خواننده‌ای که شاید ویژگی‌های بارزی در آواز نداشته باشد!!! این جمله انقدر پیش پا افتاده و مغرضانه ست که هر کسی رو، به جز نویسنده ی این متن به خنده میندازه.
ما عادت داریم. ما سرگردان، دست و پا میزنیم که تنها داشته های خودمون رو، اهالی هنر، صدای نسل خودمون رو با بغض و نفرت و دشمنی و کینه کنار بندازیم. ما عجیب ولع این رو داریم که استعداد ها رو بکشیم، که تفاوت ها رو از بین ببریم، که توانمندی ها رو سرکوب کنیم.
نوشته های مغرضانه و سلیقه ای ِ بی اساسی که اسم نقد روی اون میذاریم و سعی میکنیم به خورد دیگران بدیم...

ما به کجا داریم میریم؟
ما اسم منتقد رو به چه کسانی بخشیدیم؟ حیف از این قلم که دست خیلی هاست. حیف از این اختیار برای نوشتن در بعضی رسانه ها، که با خیلی هاست...

این همه زخم و اندوه و خستگی و فریاد و اعتراض و بغض...بله شما راست می گید. این برای شما هیچ ویژگی بارزی نیست.