موسیقی ما - «نورمحمد درپور»، دوتارنوازی که یکی از بزرگ‌ترین اساتید موسیقی نواحی ایران بود، بعد از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان، پنج شنبه 28 اسفند 1393 دار فانی را وداع گفت تا سالی که گذشت، یکی از سخت‌ترین و بدترین سال‌ها برای موسیقی نواحی خراسان باشد. هنوز مدت زمانِ زیادی نیست که از درگذشت استاد «عطایی» و همچنین «ذوالفقار عسگریان» می‌گذرد. با تمام تاثیراتی که او بر موسیقی خراسان گذاشته است، نمی‌توان این مساله را نادیده گرفت که استاد دوتارنواز، در مدتِ بیماری تنها ماند و کسی از او سراغی نگرفت، به شکلی که مدت‌ها در بیمارستان‌های دولتی با کمترین امکانات به سر برد. او ابتدا در بیمارستان شریعتی بستری بود که بعد به دلیل سکته‌ی مغزی به بیمارستان قائم مشهد منتقل شد، بیمارستانی بسیار شلوغ، به حدی که مسوؤلان بیمارستان می‌خواستند به علت کمبود تخت او را مرخص کنند که با دیدار با مدیر کل ارشاد، این موضوع منتفی شد.

استاد درپور البته مدتی طولانی قبل از خاموشیِ ابدیش، خاموش مانده بود. بیماری‌های گوناگون از سرطان گرفته تا بیماری قلبی و همچنین سکته‌ی مغزی باعث شده بود تا نتواند دست به سازش بزند و موسیقی تربت جام دیگر صدای سحرانگیز دوتار او را نشنود. حالا یکی دیگر از بازماندگان آخرین نسلِ خنیاگران موسیقی نواحی ایران نیز درگذشته است و موسیقی نواحی ایران بیش از گذشته، تنها مانده است. «نور محمد» در طی بیش از هشت سال زندگی‌اش، مدام در مدح خداوند، پیامبر و همچنین حضرت علی (ع) خواند و با وجود بی‌سوادی، 60 هزار بیت در رثای این بزرگان سروده بود. او همچنین توانست نقش بسیار پررنگی در موسیقی مقامی خراسان داشته باشد؛ به شکلی که در سال 71 به عنوان خواننده عرفاني آسياي ميانه معرفی شد. او  از معدود بازماندگان صاحب سبک و لحن است که  با سفر به کشورهاي آمریکا،  آلمان و هلند موسيقي عرفاني تربت جام را به جهان معرفی کرد. همچنین او به سبک‌هاي خوانندگي حلقه ذکر، مثنوي خواني و غزل خواني تسلط داشته و این موضوع را به جوانانِ بسیاری نیز آموزش داده است.

استاد نورمحمد درپور سال 1311 در روستای سرخ‌سرا از توابع باخرز منطقه تربت‌جام و روستای یادگار، دیده به جهان گشود. او از معدود بازماندگان صاحب‌سبک در منطقه جنوب خراسان بود که گنجینه‌ای از نغمه‌‌های شفاهی موسیقی این مناطق را در سینه داشت. می‌توان استاد نورمحمد درپور را نماد موسیقی عرفانی منطقه تربت‌جام و خراسان به‌شمار آورد که در روایت‌هایش همیشه از شعر شاعران و عارفان نامی این منطقه استفاده می‌کرد. از جمله آنها می‌توان به شاعران و عارفانی چون حاج قاضی جلال‌الدین فقهی‌سلجوقی، ملا عبدالرئوف مجیدی، شیخ احمد جامی و مولانا عبدالرحمن جامی اشاره کرد.

استاد درپور آموزش دوتار و روایت‌های حماسی و تغزلی موسیقی منطقه خراسان را نزد استادان نامی منطقه حاج جهـانگیـر خان، حاج مـرتضی پـری ،حاج عبدالحمید رسولی، ملاداد خدا کبودانی و ملا یاسین مریدار آموخت و سبک‌های خوانندگی حلقه ذکر را از خلیفه ملا سلـطان، ملا پایند بلوچ و… فراگرفت. مثنوی‌خوانی را نیز از بزرگانی همچـون ملا مقـری و آخوند ملا مخـتار و غزل‌خوانی را از مولاداد هزاره پل‌بندی و حاج لطف‌الله هزاره آموخت. درپور همانند بسیاری دیگر از خنیاگران و راویان موسیقی مناطق از طریق جشنواره موسیقی فجر و نیز جشنواره‌‌های آیینه و آواز، موسیقی حماسی و نیز جشنواره موسیقی نواحی کرمان و جشنواره‌های ذکر و ذاکرین به جامعه موسیقی معرفی شد و سپس به‌عنوان نوازنده‌ای صاحب سبک و شیوه اجراهای متعددی را در کشورهای خارجی به صحنه برد.

اجرای او در جشنواره موسیقی مقدس برلین در سال 2002 که به همراه محمدرضا درویشی و فرید سلمانیان در جشنواره حضور یافته بودند، تماشاگران را تحت تاثیر قرار داد. آلبوم موسیقی تربت‌جام که او با همراهی ذوالفقار عسگری‌پور برخی از مقام‌های این منطقه همانند هزارگی، جمشیدی، وفای، مهربانی نیست، صمدا، جان زمان، دوبیتی، الله‌مدد، مشق پلتان، اشتر خجو، نوایی، سه‌چکه در آن نواخته و خواند، از جمله کارهای کلاسیک مرتبط با این سبک نوازندگی و خوانندگی در موسیقی تربت‌جام به شمار می‌رود.