موسیقی ما - نشست خبری ارکستر فیلارمونیک تهران با حضور آرش گوران (رهبر ارکستر)، پانیذ فریوسفی (مدیر اجرایی گروه)، پیمان ابوالحسنی (مدیر داخلی ارکستر)، نگار نوراد (ویلونسل)، تینا جامه‌گرمی و مهدی عبدی  امروز دوشنبه 29 شهریور در تالار وحدت برگزار شد.

«آرش گوران» در ابتدای این نشست به این مساله اشاره کرد که ارکستر فیلارمونیک پتانسیل آن را دارد که فراتر از مرزها کار کند و جغرافیا را کنار بزند. او دعوت از «تکاچنکو» را در همین راستا ارزیابی و اعلام کرد که قطعه‌ای از «ولادیمیر مارتینوف» را اجرا خواهد کرد: «ما همواره دغدغه بینافرهنگی داشته‌ایم و در همین راستا از یک سولیست بین‌المللی دعوت کرده‌ایم.»

در این اجرا قرار است قطعه‌ای از دیمیتری شوستاکوویچ که یک سمفونی مجلسی است، اجرا شود. این اثر در سال 1961 ساخته شده است، نسخه اصلی اثر برای کوارتت زهی ساخته شده بود که رادولف بارشای این اثر را برای ارکستر زهی با عنوان سمفونی مجلسی اجرا کرد: «این اثر تقدیم شده به تمام کشته‌شدگان جنگ در سراسر دنیا و به همین خاطر است که این اجرا برایم اهمیت بسیار زیادی دارد؛ علاوه بر آن، اثر «شنگین» که یک‌بار در بورشوری تئاتر در مسکو اجرا شده، برای دومین یا سومین اجرای جهانی؛ در ایران اجرا می‌شود. این اثر برای اولین بار در ایران توسط ارکستر فیلارمونیک تهران به صحنه می‌رود. آخرین اجرا «وارد شو» نام دارد که اثری لطیف، پر از یقین و روح‌گرایانه است و می‌تواند با مخاطبان ارتباط برقرار کند.»

در ادامه این نشست «پانیذ فریوسفی» نیز به این نکته اشاره کرد که توانسته‌اند موافقت چند ویولونیستِ ستاره را جلب کند؛ اما به دلیل مشکلات و قوانین اجرای صحنه‌ای که در ایران وجود دارد؛ پروژه در همین مرحله متوقف شده است: «ارکستر خصوصی برای رفتن روی صحنه باید از هفت‌خوان رستم گذر کند، باتوجه به مشکلات و قوانینی که وجود دارد آقای پیمان ابوالحسنی به‌عنوان مدیر داخلی ارکستر انتخاب شد و در کنار یک تیم اجرایی 5 نفره کارها را پیش بردیم. ارکستر فیلارمونیک تهران اگر تا امروز به حیاتش ادامه داد، تنها دلیل آن حمایت مخاطبانش بوده است. در این مدت 5 ساله که ارکستر فیلارمونیک فعالیت می‌کند همیشه کسب درآمد برای ما در آخرین مرحله مطرح بوده است تا امروز ارکسترها و گروه‌های زیادی مشغول فعالیت هستند که کارهای آنها جنبه مالی دارد؛ اما هدف ما چیزی جز موسیقی و هنر نیست و این مهمترین مسئله‌ای است که ارکستر را زنده نگه‌داشته است.»

در ادامه این نشست نگار نوراد (نوازنده ویلون) نیز به این مساله اشاره کرد که رپرتواری که برای این کنسرت انتخاب شده بسیار بی‌نظیر است و از آثار سه آهنگساز فوق‌العاده روس انتخاب شده که برای اولین بار در ایران اجرا می‌شود: «اساسا موسیقی جغرافیا را کنار می‌گذارد و خصلت موسیقی این است که محدود به یک منطقه نمی‌شود و زیبایی موسیقی نیز در همین موضوع است. تمرین‌های ارکستر براساس یک برنامه‌ریزی شکل گرفته و موسیقی که براساس یک پلن پیش می‌رود باعث می‌شود تا نوازنده احساس خستگی نکند و به عمق موسیقی نزدیک‌تر شود و این از خصوصیات کار کردن با آقای گوران است. او همیشه حتی در مواقعی که مشغول استراحت هستیم در حال تفکر درباره موسیقی است.»

تینا جامه‌گری (مایستر ویلون دوم) نیز گفت: «این رپرتوار برای اولین بار است که اجرا می‌شود و تمرین‌ها به گونه‌ای است که فقط بحث تکنیکی نت‌ها مطرح نبود بلکه ما نت به نت اثر را درک می‌کردیم و همه اعضا سعی کردیم در ابتدا قطعه را درک و حس کنیم و امیدوارم بتوانیم این احساس را در اجرا نشان دهیم و همچنین این همکاری ادامه داشته باشد.»
مهدی عبدی (مایستر ویلونسل ارکستر فیلارمونیک تهران) با بیان اینکه دیما نوازنده بسیار باسابقه‌ای است، گفت: «او ساکن لندن و اکراین است. معتقدم این کنسرت هیچ‌ چیزی نه از لحاظ تکینک و نه مسائل دیگر از کنسرت‌های اروپایی کمتر ندارد و در سطح بین‌المللی در حال فعالیت است.»

پیمان ابوالحسنی نیز با اشاره به دلایل ادامه حیات این گروه بدون حمایت دولتی گفت: «یکی از دلایلی که این گروه بدون هیچ حمایت دولتی به کار خود ادامه می‌دهد؛ وجود افرادی است که در این گروه ساز می‌زنند چراکه همه بچه‌ها برای اجرای موسیقی و اجرای کنسرت روی صحنه می‌روند. آنها در هنگام اجرا به همه چیز جز دستمزد فکر می‌کنند و تنها دلیل بودن ما حمایت‌های مردم و مخاطبان است که همیشه سالن را پرکرده‌اند.»

گوران در ادامه این نشست در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه با توجه به اینکه ارکستر فیلارمونیک تهران برخلاف ارکستر سمفونیک و اکستر ملی بسیار موفق بوده اما هیچ‌گاه مورد حمایت نهادهای دولتی قرار نگرفته چرا اعضای این گروه همیشه ساکت بوده‌اند، گفت: «سکوت اختیار کردم چراکه اصلا سکوت کار من است و صدای ما صدای سازهایمان است و از طریق اثر با مخاطب صحبت می‌کنیم و ارتباط داریم. شاید این حرف من مغرورانه باشد اما اسم حمایت زمانی مطرح می‌شود که گروهی با مشکل مواجه شده باشد اما ارکستر فیلارمونیک تهران خدا را شکر هنوز به این مرحله نرسیده است.»

 رهبر ارکستر فیلارمونیک تهران گفت: «در تمام دنیا مرسوم است نهادهای دولتی و نهادهایی مانند شهرداری‌ها بررسی و تحقیق می‌کنند و گروه‌هایی که فرهنگ و هنر را به خوبی و درستی ارائه می‌دهند؛ شناسایی کرده و حمایت‌هایی را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند. ارکستر فیلارمونیک به مدت پنج سال است که فعالیت می‌کند اما در این مدت هیچ مسئولی از اهالی موسیقی ارکستر فیلارمونیک را ندیده و هیچ‌گاه نخواستند بدانند مسائلی که ما با آن‌روبرو هستیم؛ چیست تا آن را برای ما برطرف کنند. این پرسش باید از مدیران اجرایی ما مانند مدیر تالار وحدت و بنیاد رودکی پرسیده شود و آن‌ها به این سوال پاسخگو باشند.»

 در ادامه نیز فریوسفی با گلایه از اینکه در زمان آقای رهبری می‌خواستند پسوند تهران را از دیگر گروه‌های موسیقی بردارند؛ گفت: «یکی از اقدامات بزرگی که آقای رهبری خیلی تلاش داشتند تا اجرایی شود این بود که پسوند تهران از گروه‌های موسیقی غیر از ارکستر سمفونیک برداشته شود. این موضوع به دلیل عدم موافقت آقای گوران اتفاق نیفتاد و ما نمی‌دانیم چرا آقای رهبری به این مسئله اصرار داشتند و به وسیله این حساسیت آقای رهبری تمام تلاش‌هایی که ما در ارکستر فیلارمونیک تهران داشتیم؛ نزدیک بود به هدر رود. این برنامه فقط در جهت حذف ارکستر فیلارمونیک تهران بود و ما با نامه‌نگاری‌های بسیاری که به مدیریت وقت آن زمان آقای جمالی داشتیم مانع این کار شدیم چراکه در تمام آن‌ سال‌هایی که ارکستر سمفونیک خاموش بود ارکستر فیلارمونیک تهران در حال فعالیت بود و بار همه آنها را بردوش می‌کشید. امروز دیگر آقای رهبری نیستند و خدا را شکر ارکستر فیلارمونیک تهران نیز با همان نام خود به کارش ادامه می‌دهد.»