من دعوتم زیر بارون عشق
به این گفتگوی بدون صدا
به لبخند شیرین همراه اشک
به این حس زیبا تو این لحظه ها

کدوم اتفاق مثه اعجاز تو
می تونه همیشه گره وا کنه
زمانی که گم می کنم راهمو
مسیرمو سمت دریا کنه

به دریا زدن کار عشقه فقط
کدوم موج تو می بره روحمو
خرابم کنه قلبمو پس بگیر
تو هر جا که خواستی بساز خونه مو

دوباره به من فرصتی نو بده
که از پیله پروانه شم سوی تو
نفس می کشم توی این لحظه ها
هوا پر شده دیگه از بوی تو

من از بی تو بودن به شب مبتلام
درونم به سمت تو پر می کشه
نمی خوام که تو ساحل عاشق بشم
بذار قلب من غرق دریا بشه