یک نمایش عروسکی موزیکال با صدای شهرام ناظری روی صحنه می‌رود

با خوانش شعر «آب را گل نکنیم» اثر سهراب سپهری

موسیقی ما - نمایش «کمانچه آب و دیگران» به کارگردانی علیرضا ناصحی با بهره‌گیری از موسیقی‌های تأثیرگذار دنیا هم‌چون کمانچه‌های باکویی، لویی آرمسترانگ و با همراهی صدای شهرام ناظری و خوانش شعر «آب را گل نکنیم» اثر سهراب سپهری در بخش صحنه‌ای هفدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران مبارک روی صحنه می‌رود.

این نمایش سال 93 هم روی صحنه رفته بود که علیرضا ناصحی موسیقی آن را از بین قطعاتی از هوشنگ کامکار، استاد کلهر، استاد فرج پوری، عالیم قاسیم اف و لوییس آرمسترانگ انتخاب کرده بود.

شخصیت اصلی این نمایش موزیکال و بی‌کلام که به معضل کم آبی در فضایی فانتزی می‌پردازد، آقای «کف پا» است که کابوس می‌بیند همه شیرهای آب باز است. او از خواب می‌پرد به حمام می‌رود و آب زیادی مصرف می‌کند. آب قطع می‌شود و گل او در حال پژمرده شدن است. آقای کف پا به دنبال آب سفری را آغاز می‌کند که اتفاقاتی را در پی دارد.

عروسک گردان‌های نمایش مرجان نامورآزاد، هما خداجوی، پیمان می‌آبادی، فرشاد فرهادپور، سحر مانی و علی دولت‌یاری هستند. طراحی صحنه را هما خداجوی و طراحی لباس را مهری نوری به عهده داشتند و ساخت عروسک کاری از طلیعه طریقی است.

هفدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران مبارک با دبیری مرضیه برومند یکم تا هفتم شهریور ماه برگزار می‌شود.

منبع:

موسیقی ما

تاریخ انتشار : دوشنبه 15 مرداد 1397 - 12:46

افزودن یک دیدگاه جدید

کهکشان ریبون بند

شهر مناجات محمدتقی سعیدی، حسام‌الدین سراج، جمال‌الدین منبری، فاضل جمشیدی، حسین علیشاپور، رسول رهو، بامداد فلاحتی، حمید خزائی، سید محسن حسینی، هادی فیض‌آبادی

خوشبختی یعنی این... مهرداد یکتا

نوروز آینه فردین خلعتبری، بابک باربد، هاله سیفی زاده، علیرضا غضنفری، حیدر هدایتی

خراسانیات محمدرضا شجریان

چم ابوالحسن خوشرو

جالبوت محمدعلی ذاکری قشمی گروه جالبوت

شهر خاموش کیهان کلهر و کوارتت زهی بروکلین رایدر

موسیقی حماسی و آئینی مازندران ابوالحسن خوشرو

صبر کن... محمد معتمدی

خواستنی شهرام بزرگمهر

عهدی دوباره شهرام بزرگمهر

همصدای قلبم شهرام بزرگمهر

دیوونه خونه مجازی رضا یزدانی

ابر و بارون رامین مقیمی

بی نام محسن چاوشی

و عشق آمد سالار عقیلی

افسانه چشم هایت علیرضا قربانی، همایون شجریان

به من فرار کن محمدرضا علیمردانی

نیمه خالی البرز نبویان

لیست کل آلبوم‌ها

نقد و بررسی

پاسخی به پرسشِ «چرا شیوه‌های آوازی متعدد در ایران وجود ندارد؟»

آواز خواندن با طناب پوسیده‌ی تقلید

[ علی شیرازی - آوازخوان و آوازپژوه ]

قرار است در این نوشتار کوتاه و محدود پیش رو، در مقام پاسخ به این پرسش مهم (اما) تکراری بربیایم که «چرا شیوه‌های آوازی متعددی در ایران وجود ندارد؟»...

ادامه

نگاهی به کتاب «فرهنگ و هنر سه‌تارنوازی»

نگاه پرورده در حرفه‌ای بودن

[ سید علیرضا میرعلی‌نقی - منتقد و پژوهشگر موسیقی ]

«فرهنگ و هنر سه‌تارنوازی»، جدیدترین اثر تالیفی تحقیقیِ ابوسعید مرضایی را نمی‌توان اتفاقی شبیه اکثریت قریب به‌اتفاق کتاب‌ها و سی‌دی‌هایی که با عنوان ظاهراً قانع‌کننده آموزشی یکی پس از دیگری به بازار نشر می‌آیند، همسان دانست...

ادامه

لزوم توجه به پیشینه‌یابی و سرگذشت‌شناسی ترانه‌ها

[ حسین عصاران - پژوهشگر موسیقی و ترانه ]

از پی رو آمدن بحث حقوق «مادی» و «معنوی» پدیدآورندگان آثار هنری، چه بسا بد نباشد از وجهی دیگر نیز به این مساله نگاهی داشته باشیم و این بار از منظر علاقه‌ی شخصی‌ام، یعنی «پیشینه‌یابی و سرگذشت‌شناسی ترانه‌ها و قطعات موسیقایی تولید شده در گستره‌ی فرهنگ ایران». چه آنکه در سال‌های پسِ پشت و در روند پیگیری این تمایل، بیش از پیش به اهمیت این مساله و به همان نسبت، تبعات ناشی از بی‌توجهی به آن‌ها پی برده‌ام...

ادامه

یادداشتی در خصوص انتشار آلبوم «شمس جان» اثر عماد توحیدی

رازآلود و سیال

[ سحر طاعتی - روزنامه نگار ]

آلبوم «شمس جان» بر بنیاد حکایت «پادشاه و کنیزک» از دفتر نخست مثنوی معنوی مولانا با موسیقی عماد توحیدی، در روزهای پایانی اسفند ماه گذشته توسط مرکز موسیقی حوزه هنری منتشر شد. در گذشته و در آلبوم‌های فراوانی اشعار مولانا محملی برای ساخت آثار موسیقایی متعدد بوده‌اند و آهنگسازان و خوانندگان بسیاری با اشعار دیوان شمس و مثنوی معنوی قطعاتی را اجرا و ضبط کرده‌اند، آنچه که به‌عنوان تفاوت رویکرد بهره‌گیری از شعر مولانا در «شمس جان قابل تشخیص و توجه است

ادامه

درباره پاسخ سیامک قلی‌زاده به یادداشت آرش نصیری در موسیقی ما درباره ساسی

عامه، عوام، عموم، عام و سعدی‌زدایی از ایران

[ ادیب وحدانی - روزنامه‌نگار و منتقد موسیقی ]

یادداشت اعتراضی سیامک قلی‌زاده در پاسخ به یادداشت آرش نصیری را خواندم. مجال گفتن حرف‌های زیادی درباره موضوع‌های مهمی در زندگی فرهنگی-موسیقایی ایرانی است. فکر نکنم لازم باشد متن آرش را بخوانم که الان مدتی‌ست نوشته‌هاش مبتلا به آفتِ بیش‌ازحدفکرشده و صیقل‌خورده‌بودن شده و آنچه که پژمان راهبر «روان بودن و صمیمی بودن بی‌نظیر آرش» می‌نامید، خیلی کم‌رنگ شده است...

ادامه

پاسخی به یادداشتی که «ساسی» را نماینده جامعه «موسیقی» ایران نمی‌داند

متاسفانه «ساسی» نماینده «جامعه» است

[ سیامک قلی‌زاده - روزنامه‌نگار ]

چند روز پیش آرش نصیری یادداشتی در رابطه با قطعه «دکتر» از ساسی نوشته بود که با چند بار خواندنش، نتوانستم از نوشتن پاسخ منصرف شوم. البته بازهم پیش از هر چیزی باید بگویم متاسفم که شاید با نوشتن این متن در نهایت باز برخی فکر کنند من قصد دفاع از ساسی را دارم، اما...

ادامه

یادداشتی از مهدی وجدانی

ضرورتِ «دیپلماسی فرهنگی»

[ مهدی وجدانی - آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر ]

ریشه‌ی وجودی موسیقی در ایران، نشان از غنای فرهنگی‌ِ تمدنی دارد که پیوسته با هنر آمیخته بوده و در تجارت هنر نیز موفق؛ اما به نظر می‌رسد به مرور زمان هنر ایران در عرصه‌ی موسیقی محدودتر شده است و از این پنانسیلِ قدرتمند بهره‌ی کم‌تری برده است. اگر مولفه‌های فرهنگی را رکن چهارم در سیاست خارجی بدانیم، باید به این نکته توجه کنیم که چگونه یک فرهنگ چند هزار ساله توانایی آن را دارد که به وسیله‌ی هنر و موسیقی برای یک دیپلماسی قوی زمینه‌سازی کند.

ادامه

یادداشت «نادر مشایخی» به بهانه حاشیه‌های اخیر ارکستر سمفونیک

اگر کسی به من بگوید «مطرب» خوشحال می‌شوم

[ نادر مشایخی - آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر ]

حالِ ارکستر سمفونیک تهران خوب نیست. این را لابد دیگر همه با توجه به اتفاقاتی که پیرامونِ ارکستر رخ می‌دهد، متوجه شده باشند؛ اما بیایید یک‌بار برای همیشه مشکلاتِ ارکستر سمفونیک تهران را به صورتِ ریشه‌‌ای ارزیابی کنیم و به این بسنده نکنیم که در آخرین اجرای ارکستر چه حواشی‌ای رخ داد یا اینکه حضورِ فلان رهبر ارکستر با چه مسایلی روبه‌رو شد. بیایید یک‌بار به این ماجرا نگاه کنیم که چرا این ارکستر هیچ‌گاه نتوانسته سطح خود را ارتقا دهد یا لااقل آرامشی بر آن حاکم باشد...

ادامه

آرشیو