برنامه یاد بعضی نفرات
 
سالم ماندن و سالم خواندن
به بهانه‌ «یلدای این خونه» درباره‌ مسعود امامی
سالم ماندن و سالم خواندن
  • حسن علیشیری | ترانه سرا و روزنامه نگار
موسیقی ما - انتشار قطعه‌ی «یلدای این خونه» با صدای خواننده-ترانه‌سرای خوب، مسعود امامی، در هفته‌ی گذشته، که به مناسبت شب یلدا ساخته و اجرا شده بود، مرا به یاد حرف‌های ناگفته‌ی فراوانی انداخت که مدت‌هاست قصد نوشتنشان را دارم و به دلایل فراوان تا این لحظه نانوشته مانده. مسعود امامی سال‌هاست ترانه می‌نویسد و در حال و هوای موسیقی تنفس می‎‌کند، چه زمانی که جلسات ترانه‌خوانی خود را اداره می‌کرد، چه روزگاری که در مطبوعات از ترانه و موسیقی می‌نوشت و چه امروز که در قامت یک خواننده فعالیت می‌کند، همیشه سطح استانداردی از سلامت کلام و موسیقی را ارائه کرده است و می‌کند و این در روزگار غیراستاندارد ما غنیمتی غیرقابل انکار است.

مسعود را می‌توان به دلایل مختلف از معدود خوانندگان مؤلف روزگارمان دانست. چرا که در تمام سال‌های گذشته و در گذار از دو آلبوم و چندین اثر مستقل، بسیاری از ترانه‌هایش را خود نوشته و بر آن‌ها ملودی ساخته. در انتخاب ترانه‌هایش نیز همیشه با جوانانی خوش‌قلم و آتیه‌دار کار کرده تا از یکنواختی فضای آثارش جلوگیری کند، با این همه هرگز سخیف نسروده و سخیف نخوانده. با تسلطی که بر کلام دارد، همیشه دقت قابل توجهی بر مقوله‌ی تلفیق کلام با موسیقی دارد و اشتباهات فجیع تلفیقی، که این روزها دارد به اپیدمی تبدیل می‌شود در آثار او راه ندارد. به حس‌آمیزی توجه ویژه‌ای می‌کند و آثارش از تنوع خوبی برخوردار است. همه‌ی این‌ها را باید به صدای دلنشینش افزود تا ویژگی‌های یک خواننده-ترانه‌سرای مؤلف کامل شود. اما چرا مسعود امامی در جایگاه واقعی خود قرار ندارد؟! مگر برای ورود به جریان اصلی (Main Stream) بازار موسیقیِ ما، چه چیزهایی لازم است که مسعود یا دیگر معدود هم‌سانان او از آن بی‌بهره‌اند؟! این یادداشت به اختصار در پی یافتن پاسخی برای این پرسش‌هاست!

گرچه همیشه مخالف استفاده از واژگانی همچون مافیا و... برای موسیقی پاپ بوده‎‌ام و هستم- به مصداق واقعی مگر مورچه‌ی بازار موسیقی پاپ ما چیست که کله‌پاچه‌ی مافیایش باشد- نمی‌توان منکر تاثیر شدید عده‌ای از تهیه‌کنندگان، سرمایه‌گذاران و پخش‌کنندگان بر همین بازار نصفه نیمه و ناقص‌الخلقه شد. به این عده، باید بخشی از اهالی مطبوعات و رسانه‌های مجازی را نیز افزود که می‌توانند به چشم بر هم زدنی اثری ضعیف را در بوق کنند و به اوج برسانند و به همان سرعت‌، اثری قابل احترام و درخشان را با مغز به زمین بکوبند.

از طرفی به درستی از بحران شدید مالی در چرخه‌ی اقتصادی موسیقی می‌شنویم و از سوی دیگر رد و بدل شدن مبالغ هنگفت جهت در اختیار گرفتن امتیاز آلبوم و کنسرت در بین عده‌ای معدود، که تعدادشان به انگشتان یک دست هم نمی‌رسد، رقابت را برای دیگران غیرممکن ساخته است. گذشته از صدا و سیما که مخالفتش با ادامه‌ی حیات این نوع موسیقی محرز است و جز مناسبت‌هایی مانند نوروز و یلدا التفات قابل توجهی به آن نمی‌کند، اندک تریبون‌های رسانه‌ای باقی مانده تنها در اختیار افرادی خاص قرار می‌گیرد تا راه‌های ارتباط با مخاطب به حداقل ممکن کاهش یابد. فضای مجازی اینترنت و شبکه‌های اجتماعی نیز به بلبشویی نا امیدکننده دچار است که تنها با حاشیه‌سازی و هوچی‌گری می‌توان در آن امید درخشیدن و دیده شدن داشت.

در این آشفته‌بازارِ بی سر و سامان، «ماندن» و از آن مهم‌تر «سالم ماندن» بسیار دشوار است. از همین روست که پایمردی و تداوم فعالیت هنرمندانی مثل مسعود امامی و دیگرانی چون او ارزشمند و قابل توجه و احترام است. که هنوز علی‌رغم تمام بی‌مهری‌ها و نادیده گرفته شدن‌ها می‌سرایند و می‌سازند و می‌خوانند و از استانداردهای خود در کلام و موسیقی عدول نمی‌کنند و حرمت مخاطبشان را حفظ می‌کنند.

ناگفته پیداست که به عنوان یک ترانه‌سرا و یادداشت‌نویس مطبوعات و مهم‌تر از این‌ها به عنوان یک دوست قدیمی، انتقاداتی را نیز به آثار او وارد می‌دانم و از او انتظاری بسیار فراتر از آثار خوب کنونی‌اش دارم اما به خاطر تمام لحظات به یادماندنی که به «امون بده»، «پاییزی»... و حالا «یلدای این خونه» برایمان خلق کرده با این یادداشت کوتاه به او ادای احترام و برایش آرزوی موفقیت می‌کنم و نقد و انتقاد را به زمانی دیگر وا می‌گذارم.
منبع: 
اختصاصی سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : جمعه 8 دی 1391 - 00:00

دیدگاه‌ها

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

من هیچ وقت نشده از کسی تعریف کنم ولی اینبار میگم مسعود امامی عزیز تو البومت هم گفتم بهترین ترانه سرای ایران هستی. من اکثر زنگ موبایلم ماله استاد شجریانه بی کلام ولی نمیخوام مقایسه کنم بدون چه ترانه زیبایی گفتی به نام تا نرفتن که من برای اولین بار این ترانه رو زنگ موبایلم کرد
این چه دوست داشنیه که پر از آزاره این چه دوست داشتنیه که همش انکاره
واقعا درود به تو و شرافت کاریت.

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

ما خوانندگان زیادی داریم که متاسفانه کمتر کسی با کار اونها اشنایی داره و واقعاً با این همه استعداد هنری قابل ستایش، در جایگاه خود قرار ندارند ازجمله:

مسعود امامی، مهران فهیمی، هومن موسوی، کامران عطا و علی شوکت که متاسفانه و متاسفانه با این همه استعداد و ذوق هنری بالا، نمی تونن فعالیت زیادی در عرصه موسیقی داشته باشند. افسوس! کاش ما بیشتر قدر هنرمندان کشورمون رو می دونستیم و فقط روی عده ی معدودی مانور نمیدادیم!

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

واقعا" همین طوره

آقای امامی هنرمند سالمی هستن.
چه از نظر ترانه ، چه صدا ، چه فاکتور های دیگه.

ممنون از شما

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

خدا رو شکر که کارهای خوب شنیده می شود.
از دیدن و خواندن این نوشته واقعا مسرور شدم
ممنون از سایت موسیقی ما و آقای علیشیری

برای مسعود عزیز هم تدوام کارهای خوب و پیشرفت روز افزون آرزو می کنم

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

بدون شک مسعود امامی یکی از غنیمت های موسیقی ما هست کسی که سالم نوشت...سالم راهش رو ادامه داد و با تمامه ناملایماتی که دید همچنان کار خودش رو بهتر از قبل ادامه داد...مسعود امامی یک روز به جایگاهی که مستحق خودش و هنرش هست می رسه....

ali
سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

صدر صد سالم هستند وراه پیشرفت دارند واقعا من نمی دانم چرا مسعود امامی اینقدر کم کاره واسه همون مافیاست اخه خدایا چرا بعضی ها فقط با این کلام وصدا نمی تونند جایگه خودشونو پیدا کنند

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

شعرشو دیگه خراب نکن

اخه این چه عشقیه که پر از ازاره
این چه دوس داشتنیه که همش انکاره

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 18:49

مظمئنا یکی از بهترین خواننده های ی ایرانند
با ارزوی موفقیت بیشتر

افزودن یک دیدگاه جدید

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



دانلود سالم ماندن و سالم خواندن | موسیقی ما