که طرف حداقل یک ساز را بتواند درست و اصولی بنوازد. من مدت زمان زیادی را در کلاسهای موسیقی سپری کردم و رفتم و تحقیق کردم و موسیقی را به صورت آکادمیک یاد گرفتم.

* یعنی رفتی سراغ آموزش آکادمیک موسیقی.

بله و سلفژ یاد گرفتم. تمرین کردم و انرژی صرف کردم. مثل روزهای اولی که می خواهی فوتبالیست شوی و فقط باید تمرین کن یو تمرین و تمرین. من وارد آموزشگاه موسیقی که می شدم، همه فکر و ذکرم یاد گرفتن بود. اما ماجرای بقیه فوتبالیست‌هایی که وارد عرصه موسیقی شده بودند، فرق داشت. آنها از فوتبال اشباع شده بودند و آمده بودند در هنر و موسیقی، خودشان را سرگرم کنند. فکر کردند ماجرای موسیقی کار راحتی است و خیلی زود می توانند خودشان را بالا بکشند. من اعتقاد دارم فوتبال و ورزش به بدن و آمادگی جسمانی تو ارتباط مستقم دارد ولی هنر و موسیقی چیزی ست که از ذات و درون تو و تفکراتت نشات می‌گیرد.

* اگر یک خواننده روزی بیاید سر تمرین و بخواهد به جای تو دروازبانی کند، واکنش تو در قبال او چیست؟

باز هم حرفم را تکرار می کنم. در روی همه باز است. هر کسی که دوست داشته باشد وارد عرصه موسیقی و هنر شود می تواند شانسش را امتحان کند و هر کس هم علاقمند به ورزش باشد، می تواند برود دنبال آرزوهایش. یک خواننده هیچوقت خواننده به دنیا نیامده است و یک فوتبالیست هم هیچوقت فوتبالیست زاده نشده. آقای فردین یک کشتی گیر بودند که به مرور سوپر استاد سینما شدند.

* بزرگترین آروزی یک دروازه بان در حوزه موسیقی چه چیزی می تواند باشد؟

حتما روی استیج رفتن و اینکه آهنگ ها و آثارم را مردم با من بخوانند. این منتها علیه آرزوهای من است.

* اگر یک روز قرار باشد بین موسیقی و فوتبال یکی را انتخاب کنی، اولویت تو کدام است؟

در حال حاضر و با توجه به مصدومیت ام، حتما اولویت ام موسیقی است و دوست دارم خوانندگی را جدی تر دنبال کنم. چون از بچگی این موضوع در ذات من بوده است. شاید خیلی ها بگویند از فوتبال اشباع شده، ولی من جوابم همینی بود که گفتم.

* تو و امیر تتلو را شاید بتوان دو قطب مثبت و منفی در تضادی مقابل هم دانست. امیر تتلو خواننده موفقی است که بزرگترین آرزویش فوتبالیست شدن است. تو هم فوتبالیستی هستی که بزرگترین آرزویش خواننده شدن است. این ماجرا را چطور می بینی؟

من صدای امیر تتلو را شنیده ام و کارهایش را هم این ور و آن ور شنیده ام. اگر به من باشد به امیر تتلو می گویم که اصلا سمت فوتبال نیاید! چون فوتبال فکر نیست. بیشتر جسم است و هزاران پیچ در پیج و مسیر عجیب و غریب دارد. خیلی از فوتبالیست ها بزرگ ما الان بدون تیم هستند بعد آنوقت امیر تتلو می خواهد یک شبه در بهترین تیم های ایران بازی کند؟! اگر هم بتواند به واسطه رابطه وارد فوتبال شود، قطعا نمی تواند در این فضا دوام بیاورد. در این موضوع شک نکیند.

* به زودی آلبومت روانه بازار موسیقی خواهد شد. اگر سال بعد همین جا رو به روی من بنشینی،آیا باز هم درباره انتخاب این مسیر از خودت راضی خواهی بود؟

من با فکر وارد این مسیر شده ام. پس اگر هم شکست بخورم قطعا پشیمان نمی شوم و تلاشم را بیشتر می کنم. چون اعتقاد دارم برای تثبیت در عالم موسیقی، باید سعی و تلاش زیادی را از خودم به خرج بدهم تا بتوانم به آروزهای بزرگم برسم.