من فقط تعجبم ازاینه:
یه وقت یه شنونده میگه فلان آلبوم رو گوش دادم و متفاوت بود، خب، میگیم یامتعصب رو خواننده محبوبشه یا معنی متفاوت بودن تو موسیقی رو درک نمیکنه
ولی وقتی یه خواننده تو مصاحبه هاش میگه آلبوم جدیدم متفاوت از سایر کارهایی که انجام دادمه و نتیجه میشه این!!!
من واقعا نمیدونم چی باید بگم
من علیزاده رو دوست دارم ولی وقتی بعد از 4سال 8تراک بعنوان سوگلی تو یه آلبوم تحویل مخاطب میده باید کیفیتی ورای تمام کارهای خونده شده تا به امروز باشه نه یه پکیج به تکرار افتاده و کاملا معمولی
البته وقتی درسال 40کنسرت فقط تو تهران داشته باشی و شهرستانها هم که بماند مشخصه که انتظاری جز این نمیره
نمیخوام مقایسه کنم و طرفدارای خواننده ها رو به جون هم بندازم(البته کسی که منطقی باشه کورکورانه طرفداری خواننده دلخواهش رونمیکنه) ولی اگه مهدی یراحی باتعداد آلبوم برابر با علیزاده اینقدر موفقه و این کارای بی نظیر رو تحویل مخاطبینش میده یکی از دلایلش به گفته خودش اینه که یکسال کنسرتاشو تعطیل میکنه یا به حداقل ممکن بسنده میکنه و تمام فکر و ذکرشو میذاره رو تهیه یه آلبوم با کیفیت.
یا محسن چاوشی که دیگه دست نیافتنی شده بخاطر همین دقت نظر تو ریز به ریز تهیه ی آلبومه.
به هر حال خیلی وقتی میبینم یه خواننده با این سطح طرفداری به تکرار افتاده ناراحت میشم و امسال برای شادمهر و بیش از اون علیزاده واقعا ناراحت شدم، چون آلبوم هایی دادن که بسیار پایین تر از سطحی بود که ازشون انتظار میرفت.

من مدت زیادی بود نظر نمیدادم و چون پس از البوم امیربیگزند استاد دیگه البوم خوبی منتشر نشد و موسیقی ایران در رکود شدید به سر میبرد میلی به سرزدن این سایت و نظر دادن نداشتم تا اینکه دو البوم در بین البومای مجاز منتشر شد در روزهای اخیر و انچنان فاجعه بود و فاجعه بود و فاجعه که نتونستم دیگه تحمل کنم برای نظر دادن،
این دو البوم فاجعه بکی همین البوم محمد علیزادس و اون یکی هم البوم حامد همایون که در فاجعه بودن رقیب سرسخت یکدیگرند؛
اما چون این پست مربوط به البوم علیزاده هستش درباره ی این البوم نظر گرانبهای خویش را به سمع و نظر شما دوستان میرسانم و درباره حامد همایون در مطلب مخصوص خودش خواهم گفت،
درباره این البوم و ضعفهای وحشتناکش میشه طومار نوشت؛
اول از ترانه ها شروع میکنم که حتی یک کودک دبستانی هم بهتر این میتوانست ترانه سرایی کنه و اونقدر ضعیفه این بخش که انگار طرف ترانه سرا داشته انشا مینوشته و همون لحظه بهش وحی شده که میتونه جای ترانه بده به محمد علیزاده و تعجب برانگیز اینکه چطور علیزاده راضی به خوندن این انشاء شده،
در بخش اهنگسازی هم تکراریترین و ضعیفترین و گوش خراش ترین ملودی ها رو شاهدیم؛
پس از ترانه و اهنگسازی بدترین بخش البوم تنظیمهای اونه که بدون کوچکترین خلاقیتی و نبوغی در نابودی البوم نقش اساسی داشته؛
در کل صدای محمد علیزاده هم از اون صداهاست که بعد از مدت کوتاهی زننده میشه و باعث ازار گوش میشه؛
بیشتر اهنگای ایشون دارای تاریخ مصرف کوتاه بوده تا الان، ولی اینبار به نظر میرسه تاریخ انقضای البوم تنها یک بار پس گوش دادن کل البومه،
شاید تنها نکته ی معمولی این البوم کاور اون باشه و اگه محمد علیزاده اونقدر که به ظاهر و تیپش رسیده اندکی به محتوای البوم اهمیت میداد الان شاهد چنین فاجعه ای نبود