سلیمان امیر‌قاسمی شاگرد عیسی آقاباشی و معاشر و مأنوس با سيّدحسین طاهرزاده و میرزا غلامرضا شیرازی و هم نسل و هم دوره با خوانندگانی چون جناب دماوندی، ابوالحسن اقبال آذر، حسینعلی نکیسا و حسن لحنی بود.
سلیمان فرزند عباسقلی خان و از خانواده ی امیرسلیمانی و منسوب به عضدالمک بود که برای فعالیت آزاد در عرصه ی موسیقی نام فامیل خود را به امیرقاسمی تغییر داد و در صفحاتی که از او ضبط شده، نام مستعار سلیم‌خان را اختیار کرده است.
سبک وی در آواز، سبکی فاخر و منحصر به خود اوست و صدایش حتی در سنین کهولت دقیق و منطبق بر پرده‌ها و جفت با ساز و واجد کیفیت موسیقایی ممتازی است که در نوار‌هایی که به طور خصوصی و در دوران کهولت از وی ضبط شده، با وجود کیفیت نامطلوب ضبط در اکثر این آثار، نسبت به صدای خوانندگان و حتا ساز‌های همراه، به طور محسوسی رجحان دارد.
از سلیمان امیرقاسمی با نام مستعار سلیم خان در دور دوم ضبط صفحه و در دو نوبت در تهران و توسط کمپانی گرامافون با نام تجاری His Master's Voice صفحاتی ضبط شده اند که از این میان در مجموعه ی حاضر صفحه های ۳۷۶  AX و AX ۳۷۷  از آرشیو کتابخانه ی ملی پاریس که از لحاظ صوتی کیفیت مناسب و مطلوبی دارند انتخاب و آورده شده اند.
بقیه ی آثار این مجموعه گلچینی هستند از آثار امیرقاسمی که در منزل او به طور خصوصی و گاه همراه با خوانندگانی دیگر و نوازندگان همراه، در دهه ی آخر عمرش ضبط شده اند.

خلاصه‌ای از ویژگي‌های آواز امیرقاسمی:
۱. روایت متفاوت آواز نسبت به سایر خوانندگان.
۲. اجرای متفاوت در شیوه ی ادای تحریر‌ها در در‌آمد‌ها و گوشه‌های مهم آواز‌ها و دستگاه‌ها.
۳. به کار‌گیری قالب‌ها و وزن های مختلف شعری در قسمت‌های مختلف یک آواز متناسب با فراز و فرود‌ ملُدی مورد نظر.
۴. ادای کلمات شعر با تقطیع و تأکید متفاوت از سایر خوانندگان، مانند تأکید بر ادوات نفی.
۵. اجرای مستقل گوشه‌ها به گونه‌ای که با گوشه‌های نزدیک و هم سنخ تداخل نداشته باشند، مانند فِیلی و شکسته و یا زابل و راک عبدالله.
۷. در انتخاب شعر ذوق و سلیقه ی خاصی داشت وگاه مکنونات درونی خود را با استفاده از ابیات مناسب بیان مي‌کرد.