منوچهر صادقی در سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. از هفت سالگی نواختن سنتور را شروع کرد. در دوازده سالگی نزد استاد صبا رفت و اندکی بعد جزو شاگردان مخصوص استاد شد. منوچهر صادقی از جمله شاگردان برجسته‌ی استاد ابوالحسن صبا است که پس از سال‌ها کسب فیض از محضر آن استاد عالی قدر به ارکستر شماره‌ی یک هنرهای زیبای کشور (وزارت فرهنگ و هنر) به رهبری استاد صبا راه یافت. استاد صبا دو تن از برجسته‌ترین شاگردان سنتور خود، فرامرز پایور و منوچهر صادقی، را برای شرکت در ارکستر شماره‌ی یک هنرهای زیبای کشور انتخاب کرد. همکاری منوچهر صادقی با این ارکستر به مدت دو سال ادامه یافت و او بعد از فوت استاد صبا همکاری با این ارکستر و تلویزیون ایران را به عنوان تک نواز در زمان رهبری استاد حسین دهلوی تا قبل از عزیمت به امریکا ادامه داد. منوچهر صادقی سال‌ها تک‌نواز آن ارکستر بوده و کنسرت‌های متعددی در حضور مقامات کشورهای خارجی چون هندوستان، پاکستان، ترکیه، دانمارک، انگلستان و امریکا اجرا کرده و در عین حال در کنسرواتوار موسیقی ملی ایران تدریس کرده است. صادقی از نوزده سالگی به تدریس سنتور پرداخت. او سال‌ها با سِمَت استادی در هنرستان موسیقی ملی (شبانه) در زمان ریاست امیرجاهد به تعلیم دانشجویان پرداخت که از جمله شاخص‌ترین شاگردان او می‌توان به مجید کیانی اشاره نمود. زمانی که استاد صادقی در ۱۳۴۳ ایران را به قصد امریکا ترک نمود تلویزیون ایران به عنوان بزرگداشتِ ایشان برنامه‌ی خداحافظیِ مخصوصی ترتیب داد و از ایشان تجلیل کرد. استاد صادقی به مجرد ورود به کشور امریکا معرف زندگی فرهنگی و هنری جامعه‌ی ایرانیان مقیم امریکا شد؛ جامعه‌ای که جمعیت آن تنها در ناحیه‌ی لس‌آنجلس از چند هزار به نیم میلیون نفر رسیده است. منوچهر صادقی استادی اش در نواختن سنتور را به سمع شنوندگان اطراف و اکناف امریکا رسانده و وقت خود را بیش تر صرف تعلیم هنرجویان موسیقی ایرانی کرده است. او نه‌تنها مورد احترام جامعه‌ی هنردوستان موسیقی سنتی بلکه در محافل فرهنگی نیز از احترام والایی برخوردار است. ایشان در پیشبرد برنامه‌های فرهنگی  ـ هنری سهیم بوده و به عنوان استاد بخشِ موسیقی‌شناسی قومی و نژادی (موسیقی سنتی ایران) در دانشگاه لس‌آنجلس کالیفرنیا (UCLA) به تدریس پرداخته است. تحقیقات ایشان در زمینه‌ی موسیقی‌شناسی از سوی مؤسسه ی فولبرایت ـ هِیز (Fulbright-Hays Fellowship) مورد تقدیر واقع شده و در سال ۲۰۰۰ جایزه ی «موسیقی دان برتر» را از سوی بنیاد دورفی (Durfee) نصیب او کرده است. منوچهر صادقی اولین هنرمند ایرانی ای است که جایزه ی «انجمن میراث فرهنگ ملی امریکا» را دریافت کرده است. استاد صادقی اهمیت فراوانی برای همکاری میان افراد فرهنگ‌های مختلف قایل است و نقش موسیقی در برقرای رابطه میان آن ها و پی ریزیِ یک جهان صلح‌آمیز را بسیار مهم می داند. همکاری او با هنرمندان غیرایرانی مانند سیلز (Seals)، کرفتس (Crafts) و استفان گراپلّی (Stéphane Grappelli)، نوازنده ی ‌ویلن جاز، در ضبط موسیقی سنتی ایرانی منعکس‌کننده‌ی طرز تفکرش در این راستاست.

---

پژمان حدادی (متولد ۱۳۴۷) نوازنده‌ی ویرتوئُز تمبک و دف، فراگیری تمبک را از ده سالگی زیر نظر اسدالله حجازی و بهمن رجبی آغاز کرد. پس از مهاجرت به امریکا به اجرا با گروه‌های سنتیِ ایرانی و نیز ترکی، هندی و امریکایی پرداخت. او در گروه «دستان» از سال ۱۹۹۵ آثار متعددی را ضبط و اجرا کرده است. از میان آثار منتشر شده ی او می توان «آفتاب نیمه شب»، «سفر به دیگر سو»، «آتش شوق»، «داستان عشق» و موسیقی متن «شاهزاده ی مصر» را نام برد. او در سال ۲۰۰۱ برنده‌ی جایزه‌ی «موسیقی‌دان برتر» از سوی بنیاد دورفی (Durfee Foundation) شد. پژمان حدادی مؤسس کانون موسیقی «نیریز» در کالیفرنیاست و در آنجا به تدریس تمبک و دف می پردازد.

---

گِرِگ اِلیس، نوازنده‌ی چیره دست سازهای کوبه‌ای، با طیف وسیعی از هنرمندان جهان از بِک تا بیلی آیْدُل همکاری کرده است. او پژوهشگر سازهای کوبه‌ای در دانشگاه ایالتی سن‌خوزه بوده است. اِلیس به همراه اعظم علی، هنرمند ایرانی‌تبارِ کانادایی، گروه «وَس» (Vas) را تشکیل داده و از او تاکنون چهار آلبوم توسط شرکت نارادا و یک تک‌نوازی با نام «کالا روپا» (۱۰۰۲) منتشر شده است. او توجه اش را به سازهای کوبه ای هند، خاورمیانه و افریقا معطوف کرده و با نوازنده‌های هندی (ذاکرحسین، شانکار قوش و بِکْرام قوش) و نیز موسیقی‌دان‌های ترکی، ایرانی و افریقایی به اجرا و ضبط پرداخته است.