موسیقی ما - شب گذشته در آخرین شب از سلسله اجراهای جشنواره موسیقی فجر، اردوان کامکار سنتور‌نواز نامدار قطعاتی به یاد پرویز مشکاتیان اجرا کرد. در این اجرا که در دو بخش انجام شد اردوان کامکار قطعات «سنتور‌نوازی معاصر ایران» در مایه اصفهان، «به یاد زنده یاد پرویز مشکاتیان»، «خروشان» و «حیران» را با قدرت هرچه تمام‌تر با مضراب‌های بی‌شمارش در فضای سالن و گوش مخاطبین منتشر کرد.

این نوازندهٔ نابغهٔ سنتور نوازی معاصر تا جایی تکنیک این ساز را بالا برده که گویی دفتر این ساز را حداقل تا دهه‌ها بسته است. از قابلیت‌های اعجاب آور این نوازنده می‌توان به تقسیمات ناهمگون مضراب چپ و راست و اجرای همزمان آن‌ها اشاره کرد که دقیقا مثل این است که یک نفر با دو دست دو موضوع مختلف را روی کاغذ به طور همزمان بنویسد. هرچه از نبوغ این هنرمند و توانایی‌های منحصر‌به فرد او سخن گفته شود کم است چرا که تنها اگر آلبوم «دریا» را که در ۱۸ سالگی خلق کرده در نظر بگیریم با اطمینان می‌توان گفت که هیچ نوازنده‌ای نیست که در حال حاضر نیز برای اجرای آن قطعات با چالش روبرو نباشد.

اردوان کامکار در سال ۱۳۴۷ در سنندج به دنیا آمد. او کوچک‌ترین عضو خانواده کامکار‌ها است که آموزش سنتور را از سن ۴ سالگی نزد پدر آغاز کرد. در سال ۱۳۵۹ به تهران آمد و با راهنمایی برادرانش هوشنگ و ارسلان درس‌های هارمونی، کنترپوئن و آهنگسازی را فرا گرفت. او نواختن سنتور را به سطح بالایی از لحاظ تکنیکی رساند و شیوه نوینی در سنتورنوازی معاصر ابداع کرد. اردوان در جوانی به همراه برادرش هوشنگ، کنسرتینوی سنتور با نام «بر تارک سپیده»» همراه با یک کنسرتینو به همراه کمانچه برادرش اردشیر به مخاطبان عرضه کرد. وی در سن ۱۸ سالگی در غایت تسلط و چیرگی قطعه «دریا» را به اجرا گذاشت و غیر از آثاری که برای تکنوازی سنتور خلق کرد، قطعات دیگری هم برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی ارائه کرد. او دومین کنسرتینوی سنتور خود را که با ارکس‌تر زهی و پیانو همراهی می‌شد با نام «ماهی برای سال نو» روانه بازار موسیقی کرد. «ریزدانه‌های الماس» اثر متاخر اردوان کامکار است.