محسن جان خسته نباشی بابت آلبوم جدید ات . عالی بود مثل همیشه . ترک ها هر کدوم شون به نوبه خودشون عالی بودن ولی با اجازه ات من این ترک رو بیشتر دوست دارم . نمی دونم چجوریه ولی من شما بالا می خوونی بیشتر دوست دارم . یه جوری به صداتون می خوره همیشه نوعی تصویر سازی تو جمله هاتون باشه و تو ترکی مثل تفنگ سرپر این حالت موج میزنه . تصویر سازی این ترک رو میشه در امتداد لنگه کفش دونست که آدم رو میبره تو فضای داستان . این حالت روایی رو شما در آلبوم قبلی ات یعنی من خودم آن سیزدم هم خیلی داشتید . بویژه اینکه در تفنگ سر پر در مقایسه با لنگه کفش شما خیلی بیشتر سبک راک رو پیش گرفتید . راستی تا یادم نرفته بگم که تغییر سبک شما از پاپ به راک خیلی نرم ولی مشهود و ملموس داره اتفاق می افته و واقعا هم بجاست این تغییرات . در پایان ازت تقاضا می کنم اگر متن حقیر رو خوندی , در آلبوم ها و تراک های آینده ( ایشالله ) از سبک روایی بیشتر استفاده کنی .
موید باشی

نمیتونم بگم "خواب" یا " تنفنگ سر پر "
همین دوتا آلبومو پر کردنو هیچی دیگه گوش نمیدم ...
همونطور که بقیه گفتن شعر فضا سازیه خیلی خوبی داشت
ولی جا داره از مدل خوندن بهتر چاووشی تو خواب دفاع کنم
یه جور آزادیه قشنگی تو صدای چاووشی بود اونجا
و صدای چاووشی باید آزاد باشه همونطور که تو هردوتا اهنگ بودن
فقط برام یه سوال پیش اومده :
عمریه که بوی باروتو نفس نمیکشه
تنها شاهده نفس کشیدنه (بهتر نیست اینجا بگه : تنها شاهده نفس کشیدنش پدریزرگ ؟!؟)
به این معنی که فقط پدربزرگ بوده که شلیکه این تنفنگو دیده !
منطقی تر نیست ؟!
گذشته از این ، ممنون سِر محسن