موسیقی ما- آلبوم «به نام گل سرخ» با آهنگسازی حمید متبسم و صدای سالار عقیلی منتشر شد

«به نام گل سرخ» نام آلبوم جدیدی است که با صدای خواننده پرکار این روزها، سالار عقیلی به بازار آمده است. آهنگساز این اثر، حمید متبسم است که آهنگساز و نوازنده تار و سه‌تار گروه دستان است و سال‌هاست که با این گروه در نقاط مختلف جهان کنسرت‌های فراوانی برگزار کرده و یکی از آهنگسازان اصلی گروه هم هست. متبسم این آلبوم جدید را – که البته در سال 86 آماده شده بود - بر اساس اشعاری از محمدرضا شفیعی کدکنی ساخته. متبسم خود بارها گفته که دروازه موسیقی را اشعار «کوچه باغ‌های نیشابور» شفیعی کدکنی به روی او گشوده‌اند و حالا او پس از سال‌ها آهنگسازی و نوازندگی، اشعار شاعر محبوبش را با ساز نوازندگان گروه دستان آمیخته تا «به نام گل سرخ» را در کارنامه‌اش ثبت کند. تمام اعضای گروه دستان در این اثر، متبسم را همراهی کرده اند؛ سعید فرج پوری با کمانچه اش، پ‍ژمان حدادی با نواختن تنبک، بهنام سامانی با کوزه و حسین بهروزی‌نیا با بربط‌اش. البته سه نوازنده دیگر هم، متبسم را در ساخت قطعات این آلبوم همراهی کرده‌اند. سیدرات کیشنا نوازنده هندی با ساز سی تار، رضا آبایی با قیچک و پویا سرایی با سنتور. این آلبوم از ده قطعه تشکیل شده است.

حمید متبسم پرکارتر از همیشه
روز هفتم ماه هفتم سال هشتاد و هفت، هفتمین آلبوم همایون شجریان منتشر شد که آهنگسازی آن را حمید متبسم برعهده داشت. متبسم، آلبوم قیژک‌ کولی را در مایه شور و بر روی اشعاری از مولانا، سعدی، حافظ و شفیعی‌کدکنی ساخته بود تا مشخص شود این شاعر نیشابوری، محبوب‌ترین شاعر معاصری در نظر متبسم است. اسم آلبوم هم بر اساس شعری از شفیعی‌کدکنی انتخاب شد. این آلبوم البته واکنش‌های متفاوتی برانگیخت، اما زمینه همکاری شجریان پسر و گروه دستان را مستحکم‌تر کرد. حالا و در فاصله کوتاهی نسبت به آن آلبوم، «به نام گل سرخ » با صدای سالار عقیلی منتشر شده که پیش از این با گروه دستان، در تور امریکای شمالی شرکت کرده بود و ثمره آن همکاری پیشین‌شان هم، آلبوم«دریای بی‌پایان» بود.

و اما سالار عقیلی
این روزها، نام سالار بیش از هر زمان دیگری شنیده می‌شود. او به‌وی‍ژه در سال جاری، بسیار فعال شده و کم کم به عنوان یک خواننده سنتی توانمند، مطرح می‌شود. اما منتقدان می‌گویند سالار از هیچ برنامه‌ای نمی‌گذرد و به هیچ برنامه‌ای نه نمی‌گوید. به ویژه طی دو ماهه اخیر، هر روز او را با هیاتی متفاوت و در قالبی متغیر در یک برنامه جداگانه می‌بینیم. یک روز به برلین می‌رود و با گروه راز و نیاز کنسرت می‌دهد، روز دیگر و در آخرین لحظات مانده به اجرا، جایگزین یک خواننده دیگر می‌شود تا اجرای سمفونی انقلاب را هم به کارنامه‌اش بیفزاید. روز دیگر با پیانوی همسرش حریر شریعت‌زاده در بخش جنبی جشنواره فجر می‌خواند. یک روز قبل از آن، با ارکستر ملی در تالار وزارت کشور برنامه اجرا می‌کند. چند هفته پیش از آن، با گروه قمر به سرپرستی نوید دهقان در تالار وزارت کشور کنسرت می‌گذارد. پیش از آن با گروه چکاد همراه می‌شود تا در کنگره جهانی شمس تبریزی در خوی و تبریز برنامه اجرا ‌کند. برای تیترا‍ژ سریال‌ها می‌خواند. آلبوم می‌دهد و... این پرکاری در یک بازه زمانی کوتاه برای منتقدان سالار، این پرسش را ایجاد کرده که انتخاب اصلی او چیست؟ زمینه اصلی فعالیتش کدام است؟ اساسا فرصتی برای تمرین و پیشرفت پیدا می‌کند؟ آیا فرصتی برای خواندن شعر و ادبیات پیدا می‌کند؟ آیا می‌تواند درک شعر را که یکی از ضروری‌ترین مختصات یک خواننده خوب است، در خود تقویت کند؟ آیا‌های منتقدان بسیارند و سالار با استعداد و جوان، پرکار.