گفتوگو با معشوق آسمانی و موسیقی معنوی تنبور
type:
بی کلام
امتیاز:
خواننده:
بی کلام (اثری از: نورعلی الهی)
نوازنده ها:
نورعلی الهی
ژانر:
انتشارات:
ماهور
تعداد قطعات:
8
فصل انتشار:
تابستان
ماه انتشار:
تير
سال انتشار:
1392
توضیحات:
تکنوازی تنبور استاد نورعلی الهی ۵
«گفتوگو با معشوق آسمانی» و «موسیقی معنوی تنبور» عناوین مجموعهی پنجم از سری تکنوازیهای استاد نورعلی الهی است.
«استاد الهی در ۱۹ شهریور ۱۲۷۴ در جیحونآباد، روستایی کوچک و کُردنشین در غرب ایران، متولد شد. پدرش، حاج نعمتالله، عارفی بزرگ بود که آوازه اش از محدودهی زادگاهش بسی فراتر رفت و تجربیات عرفانی خود را به صورت نظم و نثر به رشتهی تحریر درآورد.
موسیقی استاد الهی در ردهبندیهای متعارف نمیگنجد، چرا که هم سنّتی است و هم نوآورانه؛ موسیقی او معنوی است اما نه بهمعنای متعارف زیرا عناصری از کارگان غیرمعنوی را نیز در بر میگیرد. موسیقی او عرفانی است، بی آنکه واقعاً برای مراسم آیینی باشد زیرا او تنبور را اغلب برای خود یا برای حلقهی کوچکی از نزدیکان مینواخت. سرانجام این که، جنبهی معنوی موسیقی او چیزی از جنبهی زیباییشناختی آن کم نکرده است.
او کارگانی (رپرتوار) متشکل از هفتاد و پنج مقام و ملودیِ الگو بهوجود آورد که اساس بداههنوازیهای او و حدود صد آهنگ ذکرِ برجامانده از او (که برخی کلامی کهن دارند) قرار گرفت. قطعاتی که در این دو سیدی ارائه شدهاند تنها نمونههایی از اجراهای ضبطشدهی استاد بهصورت زندهاند؛ ضبطهایی که حتا کل آنها نیز بخش کوچکی از کارگان وسیع او را به نمایش میگذارند.»
قطعات سیدی «گفتوگو با معشوق آسمانی»: ۱. شیخامیریِ استاد الهی ۲. قطعهی شیخامیری ۳. ذکر و سماع عرفانی ۴. سوییت «شاهحسینی» (بخش اول).
قطعات سیدی «موسیقی معنوی تنبور»: ۱. سوییت «جلوشاهی» ۲. ذکر و سوییت «ای داوود» ۳. سحری ۴. ساروخوانی (آواز سار).
این قطعات در تهران بین سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۳۵۱ ضبط شدهاند. متن دفترچه نوشتهی ژان دورینگ و شاهرخ الهی است.
«گفتوگو با معشوق آسمانی» و «موسیقی معنوی تنبور» عناوین مجموعهی پنجم از سری تکنوازیهای استاد نورعلی الهی است.
«استاد الهی در ۱۹ شهریور ۱۲۷۴ در جیحونآباد، روستایی کوچک و کُردنشین در غرب ایران، متولد شد. پدرش، حاج نعمتالله، عارفی بزرگ بود که آوازه اش از محدودهی زادگاهش بسی فراتر رفت و تجربیات عرفانی خود را به صورت نظم و نثر به رشتهی تحریر درآورد.
موسیقی استاد الهی در ردهبندیهای متعارف نمیگنجد، چرا که هم سنّتی است و هم نوآورانه؛ موسیقی او معنوی است اما نه بهمعنای متعارف زیرا عناصری از کارگان غیرمعنوی را نیز در بر میگیرد. موسیقی او عرفانی است، بی آنکه واقعاً برای مراسم آیینی باشد زیرا او تنبور را اغلب برای خود یا برای حلقهی کوچکی از نزدیکان مینواخت. سرانجام این که، جنبهی معنوی موسیقی او چیزی از جنبهی زیباییشناختی آن کم نکرده است.
او کارگانی (رپرتوار) متشکل از هفتاد و پنج مقام و ملودیِ الگو بهوجود آورد که اساس بداههنوازیهای او و حدود صد آهنگ ذکرِ برجامانده از او (که برخی کلامی کهن دارند) قرار گرفت. قطعاتی که در این دو سیدی ارائه شدهاند تنها نمونههایی از اجراهای ضبطشدهی استاد بهصورت زندهاند؛ ضبطهایی که حتا کل آنها نیز بخش کوچکی از کارگان وسیع او را به نمایش میگذارند.»
قطعات سیدی «گفتوگو با معشوق آسمانی»: ۱. شیخامیریِ استاد الهی ۲. قطعهی شیخامیری ۳. ذکر و سماع عرفانی ۴. سوییت «شاهحسینی» (بخش اول).
قطعات سیدی «موسیقی معنوی تنبور»: ۱. سوییت «جلوشاهی» ۲. ذکر و سوییت «ای داوود» ۳. سحری ۴. ساروخوانی (آواز سار).
این قطعات در تهران بین سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۳۵۱ ضبط شدهاند. متن دفترچه نوشتهی ژان دورینگ و شاهرخ الهی است.
دیدگاهها
عالی بود
افزودن یک دیدگاه جدید