موسیقی ما - «سهراب پورناظری» -آهنگساز و نوازنده- سی‌ام، سی‌و‌یکم اردیبهشت و اول خردادماه، مسترکلاس تنبور را در موزه‌ی موسیقی برگزار می‌کند.

این آهنگسازِ جوان که در زمینه‌ی نوازندگی تنبور و کمانچه نیز فعال است، در مسترکلاس خود علاوه بر ارائه‌ی بحث‌های تکنیکی، روی این موضوع تمرکز می‌کند که نگاه یک تنبورنواز ِ قرن 21 به این ساز چگونه است و علاوه بر آن، هدف از نوازندگی این سازِ آیینی چیست؟»

پورناظری در این باره توضیح می‌دهد: «در این مسترکلاس که به مدت سه‌روز برگزار خواهد شد، ما ضمن آنکه روی تکنیک نوازندگی این ساز تمرکز خواهیم کرد، نگاهی جامع به سیر نوازندگی تنبور و همچنین نوازندگان گوناگون آن خواهیم داشت. تنبور در قرن‌های گذشته، یک ساز آیینی بوده و تنها چنین نگاهی به آن می‌شده است؛ حالا اما این ساز وارد شهر و دنیای حرفه‌ای موسیقی شده و بنابراین نگاه‌های متفاوت و همچنین فرم‌های آهنگسازی گوناگونی در آن به وجود آمده است. برای مثال، ما در گروه موسیقی «شمس» در این سال‌ها تلاش کرده‌ایم تا برخی از تکنیک‌ها را برای نخستین‌بار روی این ساز پیاده کنیم و ضمن بهره‌گیری از تاریخچه‌ی چند هزارساله‌ی این ساز، گامی رو به جلو برای آن برداریم.»

گروه موسیقی «شمس» به سرپرستی «کیخسرو پورناظری» سال‌های بسیار است که در معرفی این ساز تلاش‌های گسترده‌ای انجام داده. اگرچه، تنبور دارای مقام‌های گوناگون بوده و موسیقی‌اش بر این پایه استوار است، اما «شمس» تلاش کرده تا از مشترکاتی که میان پرده‌های تنبور و موسیقی سنتی وجود دارد، استفاده ‌کند. حالا این ساز را می‌توان شناسنامه‌ی این گروه دانست؛ به طوری‌که تجربه‌ی ترکیب این ساز  با دیگر ساز‌ها برای اولین بار در این گروه اتفاق افتاد. «شمس»ی‌ها حتی یک بار تنبور را با ارکستر سمفونیک اوکراین همراه کردند.

معروف‌ترین قطعاتی که با استفاده از این ساز، آهنگسازی شده را «کیخسرو پورناظری» ساخته؛ به همین خاطر است که «سهراب» می‌گوید: «جز فعالیت‌های کیخسرو پورناظری، کار چندان جدی‌ای در خصوص این ساز انجام نشده و این در حالی است که تنبور، پتانسیل‌های ویژه‌ای دارد که همچنان مغفول مانده‌اند. برای مثال هم‌اکنون تنبورنوازان بسیار چیره‌دستی هستند که می‌توانند مقامات این ساز را به خوبی اجرا کنند؛ اما ما هنوز در بداهه‌نوازی این ساز با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستیم.»

«سهرب پورناظری» تنبور را سازی می‌داند که می‌تواند نقشی بسیار پررنگ‌تر از آنچه هم‌اکنون هست در موسیقی ایفا کند؛ هر چند که تاکنون فعالیت‌های گروه شمس، منجر به رایج شدن ساز تنبور شده، اما نظر این آهنگساز جوان این است که همچنان از بسیاری از قابلیت‌های این ساز استفاده نشده است: «طی سال‌های متمادی، ساز تنبور چندان مورد استفاده قرار نمی‌گرفت و همین اتفاق باعث شده بود بسیاری از مقام‌های مربوط به این ساز فراموش شود. ما ضمن حفظ این مقامات و استفاده از آن، بخش‌ آموزشی این ساز را نیز جدی گرفته و رپرتواری برای آن در نظر گرفته‌ایم. برگزاری این مسترکلاس نیز تلاش دیگری در این خصوص است.»
اما بسیاری این ساز را یک سازِ مقدس می‌دانند و می‌گویند نباید رازهای آن را افشا کرد. پورناظری‌ها در سال‌های فعالیت‌شان به خاطر احترام به چنین عقایدی، هیچ‌گاه از کلام‌های حقانی استفاده نکردند و به شاگردان‌شان هم توصیه کردند تا این کار را انجام ندهند. حالا سهراب می‌گوید: «در مورد ساز تنبور چیزی به غیر از مقام نداریم، اما اتفاقی که در گروه «شمس» در ارتباط با این ساز حاصل شده، یک دید علمی و خلاقانه نسبت به ساز تنبور است که اصلاً تفکر خشکی را دنبال نمی‌کند. نگاه‌هایی که درباره‌ی این ساز وجود داشته، باعث شده تا بسیاری از نغمه‌هایی که درباره‌ی این ساز وجود داشته، در گذر زمان از دست برود. هرچه‌قدر از مقدس بودن این ساز سخن بگوییم، در ‌‌نهایت یک ساز موسیقیایی است و با آن موسیقی اجرا می‌کنیم. پس نمی‌توان به غیر از دید علمی به آن نگاه کرد. باید مقام‌هایی که در خصوص این ساز وجود دارد، برای آنهایی که علاقه‌مند هستند، ضبط شود و جز این نمی‌توان نگاهی دیگر داشت.»

سهراب پورناظری در مسترکلاس خود که به مدت سه روز در موزه‌ی موسیقی برگزار خواهد شد، به تنبورنوازی منطقه‌ی صحنه و گوران توجه دارد. هنرجویان غیرمبتدی می‌توانند در این مسترکلاس حضور داشته باشند؛ ضمن آنکه هنرجویان امکان حضور در این کلاس‌ها را به صورت فعال و غیرفعال دارند. هنرجویان غیرفعال می‌توانند بی‌آنکه نوازندگی کنند؛ تنها مستمع نکاتی باشند که در مسترکلاس ارائه می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص نحوه‌ی حضور در این مسترکلاس می‌توانید با شماره‌ی 22212857 تماس بگیرید.