در گذر
امتیاز:
خواننده:
اثری از گروه آفتاب
آهنگساز:
محمدرضا فیاض
نوازنده ها:
حمیدرضا خبازی، علی صمدپور، شاهین فیاض، فرید مظفرزاده، سیامک آقایی، محمدرضا فیاض، سعید کامجو، سینا جهانآبادی، شهاب فیاض، فرهاد زالی، پدرام خاورزمینی
ژانر:
ماه انتشار:
بهمن
سال انتشار:
1391
توضیحات:
در دفترچهی سیدی به قلم محمدرضا فیاض آمده است:
قسمت اول این مجموعه به محوریت سهگاه در پاییز ۱۳۷۴ نوشته شد و در تابستان ۱۳۷۵ در تئاتر شهر تهران با اجرای گروه «آفتاب» امکان اجرای صحنهای یافت؛ و قسمت دوم آن با محوریت همایون در زمستان ۱۳۷۵ به نگارش درآمد و شرایط اجرای صحنهای آن به هزار و یک دلیل هیچوقت فراهم نشد؛ با این حال کل مجموعه در تیر ماه ۱۳۷۶ به پشتیبانی مدیر محترم مؤسسهی ماهور، دوست ارجمند محمد موسوی در استودیو پاپ ضبط و در زمستان همان سال به عموم عرضه شد؛ انتشار مجدد درگذر بعد اینهمه سال میتواند فرصت مغتنمی باشد برای بازخوانی نقادانهی آن و ارائهی یک جمعبندی انتقادی از نوعی نگرش خاص در مورد امکانات آهنگسازی در موسیقی ایرانی؛ نگرشی که اگرچه هیچگاه چندان شایع نبوده، اما به هر حال به قول دوست ارجمندم دکتر ساسان فاطمی همچون «وسوسه» ای گریبان برخی را رها نکرده است. منطقیتر آن میبود که کسی جز من به ارزیابی انتقادی درگذر بنشیند و ناکامیها یا کامیابیهای احتمالی آن را در معرض دید گذارد. البته داوری در مورد شکست یا موفقیت یک کار هنری موضوعی است بسیار نسبی و مناقشهپذیر؛ با این حال یک فاصلهی پانزدهساله این خوشبینی را در آدمی برمیانگیزد که بتواند بهصورتی عینی منقّد خود باشد.
درگذر در یک نگاه حاصل درهمتنیدگی چند دغدغهی مجزا اما مرتبط است: دغدغهی فرم، دغدغهی بیانگری، و دغدغهی بازتعریف رابطهی فردیت موسیقیدان ایرانی با میراث صوتی تاریخیاش. شاید اگر این دغدغهها محدودتر میبودند، و یا شاید اگر چنین مبالغهآمیز و افراطی خودنمایی نمیکردند، درگذر راحتتر با زمانهاش ارتباط برقرار میکرد؛ اما موسیقیها هم مثل آدمها سرنوشت خود را دارند! درگذر موسیقی چالشها است: برانگیخته، ملتهب و درگیر.
نوازندگان عبارتاند از: حمیدرضا خبازی (تار، بمتار، عود)، علی صمدپور (تار، بمتار، نقاره، آواز)، شاهین فیاض (بمتار)، فرید مظفرزاده (بمتار). سیامک آقایی (سنتور، دف)، محمدرضا فیاض (سنتور)، سعید کامجو (کمانچه). سینا جهانآبادی (کمانچه)، شهاب فیاض (نی)، فرهاد زالی (نی)، پدرام خاورزمینی (تمبک).
قسمت اول این مجموعه به محوریت سهگاه در پاییز ۱۳۷۴ نوشته شد و در تابستان ۱۳۷۵ در تئاتر شهر تهران با اجرای گروه «آفتاب» امکان اجرای صحنهای یافت؛ و قسمت دوم آن با محوریت همایون در زمستان ۱۳۷۵ به نگارش درآمد و شرایط اجرای صحنهای آن به هزار و یک دلیل هیچوقت فراهم نشد؛ با این حال کل مجموعه در تیر ماه ۱۳۷۶ به پشتیبانی مدیر محترم مؤسسهی ماهور، دوست ارجمند محمد موسوی در استودیو پاپ ضبط و در زمستان همان سال به عموم عرضه شد؛ انتشار مجدد درگذر بعد اینهمه سال میتواند فرصت مغتنمی باشد برای بازخوانی نقادانهی آن و ارائهی یک جمعبندی انتقادی از نوعی نگرش خاص در مورد امکانات آهنگسازی در موسیقی ایرانی؛ نگرشی که اگرچه هیچگاه چندان شایع نبوده، اما به هر حال به قول دوست ارجمندم دکتر ساسان فاطمی همچون «وسوسه» ای گریبان برخی را رها نکرده است. منطقیتر آن میبود که کسی جز من به ارزیابی انتقادی درگذر بنشیند و ناکامیها یا کامیابیهای احتمالی آن را در معرض دید گذارد. البته داوری در مورد شکست یا موفقیت یک کار هنری موضوعی است بسیار نسبی و مناقشهپذیر؛ با این حال یک فاصلهی پانزدهساله این خوشبینی را در آدمی برمیانگیزد که بتواند بهصورتی عینی منقّد خود باشد.
درگذر در یک نگاه حاصل درهمتنیدگی چند دغدغهی مجزا اما مرتبط است: دغدغهی فرم، دغدغهی بیانگری، و دغدغهی بازتعریف رابطهی فردیت موسیقیدان ایرانی با میراث صوتی تاریخیاش. شاید اگر این دغدغهها محدودتر میبودند، و یا شاید اگر چنین مبالغهآمیز و افراطی خودنمایی نمیکردند، درگذر راحتتر با زمانهاش ارتباط برقرار میکرد؛ اما موسیقیها هم مثل آدمها سرنوشت خود را دارند! درگذر موسیقی چالشها است: برانگیخته، ملتهب و درگیر.
نوازندگان عبارتاند از: حمیدرضا خبازی (تار، بمتار، عود)، علی صمدپور (تار، بمتار، نقاره، آواز)، شاهین فیاض (بمتار)، فرید مظفرزاده (بمتار). سیامک آقایی (سنتور، دف)، محمدرضا فیاض (سنتور)، سعید کامجو (کمانچه). سینا جهانآبادی (کمانچه)، شهاب فیاض (نی)، فرهاد زالی (نی)، پدرام خاورزمینی (تمبک).
افزودن یک دیدگاه جدید