موسیقی ما- هم‌زمان با روزِ دختر، کلیپ جدیدی از «غلام کویتی‌پور» -مداح قدیمی و شناخته‌شده‌ی روزهای جنگ- در فضای مجازی منتشر شد که در آن این خواننده با سبکی متفاوت در هم‌خوانی با دختری 13 ساله با نام «پریچهر» می‌خواند: «دیگه بی‌خیال اوضاع شدم/ وقتشه که خودمو پیدا کنم/ هم پیش تو هم پیش بقیه وقتشه که خودمو رسوا کنم» این قطعه واکنش‌های بسیاری را ایجاد کرده است؛ در این گزارش نگاهی کوتاه به فعالیت‌های هنری خواننده –مداحی می‌پردازیم که سهمِ‌مهمی در روزهای جنگ داشت و هم‌چنین واکنش‌هایی که اجرای این قطعه ایجاد کرده است.

حنجره‌ای برای جنگ
«غلام‌علی کویتی‌پور» را همه با مداحی‌‌ها (خودش می‌گوید حماسی‌خوانی‌ها)ی جنگ می‌شناسند؛ او اما از کودکی می‌خواند و برادر بزرگ‌ترش مشوق او در موسیقی بوده ‌است. او یک سال پیش از انقلاب به خوانندگی مذهبی روی آورد و برای عزاداری سالار شهیدان خواند و در همان زمان‌، بازیگری در تئاتر را نیز تجربه کرد؛ شاید همین آشنایی‌اش با موسیقی سبب شده است تا نوحه را به شکلِ متفاوتی بخواند.

«کویتی‌پور» بعد از گذراندن خدمت سربازی در نیروی هوایی (سال 1359) و شروع جنگ تحمیلی همراه با نیروهای بسیج به جبهه رفت و به‌عنوان مربی آموزش نظامی مشغول شد و در کنار آن به همراه «صادق آهنگران» مداحی‌های بسیاری درباره‌ی جنگ کرد که معروف‌ترین آنان عبارتند از: «غریبانه»، «چنگ دل» و «دل پریشانم». نوحه «عمّه بابایم کجاست» نیز یکی دیگر از مشهورترین آثار اوست که در این سال‌ها بارها زمزمه شده است؛ اما شاید بسیاری او را با قطعه‌ی «ممد نبودی ببینی» می‌شناسند.

این قطعه، نوحه‌ای است که به مناسبتِ‌ آزادسازی خرمشهر و به یاد محمد جهان‌آرا خوانده شده ‌است. شعر این قطعه را «جواد عزیزی» از رزمندگان خرمشهر سرود و اولین بار «حسین فخری» (هم‌رزمِ جهان‌آرا) آن را بر سر مزارش اجرا کرد و  یک‌سال بعد کویتی‌پور، همزمان با سال‌گرد آزادسازی خرمشهر آن را براساسِ ملودی بوشهری بازخوانی کرد. خودش اما سال‌ها بعد از آن روزها در گفت‌وگویی گفت:‌ « من در جنگ یک روز هم در تبلیغات نبودم؛ من مربی آموزش نظامی بودم. گفتم به یک شرط به تیم تبلیغات می‌آیم که کسی که سرپرست است، آدم هنری‌ باشد.»

ورود به دنیای موسیقی

«غلام‌علی کویتی‌پور» در سالِ 1382، با انتشار آلبوم «غریبانه»، به شکل رسمی وارد دنیای موسیقی شد. این آلبوم دارای قطعاتی چون اسم اعظم، سنگ می‌بارد، غرق به خون، ملکوت، یاران چه غریبانه، رخصت دیدار، چنگ دل و  گفتم کجا بود. موسیقی «غریبانه» را «مجید رضازاده» نوشته بود. رضازاده در آن سال‌ها جزو پرکارترین موزیسین‌های پاپ به حساب می‌آمد و این دو هنرمند در ان سال تصمیم گرفتند تا نوحه‌های قدیمی و خاطره‌انگیز را با موسیقی، تلفیق کند. معروف‌ترین قطعه آن آلبوم چنین آغاز می‌شد: «چنگ دل آهنگ دلکش می‌زند/ ناله عشق است و آتش می‌زند»

«رضازاده» در گفت‌وگویی درباره‌ی آن آلبوم گفته است: « برای انتخاب خوانندگان این آلبوم‌ها تصمیم داشتیم از افرادی استفاده کنیم که صدایشان دارای حزن و غم‌انگیزی خاصی باشد. از این جهت با چند مداح و خواننده وارد مذاکره شدیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که از صدای خوب کویتی‌پور با توجه به سابقه زیادی که در عرصه نوحه‌خوانی دارد استفاده کنیم. متاسفانه تا آن سال‌ها فقط نسل دوم انقلاب بود که به میزان کمی با صدای کویتی‌پور آن هم در حد شنیدن چند نوحه و دو یا سه قطعه موسیقی آشنا بود. از این نظر ما تلاش کردیم تا با ساخت این دو مجموعه صوتی مخاطبان را بیشتر با صدای این مداح آشنا کنیم؛ صدایی که انصافا روی موسیقی کار به خوبی نشست؛ البته بماند به واسطه صدای کویتی پور که تا آن سال‌ها به عنوام مداح اهل بیت (ع) شناخته شد، آهنگ‌ساز و نوازندگان کار هیچ دیده نشدند.»‌

چند سال بعد آلبوم دیگری با صدای کویتی‌پور راهی بازار شد که «غریبانه 2» نام داشت. این خواننده، صدای خودش را تکذیب کرد و گفت که خواننده «غریبانه 2» فرد دیگری بوده است و هنوز هم تکلیف نهایی آلبومی که با عنوان «غریبانه 2» راهی بازار شد، مجهول است. بعد از آن، آخرین آلبوم موسیقی غلام کویتی‌پور با نام «خاموش» منتشر شد که نتوانست به اندازه‌ی «غریبانه» موفق شود.

انتشار این آثار نیز در کنار استقبالی که از آنان شد، انتقادهایی را نیز متوجه‌ی خواننده‌ی «ممد نبودی» کرد؛ به طوری که او در یکی از گفت‌وگوهای‌ش اعلام کرد: «انواع ملودی‌های پرجنب و جوش از تلویزیون پخش می‌شود، اما خدا نکند کسی که حرف‌هایی درباره محرم می‌زده، چیز دیگری بخواند؛ سریع می‌گویند فلانی لباسش را درآورده و دیگر در خط امام (ره) نیست. این برداشت‌های ساده از موسیقی چیست؟ الان چند سال از جنگ می‌گذرد، یک مسئول‌فرهنگی نیامده به من زنگ بزند بگوید بیایید فلان کار را انجام بدهیم.»

هم‌خوانی با دختری 13 ساله

هم‌زمان با روز دختر، «کویتی پور» آهنگ «نمی‌شه به عقب برگشت» را  با در هم‌خوانی دختر نوجوانی به نام پریچهر که گفته می شود ۱۳ ساله دارد، خواند. ابتدا اعلام شد که این دختر، فرزندِ «کویتی‌پور» است که نبود؛ او حتی در ضبط استودیویی این قطعه نیز حضور ندارد و کویتی‌پور با یک صدای ضبط‌شده همراهی می‌کند. اما این آغاز واکنش‌ها درباره‌ی این قطعه بود.

«میثم مطیعی» (از مداحان شناخته‌شده) در همین زمینه نوشت: «وقتی ساز و تنبک در مداحی وارد شد، نتیجه‌اش می‌شود همین غلام کویتی‌پور که با دختری هم‌ترانه شود. مراقب پدیده مداحان عشق استودیو باشیم که همراه با موسیقی و ادا و اطوار، آن هم با هزار توجیه ناروا، صدمات جدی به سنت‌های دینی و میراث معنوی ما وارد می‌کنند.»

این انتقادات البته دامنه‌ی گسترده‌تری از این مداحِ جوان داشت.

«کویتی‌پور» اما در گفت‌وگویی که به صورت لایو انجام داد؛ ماجرا را این‌گونه شرح داد: «از صبح که بیدار شدم دیدم از خبرگزاری‌های مختلف داخلی و خارجی برای مصاحبه تماش گرفته‌اند که من خیلی‌های‌شان را نمی‌شناسم. من اگر نگویم که آدم صادقی هستم، اما چیز پنهانی ندارم. متاسفانه اصحاب رسانه که من را و نگاه من را و دیدگاه هنری من را نمی‌شناسند به این مسائل جهت می‌دهند.»

کویتی‌پور در ادامه با تایید این موضوع که «پریچهر» دخترش نیست، درباره این خواننده نوجوان ۱۳ ساله گفته است: «ایشان در استودیو حضور نداشتند و من مقداری از کار ایشان را شنیدم و از طرف یکی از دوستان پیشنهاد شد من این قطعه را دنبال کنم و تمرینی خواندیم. آن قطعه را دوستان به صورت لایو گذاشتند؛ در حالی‌که من تا به‌حال از خودم حتی لایو هم نگذاشته‌ام،‌ حتی همین چند وقت پیش که اخوی من ز دنیا رفت در رسانه‌ها اعلام شد که ما به رحمت خدا رفتیم و من باز هم واکنشی نداشتم، هرچند که اگر خدا ما را رحمت کند، اتفاق خوبی رخ می‌دهد.»

او همچنین به این موضوع اشاره کرد که: «نیت شرط است و من همیشه  اعتقاد داشته‌ام اگر بخواهی خودنمایی کنید، انرژی خوبی را از جهان نخواهید گرفت. دغدغه‌ی من، همیشه دغدغه‌ی مردم سرزمین‌ام بوده است. مردم در حال حاضر با مشکلات معیشتی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند.»